_________ استفاده از مطالب اين سايت با ذکر منبع بلامانع است _________

" کانون قلم"

kanoon-ghalam@hotmail.de

www.iran-ghalam.de

 صلح طلب دانمارکی

فردریک بایر جنگجوی صلح طلب

06.12.2007

الهام رفیع زاده

فردریک بایر(21آوریل1873-22 ژانویه 1922)؛ معلم، نویسنده و سیاستمداری صلح طلب دانمارکی که بهمراه آرنولدسون در سال 1908  جایزۀ صلح نوبل را به خود اختصاص داد.

بایر، کشیش زاده ای بود که در وستر اگد دانمارک  بدنیا آمد،تحصیلات ابتدایی خود را در آکادمی سورو از قدیمی ترین مدارس دانمارک آغاز کرد و شش سال بعد وارد مدرسۀ نظامی شد.

در سال 1865با درجۀ ستوانی به ارتش پیوست و در جنگ برعلیه پروس و اتریش شرکت کرد،و با شایستگی هایی که از خود نشان داد ، به درجۀ ستوان یک ارتقاء یافت.با این حال  وی بعد از پایان  جنگ از منصب نظامی خود استعفا داده و به کوپنهاگ رفت.
وی در اتوبیوگرافی خود، دلیل استعفای اش از ارتش اینگونه شرح می دهد  که وی به  جنبه های فلسفی زندگی علاقۀ بیشتری داشته و تمایلی به جنگیدن نداشت.

در کوپنهاگ، بایر  به آموختن زبانهای نروژی،فرانسوی و سوئدی پرداخت  و پس از آنکه بر هرسه زبان تسلط کامل یافت به تدریس و ترجمه  مشغول شد.

 در سال 1872 وارد عرصه سیاست شد، و به عضویت مجلس نمایندگان دانمارک درامد و کرسی خود را به مدت 23سال در پارلمان حفظ کرد.او فردی لیبرال بود ،اما به دلیل نفرتی که از وابستگی به حزبها داشت ،بعنوان سیاستمداری مستقل به فعالیتهای خود ادامه داد .

وی به دلیل فعالیتهایی که  در زمینۀ صلح بین المللی،پیشنهاد بی طرفی دانمارک،اتحاد کشورهای اسکاندیناوی و حقوق زنان و اموزش و پرورش، داشت،محبوبیت و شهرت فراوانی کسب کرد.

در زمینه آموزش، بایر گرچه  به زبانشناسی بویژه  شیوۀ نگارش و آوا شناسی علاقۀ فراوانی  داشت، اما به سازماندهی مدارس همت گماشت و به عضویت انجمن تعلیم و تربیت درآمده و نقش مهمی در برگزاری اولین کنفرانس کشورهای اسکاندیناوی در رابطه با مسائل آموزشی و تربیتی در گوتنبرگ که در سال 1870برگزار شد،ایفا کرد.

بایر یکی از سخنگویان پیشگام در نهضت زنان بود و انجمن حقوق زنان دانمارک را در سال 1871دایر کرده و از تصویب قوانین تساوی زن و مرد علی الخصوص در موارد اقتصادی ،در پارلمان دانمارک  حمایت کرد.

او تحت تاثیر تلاشها و فعالیتهای
فردریک پسی فعال صلح فرانسوی و برندۀ جایزۀ صلح نوبل در سال 1901 و همچنین سازمان دائمی صلح بین الملل قرار گرفته و از آنجا که مهارت بسیاری در زبانهای مختلف کسب کرده بود،پیشنهاد داد تا  در زمینۀ گستردن ادبیات صلح  با این سازمان همکاری کند.

او  یکی از راههای دست یابی  به صلح را در بیطرفی دانست و اولین انجمن صلح دانمارک را در سال 1882 با عنوان انجمن" ترویج بی طرفی دانمارک" ،بنیان نهاد که  تا سال 1892ریاست آن را بعهده  داشت.بعدها این انجمن با عنوان انجمن صلح دانمارک نامگذاری شد که امروزه با عنوان" مجمع اجتماعی اقوام  وصلح دانمارک" شناخته می شود.

بایر  با استناد به خطری که  کشورهای اروپای شمالی را  در صورت وقوع جنگ بین کشورهای اروپایی، به دلیل اهمیت استراتژیک مرزهای آبی کشورهای همجوار،تهدید می کرد، پیشنهاد بیطرفی کشورهای اسکاندیناوی را داد. این پیشنهاد باعث به رسمیت شناخته شدن  سوئیس و بلژیک شد.

بین سالهای 1883و1889طرح وی بطور کلی از سوی بسیاری از سازمانهای بین المللی مورد قبول واقع گشت.اما بعدها بایر به این نتیجه رسید که  دانمارک باید بی طرفی را در سیاستهای خود لحاظ کند، تا  بتواند بدون تکیه بر سایر کشورها، مستقلاً بی طرفی  خود را تضمین کند.
 
بایر خیلی زود به چهره ای برجسته در گسترش جنبش صلح بین المللی تبدیل شد و در کنفر انس  صلح  کشورهای اروپایی   که در سال   1884 در برن برگزار شد ،شرکت کرد.
 
در سال 1885 طرح خود را در اولین نشست صلح کشورهای اسکاندیناوی مطرح کرده و در سال 1889در اولین کنگرۀ سالانۀ صلح جهانی در پاریس شرکت جسته و از آن پس  تا سال 1914به نمایندگی از انجمن صلح دانمارک در نشستهای سالانۀ این کنگره  حاضر شد.و همچنین در سال 1889در اولین نشست اتحادیۀ درون پارلمانی  در پاریس حضور بهم رسانید.

در دومین کنگرۀ سالانۀ صلح که در لندن در سال 1890 برگزار شد، وی با در خواست  تاسیس دفتر دائمی برای این کنگره ، پیشنهاد داد تا مقر آن در برن باشد که بتواند  مرکز جنبشهای صلح و تبادل اطلاعات صلح طلبانه باشد.این طرح در سال 1891 در نشست سالانۀ کنگره در رم به تصویب رسید و بایر  بعنوان اولین رئیس هیت مدیرۀ آن  انتخاب شد.بایر در همان سال اتحادیه درون پارلمانی را تاسیس کرد، و به مدت 25 سال سمت دبیری آن را بعهده گرفت و توانست  اتحادیۀ درون پارلمانی کشورهای اسکاندیناوی را در سال 1908تاسیس کند.

 در سال 1908 به دلیل تلاشهای بی وقفه اش در زمینۀ گسترش صلح و اتحاد کشورها و اقوام اروپایی ، جایزۀ صلح نوبل به وی اهدا شد

بایر  به دلیل ضعف جسمانی که داشت در  سال 1907 از سمت خود در هیئت مدیرۀ دفتر صلح استعفا داده و ریاست افتخاری آن را بعهده گرفت و همچنین از سال 1916 از سمتهای مختلف خود در اتحادیۀ درون پارلمانی کناره گیری کرد.

در سالهای پایانی عمر خود تلاش می کرد، تا از وقایعی که در دنیا اتفاق می افتاد مطلع شود و در هنگام جنگ جهانی اول بر آرمانهای خود دررابطه با برقراری صلح ثابت قدم  ماند.

فردریک بایر سرانجام در سال 1922در سن  85 سالگی در کوپنهاگ درگذشت.

 

مطالب در ارتباط:

ــ داروین اسکاتلندی، جویس ایرلندی ( آذر سلطانی )

ــ دوران کودکی ام بدون ادبیات کودکان! ( آرام بختیاری )

ــ ویکتور هوگو ،و جدا ناپذیری ادبیات از سیاست ( روسیا روشن )

ــ غرب به یاد دوره رمانتیک افتاده است ( سارا ارمنی )

ــ معرفی نامزدان هفتمین دوره‌ی جایزه‌ی گلشیری ( مهیندخت قهاری )

ــ صلح جوی سوییسی، چارلز آلبرت گوبات ( الهام رفیع زاده )

ــ ۳۰ سال انتظار برای چاپ کتابی از فریدون آدمیت ( الیاس احمدی )

ــ خاطرات عاشقانه‌ی یک گدا ( نوشین شاهرخی )

ــ داستایوسکی ، و زوال شخصیت انسان دراسارت ( علی سلطانی )

ــ سقوط فرهنگ، نشانه زوال حكومت بود؟ ( آتوسا سلطان زاده )

 

 سایت ایران قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است

مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد