کودک یاغی ادبیات اتریش

12.12.2007

علی امینی

روز ۶ دسامبر مصادف است با ۶۵مین سالگرد تولد پتر هاندکه، نویسنده و نمایشنامه‌نویس اتریشی. او که آفرینش ادبی خود را از نخستین سالهای جوانی آغاز کرده، همچنان یکی از ستونهای استوار ادبیات حوزه آلمانی‌زبان به شمار می‌رود.

پتر هاندکه نویسنده و نمایشنامه نویس اتریشی همیشه چهره‌ای یگانه و تکرو بوده است. آثار او هیچوقت طرفدار زیادی نداشته اما کم نیستند منتقدانی که او را از بهترین خالقان ادبیات آلمانی زبان می‌دانند.

هاندکه کودکی دشوار و غم انگیزی داشت. پدر واقعی خود را هرگز نشناخت، از ناپدری آزار دید و مادرش در سال ۱۹۷۱ خودکشی کرد. غصه‌ها و فشارهای زندگی او را به گوشه گیری و افسردگی مداوم کشاند.

هاندکه در نیمه دهه ۱۹۶۰ تحصیلات دانشگاهی را رها کرد تا به استعداد ادبی زودرس خود فرصت تجلی و شکوفایی بدهد. او به نسلی تعلق داشت که علیه جامعه پدران شوریده بود و میراث اجتماعی آنها را که با قهر و خشونت آمیخته بود، لعن و نفرین می‌فرستاد.

گامی که هاندکه از سال ۱۹۶۵ به نشر آثار ادبی و نمایشی خود دست زد، خشم و اعتراض او رنگ ادبی به خود گرفت. او در نخستین آثار خود اشکال ادبی و نمایشی زمانه را به چالش گرفت. هاندکه از اولین آثارش مانند دشنام به تماشاگران، فریاد یاری و ترس دروازه بان از ضربه پنالتی، تا امروز به مخالفت با فرم‌های رایج بیانی وفادار مانده است.

او چندی پیش در مصاحبه‌ای گفته است: «من واقعا عصبی می‌شوم وقتی می‌بینم که برخی از روشنفکران از ضرورت تغییر جامعه صحبت می‌کنند، و آنوقت خود در عمل از همان الگوها و ساختارهای غلط زبانی استفاده می‌کنند که به همین جامعه تعلق دارد و به آن خدمت می‌کند. هدف من آنست که این ساختارهای ناروا را فاش کنم و توضیح بدهم.»

هاندکه تنها در عرضه ادبیات تکرو و نوجو نبوده است. او در پهنه اندیشه و عمل اجتماعی نیز همواره به اندیشه‌ها و ایده‌آل‌های خود وفادار مانده است. این نویسنده در برخورد با جنگ بالکان سمت گیری آگاهانه و مستقلی ارائه داد که هم انتقاد فراوان برانگیخت و هم به بحثی پردامنه در رسانه‌های گروهی دامن زد. او که از آغاز بحران بالکان در دهه ۱۹۹۰ کارکرد نیروهای خارجی به نقد کشیده بود، سرانجام در تقابل با دیدگاه رایج در میان دولتها و روشنفکران اروپایی موضع گرفت و حتی به دیدار اسلوبودان میلوسویچ، رهبر سابق صرب‌ها که در لاهه به خاطر جنایات جنگ بالکان تحت محاکمه بود، رفت. حرکتی که او را از همه سو زیر حمله انتقادات بیرحمانه قرار داد.

او حمله نیروهای ناتو به صربستان را به عنوان جنایتی علیه مردم صرب محکوم کرد و سکوت روشنفکران را در این زمینه به باد انتقاد گرفت. این موضع گیری جسورانه، بسیاری از روشنفکران و ادیبان اروپا را در برابر او قرار داد، به طوریکه او را برای دریافت جایزه معتبر هاینریش هاینه ناشایست دانستند.

پتر هاندکه امروزه در تنهایی و انزوا در حومه پاریس زندگی می‌کند. قلم او همچنان خلاق و پرکار است. هاندکه مخاطب خود را کسانی می‌داند که از ادبیات چیزی بیش از سرگرم شدن با دیدگاه‌های رایج و حرفهای تکراری انتظار دارند.

مطالب در ارتباط:

ــ صلح طلب دانمارکی ( الهام رفیع زاده )

ــ داروین اسکاتلندی، جویس ایرلندی ( آذر سلطانی )

ــ دوران کودکی ام بدون ادبیات کودکان! ( آرام بختیاری )

ــ ویکتور هوگو ،و جدا ناپذیری ادبیات از سیاست ( روسیا روشن )

ــ غرب به یاد دوره رمانتیک افتاده است ( سارا ارمنی )

ــ معرفی نامزدان هفتمین دوره‌ی جایزه‌ی گلشیری ( مهیندخت قهاری )

ــ صلح جوی سوییسی، چارلز آلبرت گوبات ( الهام رفیع زاده )

ــ ۳۰ سال انتظار برای چاپ کتابی از فریدون آدمیت ( الیاس احمدی )

ــ خاطرات عاشقانه‌ی یک گدا ( نوشین شاهرخی )

ــ داستایوسکی ، و زوال شخصیت انسان دراسارت ( علی سلطانی )

ــ سقوط فرهنگ، نشانه زوال حكومت بود؟ ( آتوسا سلطان زاده )

 سایت ایران قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است

مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد