_________ استفاده از مطالب اين سايت با ذکر منبع بلامانع است _________

" کانون قلم"

گزارشى از سفر هيأت پارلمانى آلمان به ايران

 

 

رادیو آلمان ـ داوود خدابخش

04.11.2006

يك هيأت پارلمانى آلمان روزهاى ۲۹ و ۳۰ اكتبر به ايران سفر كردند و با نمايندگان مجلس شوراى اسلامى ايران و نمايندگانى از وزارت خارجه‌ى ايران در زمينه‌ى مناقشه‌ى هسته‌اى به گفتگو نشستند. رياست اين هيأت پارلمانى را خانم «اوتا تساپف» از حزب سوسيال دمكرات آلمان برعهده داشت.

خانم اوتا تساپف، رئيس هيأت پارلمانى آلمان می‌گويد، در سفر دوروزه‌ا‌ش با رئيس كميسيون سياست خارجى مجلس شوراى اسلامى ايران در مسئله‌ى مناقشه‌ى اتمى گفتگو كرده است. وى از سوى رئيس كميسيون سياست خارجى پارلمان آلمان، آقاى پولنتس، همتای ايرانی خودرا بطور رسمى به آلمان دعوت كرد و او نيز اين دعوت را پذيرفت. هيأت آلمانى سپس با آقاى اكبر اعلمى گفتگو داشت. آقاى اعلمى رئيس گروه دوستى ايران و آلمان است و خانم هوف، معاون اين گروه دوستى در پارلمان آلمان مى‌باشد و او نيز همراه اين هيأت بود.

از ديگر ملاقات‌هاى هيأت آلمانى، گفتگو با دو معاون وزير امور خارجه‌ى ايران، و نيز ديدار و گفتگو با آقايان حسن روحانى و آيت‌الله كروبى بوده است.

هيأت پارلمانى آلمان كه در دايره‌ى نظارت بر تسليحات و نيز خلع سلاح و عدم گسترش سلاح‌هاى كشتار جمعى پارلمان آلمان فعال است، تنها مى‌توانسته در زمينه‌ى برنامه‌ى اتمى ايران با نمايندگان دولت ايران و مجلس ايران گفتگوهايى داشته است.

در مورد اين پرسش كه آيا مقامات ايران در برابر خواست كشورهاى غربى از خود نرمش بخرج خواهند داد از نظر خانم تساپف بسيار دشوار است بتوان در اين باره پاسخى قاطع داد. خانم تساپف اظهار داشت:

احساس من اين است كه آنها آماده‌اند به پاى ميز مذاكره بازگردند، بشرطى كه تعليق غنى‌سازى اورانيوم بعنوان پيش‌شرط مذاكرات ديگر مطرح نباشد و پرونده‌ى اتمى ايران بار ديگر به شوراى حكام آژانس بين‌المللى بازگردد.”

اين سرپرست هيأت آلمانى مى‌افزايد كه مقامات ايرانى ابراز داشتند، نسبت به آمريكا به شدت بى‌اعتمادند، بويژه از سابقه‌اى كه در مورد ده‌ها سال تحريم و محدوديت از سوى آمريكايى‌ها دارند و نشاندن ايران در محور شرارت و غيره و نيز تجربه‌‌ى تلخى كه از دوره‌‌ى جنگ ايران و عراق داشته‌اند كه طى اين جنگ آمريكا از صدام حسين پشتيبانى كرد.

به گفته‌ى خانم تساپف، ايرانى‌ها از اين تجارب خود چنين نتيجه مى‌گيرند كه آمريكا حاضر به پذيرش حق قانونى ايران در مورد استفاده‌ى صلح‌آميز از انرژى اتمى نيست. از اين رو مقامات ايران در انتظار تحريم‌هاى ديگرى هستند. و چون اطمينان دارند كه اين تحريم‌ها خواهند آمد، بنابراين ترجيح مى‌دهند به خود و دانش و فن‌آورى خود متكى باشند.

اينكه غنى‌سازى اورانيوم مى‌تواند زير نظر محافل بين‌المللى صورت گيرد، بنا به ارزيابى خانم تساپف، ايرانى‌ها نظرى مثبتى به اين پيشنهاد داشته‌اند. وى مى‌افزايد:

ولى يك مسئله مورد مناقشه مى‌تواند اين باشد كه محل غنى‌سازى در كجا بايد واقع شود. و البته آنها مايل‌اند اين مركز بين‌المللى در ايران باشد.”

خانم تساپف در مورد اينكه برخى منتقدين ايران كه مى‌گويند، ايران فرصت‌سوزى مى‌كند و مايل است همه چيز را به تعويق بيافكند و شعارهايش براى ادامه‌ى مذاكرات به هيچ‌وجه به اين معنا نيست كه بخواهد به نوعى به توافق و سازش برسد و مذاكرات براى ايران يعنى اينكه بياييد حرف‌هاى من را بپذيريد، مى‌گويد:

البته خيلى دشوار بتوانيم بگوييم واقعا چنين است يا نه. اين هم بخشى از عدم اعتماد غرب به ايران است كه مى‌گويد، تاكتيك ايرانى‌ها اين است كه كار را به درازا بكشند تا فن‌‌آورى خود را در ايران تكميل كنند و به هدفشان برسند. ما بعد از سفر ايران مستقيما به آژانس بين‌المللى در وين رفتيم. واقعيت اين است كه ايران طبق قرارداد به تعهدات خود عمل كرده است، ولى آنچه عمل نشده، و ايران براى مدتى داوطلبانه به آن تن داده بود، مقررات قرارداد الحاقى است. ولى بهرحال وقتى فرصتى بدست مى‌دهد كه بتوان با ايران وارد يك مذاكره شد، به نظر من اشتباه محض است كه از اين فرصت استفاده نكرد.”

بهرحال در ايران شاهد نگرانى‌هاى زيادى در ميان مردم هستيم و اينكه اگر ايران در درازمدت حاضر به تعليق غنى‌سازى نباشد و بخواهد غنى‌سازى در مقياس صنعتى را ادامه دهد، آنگاه امكان انتخاب يك گزينه‌ى نظامى مى‌تواند براى آمريكا مطرح باشد. خانم تساپف با اتخاذ چنين گزينه‌اى بشدت مخالف است و از تجربه‌‌ى سفر خود به ايران چنين مى‌گويد:

به نظر من چنين چيزى بسيار ابلهانه و غيرعقلانى است. من چنين چيزى را نمى‌توانم تصور كنم و من كسى را نيافتم كه معتقد باشد اين مى‌تواند يك گزينه باشد. ما در ايران با سفراى كشورهاى مختلفى چون هند، چين، ژاپن، آفريقاى جنوبى، بريتانيا و فرانسه گفتگوهايى داشتيم. و بايد بگويم در اين گفتگوها متوجه شديم كه آنها بشدت بر اين اعتقاد بودند كه بايد با احتياط عمل كرد و راهى را يافت كه به گفتگو ختم مى‌شود و هيچيك سخنى از گزينه‌ى نظامى نبرد.”

 

 

 سایت قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است

مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد