_________ استفاده از مطالب اين سايت با ذکر منبع بلامانع است _________

" کانون قلم"

kanoon-ghalam@hotmail.de

www.iran-ghalam.de

 کتاب کالبدشکافی یک جریان ایدئولوژیک

قسمت دوم

12.11.2007

مولف: آنتونی گسلر

مترجم : آر. فورشتنزر

منبع :Mojahedin.ws

 

فصل 1- پایان تحمل

هنگامی كه مقر اروپایی مجاهدین در ژوئن 2003 توسط دولت فرانسه مورد هجوم واقع شد، ضربه مرگباری به سازمان وارد آمد. آن ها در ماه می 2003، وقتی ائتلاف انگلو-امریكایی عراق را تصرف كرد و رژیم صدام حسین را سرنگون نمود، به عنوان نیرو خنثی شده بودند. این رویدادها نشانه پایان تحقیقاتی بودند كه سال ها ادامه داشت و به پایان صبر و تحمل نمودن جنبش منتهی شده بود.

 

"پلیس فرانسه بیش از 160 عضو سازمان مجاهدین (جنبش اصلی مخالف ایران) را سه شنبه گذشته در نزدیكی پاریس مورد بازجویی قرار داد. پلیس ادعا می كند كه گروه - كه از نظر سیستم قضایی فرانسه مظنون به برنامه ریزی و حمایت مالی از عملیات های تروریستی است - را متلاشی نموده. در 11 ماه می، مجاهدین خلق، كه حدود 4 تا 5 هزار نیرو در عراق دارد (گرچه زمانی این تعداد 15000 بود)، با تحویل دادن سلاح های سنگین و قراردادن نیروها تحت كنترل ارتش امریكا موافقت كرد... درحالی كه هیچ كس از مكان رهبر مجاهدین مسعود رجوی مطلع نیست، پلیس تایید كرد كه همسرش مریم 50 ساله را مورد بازجویی قرار داده است. مجاهدین خلق ایران این شخصیت نمادین جنبش اسلامی - ماركسیستی را به عنوان رئیس جمهور آینده ایران انتخاب كرده بودند… در مجموعه خانه ها در اوورسوراواز، مقر شورای ملی مقاومت ایران (اسم سیاسی كه توسط مجاهدین خلق استفاده می شود) بیش از 100 دیش ماهواره و تجهیزات بسیار زیاد رایانه ای وجود داشت. به گفته یك منبع وزارت كشور، اوورسوراواز به مقر بین المللی مجاهدین خلق تبدیل شده بود. تا مارس- آوریل 2003، ساختار فرماندهی آن ها در عراق بود و با بروز جنگ جابجا شد. همان منبع، در پاسخ به سئوالی درباره نتایج حمله پلیس، اعلام كرد كه پلیس توانسته است در این عملیات سازمان در فرانسه را با موفقیت متلاشی كند… به گفته پلیس، این حمله یكی از بزرگترین عملیات هایی بوده كه ضداطلاعات فرانسه طی 30 سال گذشته انجام داده است. خبرگزاری های بین المللی گزارش دادند كه این عملیات نتیجه بیش از 3 سال تحقیقات بوده است. (1)


بنابراین فرانسه اولین كشور غربی بود كه خطر مجاهدین خلق را جدی گرفت.

 "آسوشیتد پرس بر منابع قابل توجه اعزام شده توسط مقامات پلیس فرانسه تاكید كرد. این نكته نشان می دهد كه سرویس های امنیتی فرانسه به این حمله توجه زیادی داشتند: حتی هلیكوپترهای مراقبت هوایی را هم آورده بودند. به گفته وزارت كشور این عملیات بیش از هر چیزی رهبران سازمانی كه نظم عمومی را تهدید می كند و برای حمایت مالی از عملیات های تروریستی برنامه ریزی می كند را هدف قرار داده بود. پلیس گفته است كه طی این حمله، لازم بود برای بازكردن درهای بسته از مواد منفجره استفاده شود."مجاهدین خلق شاخه نظامی شورای ملی مقاومت، به رهبری مسعود رجوی است، كه در حومه پاریس مستقر می باشد… این حمله كه با حكم تفتیش صادرشده توسط قاضی ضدتروریسم ژان لویی بروگیه، انجام شد باعث شد1200 مسئول، از جمله 80 عضو تیم جوخه ضدتروریست فرانسه، بسیج شوند.این حمله توسط ضداطلاعات فرانسه، با پشتیبانی فرماندهی مركزی پلیس قضایی و تحت هدایت فنی RAID (واحد تخصصی فرانسه برای حوادث تروریستی و گروگانگیری) انجام شد. سیزده هدف در بخش های وال دواز و یولینز، با تمركز خاص روی اور-سور-اواز كه گمان می رفت پناهگاه بسیاری از اعضای فعال مجاهدین باشد، محاصره شدند... طبق یك اطلاعیه وزارت كشور، از ماه می 2002، این سازمان در لیست اتحادیه اروپا از گروه های تروریستی قرار داشته است. وزارت كشور افزوده است كه پایگاه های این سازمان برای اهداف مشكوك مالی، سازمانی و لجستیكی به كار می رفتند..." (2)

 

مجاهدین بی درنگ هوادارانش در سراسر اروپا را بسیج كرد. آن ها یك سری اعمال از قبل تعیین شده را انجام دادند كه افكار عمومی اروپا - كه تا بحال دربرابر این شیوه های افراطی قرار نگرفته بود - را به شدت شوكه كردند.

 

"اعمال اعتراضی به دستگیری رهبری مجاهدین خلق روز پنجشنبه ادامه یافت. راهپیمایی های جدید در پاریس صورت گرفتند... در رم، دو مرد با ریختن بنزین بر روی خود، خودشان را به آتش كشیدند. آن ها این عمل را طی یك راهپیمایی چندین نفری در برابر سفارت فرانسه انجام دادند. آتش نشان ها خیلی سریع وارد شدند تا البسه درحال سوختن وی را خاموش كنند. به نظر می رسد جان این دو نفر در خطر نباشد. در همان زمان، یك ایرانی دیگر همین عمل را در برابر ایستگاه راه آهن برن در سوئیس انجام داد. علیرغم واكنش سریع پلیس، وی دچار سوختگی شدید شد، و به گفته پلیس برن، اكنون در شرایط بحرانی است. روز قبل، سه زن ایرانی تلاش كردند خودشان را در پاریس بسوزانند. دو نفر از آن ها بستری شدند، و نفر سوم بر اثر جراحات وارده بعد از ظهر پنجشنبه در بیمارستان نظامی پرسی در حومه كلامارت فوت كرد. وی در بدو ورود به بیمارستان تقریبا مرده بود، اما به مدت یك روز زنده ماند. همچنین در همان چهارشنبه، دو ایرانی دیگر تلاش كردند همین كار را در لندن و برن انجام دهند. پلیس برن مانع از انجام این كار شد." (3)

 

 

ژان فرانسوا كوپه، سخنگوی دولت فرانسه، ‌این خودسوزی ها را "شدیدا دراماتیك" خواند. وی افزود:

 "متاسفانه! این اعمال چیزهای زیادی درباره طرز فكر رهبری آنان را برایمان آشكار می كنند."

 

 به دنبال این راهپیمایی ها، سرفرماندهی پلیس پاریس تمام اجتماعات مجاهدین را "تا اطلاع ثانوی" ممنوع اعلام كرد. بعلاوه، پلیس در حكمی فروش، حمل و نقل و استفاده از هرگونه محصول قابل اشتعال در بخش های خاصی از مركز پاریس را ممنوع كرد... ژان پیر رافاران نخست وزیر فرانسه در مصاحبه ای كه در لوموند منتشر شد اعلام كرد كه عملیات پلیس "سیستم عصبی مركزی یك سازمان تروریستی" را هدف قرار داده بود. وی شفاف كرد (توضیح داد)‌كه "این كه از متلاشی شدن هر گونه ساختاری كه تروریست ها را در خاك ما پناه می دهد اطمینان حاصل نماییم جزو علایق ملی ما است."


كوپه گزارش داد كه:

 نیكلاس ساركوزی، وزیر كشور، طی یك ملاقات در دفتر نخست وزیری، تاكید كرد كه مواد بدست آمده از اوور عملیات را توجیه می كنند. بیش از هشت میلیون دلار نقد و 150000 یورو، و نیز تجهیزات رایانه ای و چندین دیش ماهواره ای، به دست آمد. سلاح یا سند جعلی یافت نشد. وزارت خارجه فرانسه روز پنجشنبه اعلام كرد كه، علیرغم درخواست محمد خاتمی رئیس جمهور ایران، این اعضای اپوزیسیون به ایران مسترد نخواهند شد. اعتراضات نشان دادند كه تعصب مطلق مجاهدین خلق حقیقت دارد: كه می توان به محكوم سازی از سوی اعضای سابق مجاهدین كه از چنگال سازمان فرار كرده بودند اعتماد كرد. این مردان و زنان سال ها از اعمال داخلی سازمان مجاهدین سخن گفته بودند، اما رهبری و هواداران سازمان به آنها انگ عامل تهران بودن را زده بودند. اما، واقعیت نشان می دهد كه همیشه حق با آن ها بوده. اتهام تروریسم اكنون در معتبرترین سطوح بین المللی مورد پذیرش واقع شده است.

نیکولا سارکوزی

وزیر کشور وقت فرانسه

رئیس ضدتروریسم فرانسه طی یك كنفرانس خبری گفت:

 "مجاهدین خلق قصد داشتند به دفاتر دیپلماتیك ایران در اروپا، بجز فرانسه، حمله كنند."

 

پیر دوبوسكه دوفلوریان، رئیس این سرویس، گفت:

 "طبق اطلاعاتی كه توسط این سرویس جمع آوری شده، مجاهدین خلق ایران درحال تدارك دیدن حملات خونین درخارج از ایران، از جمله اروپا، بودند....
وی افزود:
"طی تفتیش صورت گرفته در اور- سور- اواز توسط پلیس، هشت تا نه میلیون دلار نقد كشف شد."

 

 وی ادامه داد كه رسیدگی كلی هنوز در دست اقدام است. دوفلوریان تایید كرد كه بسیاری از رهبران مجاهدین خلق، از جمله مریم رجوی، پس از مداخله نظامی امریكا در عراق به فرانسه برگشته بودند. وی گفت:‌

 "آن ها اوور را به مقر عملیاتی برای تروریسم تبدیل كرده بودند."

 

حمله نظامی امریكا باعث شده بود مجاهدین حامی مالی و نیز مقر بغداد خود را از دست بدهند. دوفلوریان بر خطرناك بودن مجاهدین خلق ایران تاكید كرد. مجاهدین بیش تر شبیه یك فرقه بود، کیش شخصیتی كه حول مسعود و همسرش مبتنی بود. در سال 2001، مجاهدین خلق مسئولیت 195 حمله تروریستی به ایران، از مقرش در اور، را پذیرفت. منابع پلیس اعلام كردند كه از سال 1999، نشریه سازمان به نام "مجاهد" به دستور رسمی دولت ممنوع شده. (4)


آینده ای مبهم

 

درحالی كه فرانسه در حال تعقیب مجاهدین می باشد، ایران- علیرغم بالا و پایین هایش- به سیاست تغییر ادامه می دهد. آیا تهران، با موضع قدرتمند خود در منطقه، به اولویتی برای اقدام های دیپلماتیك امریكا تبدیل خواهد شد؟ در تاریخ 7 می 2003، 153 نفر از 290 عضو مجلس ایران خواستار عادی سازی روابط بین المللی و اصلاحات داخلی بیش تر شدند. در نامه ای سرگشاده، كه خبرگزاری فرانسه بدان استناد كرده، آن ها خواستار حمایت بیش تر در كشور و خارج شده بودند. در واقع ارتباطاتی برای یافتن زمینه های مشترك صورت گرفته. روزنامه جنوایی لو تمپس گزارش داد:

"این ملاقات ها می توانند به راهی برای نزدیكی بین دو كشور منتهی شوند، كه ارتباطات دیپلماتیک شان از سال 1980 قطع شده... به نظر می رسد ملاقات جدیدی در اوایل ماه می برگزار شده تا موضوع انتقال اعضای القاعده به ایالات متحده در ازای خنثی سازی مجاهدین خلق ایران - گروه مسلحی كه درعراق مستقر است و با رژیم اسلامی تهران مخالفت می كند- مورد بررسی قرار گیرد. نیروهای امریكایی خلع سلاح گروه را هفته گذشته آغاز كردند." (5)


در واشنگتن، احتمال همكاری نزدیك تر با جمهوری اسلامی دیگر احمقانه محسوب نمی شود. این امر می تواند محقق شود، حتی اگر فرایندی طولانی باشد و اگر در بحبوحه دیالوگ اولیه تهدیدهایی بوجود آید. در این بافتار، مجاهدین خلق می تواند به شكل غیرمستقیمی از باج خواهی بسیار خطرناك تبدیل شود. آخر، ایالات متحده بازی اكروباتیكی را اجرا می كند كه ممكن است از تعادل خارج شده و منطقه را هرچه بیشتر بی ثبات نماید. اما، كاخ سفید، در افراط گرایی امنیتی اش می تواند سناریویی را آغاز كند كه به ناآرامی نزدیك تر می شود. این سناریو ممكن است استفاده از مجاهدین خلق با هدف بی ثبات كردن ایران باشد. آیا دولت بوش آن قدر پیش خواهد رفت كه عمل برگشت ناپذیر انجام دهد؟ خبرگزاری فرانسه در این زمینه به مقاله ای در واشنگتن پست اشاره می كند. اگر اوضاع فقط در سطح حدس و گمان باقی بمانند، این حقیقت باقی می ماند كه هیچ چیز مانع از این تصور ما نخواهد شد كه "ایالات متحده می تواند گام مهلك را بردارد".

واشنگتن پست می افزاید:

 "پنتاگون برانگیختن یك شورش مردمی برای سرنگون كردن دولت ایران را پیشنهاد كرده." واشنگتن پست می افزاید:‌"در صورتی كه ایران تا روز سه شنبه اقدامی علیه شبكه تروریستی القاعده انجام ندهد، وزارت خارجه می تواند این رویكرد را اتخاذ كند."

 

ایران پناه دادن به تروریست ها را تكذیب كرده. اما یك مقام مسئول امریكایی، كه از وی در واشنگتن پست نقل قول شده، اعلام كرده كه حدود 10 عامل القاعده در شمال شرقی ایران، ‌منطقه ای ایزوله شده كه توسط تهران كنترل می شود، مخفی شده اند. (6)

شایعات پراكنده می شوند و اتهامات ذكر می گردند. جورج بوش می تواند هر تصمیمی می خواهد بگیرد، آن هم در غیاب هر گونه مخالفت از جانب افكار بین المللی. در غرب، واكنش ها لفظی و شدید باقی مانده اند و نشان دهنده بی علاقگی عمیق هستند.

و این ، بدون در نظر گرفتن صحنه داخلی امریكا است. افراطی ترین عناصر در حال وادار كردن كاخ سفید به مداخله هستند. "دولت ایران، كه از جانب واشنگتن به كمك به القاعده و تولید سلاح های كشتارجمعی متهم شده، اصلی ترین مشكل برای ایالات متحده می باشد. از نظر جین هارمن عضو كنگره امریكا از كالیفرنیا و همچنین عضو كمیته اطلاعاتی كاخ سفید، كه ایران را خطری جدی تر و آشكارتر از عراق سال گذشته می داند- دولت ایران بایستی عوض شود. اما خانم هارمن امیدوار است راه حل صلح آمیزی وجود داشته باشد. جوزف لیبرمن، سناتور و كاندیدای ریاست جمهوری از طرف حزب دموكرات، معتقد بود كه "تغییر رژیم در ایران تنها راه حل برای برطرف كردن تهدید تهران برای واشنگتن می باشد. با وجود این، به منظور اجتناب از تحریك واكنش ضدامریكایی توسط آن دسته از ایرانی هایی كه از ایالات متحده هواداری می كنند، وی عملیات نظامی را مستثنی می كند. جی راكفلر، معاون رئیس كمیته اطلاعاتی سنا، نیز همین قدر محتاط به نظر می رسد. آسوشیتدپرس در اواخر ماه می 2003 گزارش داد كه :

 "وی به سی.ان.ان گفت فكر می كند خبرهای خوبی از ایران شنیده خواهد شد. وی ادامه داد كه "تلاش برای بی ثبات كردن ایران بر مبنای هرگونه پیش بینی درمورد حمایت مردمی از چنین حركتی بی دقتی محض خواهد بود." (7)


در همان زمان كمال خرازی، وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران در كنفرانسی خبری با لوفیگارو سخن گفت، و شرایط را برای حملات در فرانسه در ژوئن 2003 مهیا كرد.

"آیا مسئله عراق توسعه ارتباطات بین ایران و امریكا را توجیه می كند؟ ما در رابطه با افغانستان با امریكایی ها تماس هایی داشته ایم و امروز هم درباره عراق به آن ها ادامه می دهیم. اگر این تماس ها در شرایط برابر و با روحیه همكاری انجام نشوند نتیجه ای نخواهند داشت. اما امریكایی ها وعده هایی می دهند ولی بر سر وعده خود نمی مانند... از زمانی كه امریكایی ها مجاهدین خلق درعراق را خلع سلاح كرده اند، رهبران این گروه به فرانسه پناهنده شده اند. واكنش شما به این امر چیست؟ در حقیقت، این امر مشكلی پیچیده برای فرانسه بوجود می آورد. مجاهدین در فهرست سازمان های تروریستی كه توسط اتحادیه اروپا درست شده گنجانده شده اند. بنابراین فرانسه نمی تواند به آن ها پناهندگی سیاسی بدهد..." (8)

 

-   كدام راه به بیرون می رود؟

 

چرا فرانسه خط فكری خنثی سازی مجاهدین خلق را انتخاب كرد. منطقی است كه فرانسه از این بترسد كه هواداران رجوی از خاك این كشور برای حملات تروریستی علیه ایران استفاده كنند، و از داخل اروپا قبول مسئولیت نمایند. آخر، از آنجا كه امریكا كنترل عراق را به دست گرفته، مجاهدین پایگاه های پشتیبانی شان، نزدیك به هدف ها، را از دست داده اند. در هر صورت، در عراق فردا، جایی برای مجاهدین خلق ایران وجود ندارد. مسعود رجوی و پیروانش بایستی نقاط جغرافیایی مستحكم جدید و استراتژی هایی نو برای خودشان بیابند. بازوی شبه نظامی آنها، ارتش آزادیبخش ملی ایران دسترسی مستقیم به مرزهای ایران را از دست داده است. و این امر نفوذ زمینی آن ها به داخل ایران را متوقف كرده: فاجعه ای برای آن نیروهایی كه معتقدند: "بازوی نظامی مقاومت بهترین تضمین كننده سقوط دیكتاتوری مذهبی است." (9)

 

از این پس، رهبری مجاهدین خلق می داند كه تركیه (پایگاه ایده آل شان) هیچ كمكی به آن ها نخواهد كرد. "مقاومت بارها از دولت تركیه درخواست كرده كه جنگجویانش در استان های مرزی را مستقر و پشتیبانی كند تا رفت و آمدشان به ایران تسهیل شود. اما آنكارا این درخواست را رد كرده است."(10) این موضع تغییر نخواهد كرد. دولت رجب طیب اردوغان،‌ نخست وزیر تركیه، بیش از هرچیزی، از آن می ترسد كه كردها در شمال عراق به گرفتن سرنوشتشان در دست خود راضی نشوند و در نتیجه جنگ دوم خلیج فارس حكومت خودشان را مستقر كنند. این ممكن است به اقلیت كرد تركیه هم سرایت كند. بنابراین، آنكارا جناح شرقی خود را قفل كرده. مجاهدین هیچ شانسی ندارند مگر این كه فعالیت هایشان را از اروپا آغاز كنند. برای انجام این كار، می توانند بر حمایت فعال یك "پروگرسیو اینترنشنال" متكی باشند،‌كه سال ها آرزوی تضعیف شدن غرب را داشته. این چپ افراطی هیچ ریشه ای در جریان های فكری سیاسی سنتی ندارد، و حتی از ایده "دموكراسی" به عنوان طعمه ای استفاده كرده به منظور منحرف كردن افراد به گمراهی نوعی سوسیالیسم درونی.

 

درك نیروهای مختلفی كه متحد می شوند تا آینده ای – كه برای ما بهتر نخواهد بود، ولی برای معدود نخبگانش بسیار خوب خواهد بود- را بر بشریت تحمیل كنند مستلزم سفری اعجاب انگیز است. در تصویر حلقه های جهنمی دانته، بایستی از میان مرام های مختلف این منصوبین بگذریم،‌كه از اشك و رنج تكیه گاهشان، از بیش ترین مزایای خشونت بهره مند می شوند. این امر ایجاد شرایط مصنوعی به منظور مهیا كردن بافتار مناسب برای خشونت را نیز شامل می شود.

 

منابع:


1. خبرگزاری فرانسه، 17 ژوئن 2003،
Coup de filet contre les Moudjahidin du people iranien

2. آسوشیتد پرس (AP)، 17 ژوئن 2003، Operation de grande envergure contre les Moudjahidin du people en region parisienne

3. خبرگزاری فرانسه و رویترز، 20 ژوئن 2003، Coup de filet des Moudjahidin du people- Nouvelles tentatives d’immolations a Rome et Berne

4. آسوشیتدپرس (AP)، 10 ژوئن 2003، Les Moudjahidin du people s’appretaient a commettre des attentats selon la DST

5. سیلوان بسن، لو تمپس، 13 می 2003، Ennemis irreductibles, l’Iran et les Etats-Unis esquissent leur rapproachment a Geneve

6. خبرگزاری فرانسه، 25 می 2003، Washington envisage des actions pour destabiliser l’Iran

7. آسوشیتدپرس، 26 می 2003، Les parlementaires americains souhaitent un changement de regime en Iran

8. لوفیگارو، 26 می 2003، مصاحبه ای از كلود لوریو و پیر روزلین، Kharazi: L’Amerique ne tient pas ses promesses

9. خیانت به دموكراسی، منتشر شده توسط كمیسیون امور خارجه شورای ملی مقاومت، 1993، Democracy Betrayed- une response au Rapport du Department d’Etat americain

10. همان ماخذ، یادداشت 51

 

 

ــ لینک به  معرفی و اهمیت کتاب " کالبدشکافی یک جریان ایدئولوژیک "

ــ لینک به قسمت اول

 

 

 سایت ایران قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است

مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد