اسارت ذهنی، بدترین نوع خود بردگی

مسعودجابانی

24.04.2008

 روز هفتم آوریل  خبربرچیده شدن یک فرقه مذهبی در تکزاس،  در صدر اخبار قرار گرفته بود. محل تجمع افراد این فرقه به مساحت 1900 هکتار دارای انواع مدارس آموزشی و کلیسیا و مراکز تمرین و محل زندگی آنان بوده است.

در اواخر قرن 19 این فرقه مذهبی که معتقد به داشتن چند زن Polygamie برای رهبران ویژه فرقه بود توسط  دولت برچیده می شوند. به آنان در آن زمان Moromonse  می گفتند.آنان معتقد بودند که از نسل حضرت عیسی هستند و می بایست با روش تعدد زوجات،  نسل خویش را افزایش دهند. برای رسیدن به این هدف نیز از انواع روشهای شستشوی مغزی و کنترل نیرو سود می برده اند و در این رابطه حتی دختران خردسال را نیز مورد سوء استفاده جنسی در حضور والدینشان قرار می داده اند.

در پی برچیده شدن این فرقه مذهبی و آزادسازی بیش از 450 نفر از حصار فرقه ای، مصاحبه هائی نیز با افراد جداشده از این فرقه بعمل آمد که بیش از هر نکته ای قابل بررسی و اندیشیدن بود.

تعدادی از دخترانیکه توسط پلیس آزاد از Mormonse kerk آزادشده بودند بار دیگر با اشتیاق به محل تجمع نیروهای فرقه برمی گردند و خود را آزادانه! در اختیار آنان  قرار می دهند.

اگرچه ایدئولوژی و اهداف فرقه ها با یکدیگر متفاوت است  ولی بسیاری از آنان برای  جذب و کنترل نیرو از متدهای روانی و روش های  یکسانی پیروی می کنند. بطوریکه حتی پس از آزادی جسمی  اسیران، زندانی  در اسارت ذهنی فرقه بسر می برد و ناخودآگاه تابع متدها و روشها و منش های آنان قرار می گیرد.

دیدگاه سیاه و سفید نگری او را وا می دارد که دوجبهه برای دوست و دشمن باز نماید و همه را در این دوجبهه وارسی نماید.

این دیدگاه درواقع پایه و اساس رادیکالیسم  می باشد که در آخرین فاز آن به تروریسم منتهی میگردد. کسانیکه به نوعی با اندیشه دیالوگ و گفتگو مخالفت می کنند،  بدون شک هنوز بطور ذهنی نتوانسته اند خود را از آلودگی به خشونت و مبارزه مسلحانه برهانند.

کسیکه خود را از تابعیت اصول مبارزه مسلحانه میرهاند در واقع بطور مستقیم و غیر مستقیم دیالوگ را پذیرفته است و می بایست به اصول آن تن داده و خود را به تحمل پذیری و انعطاف و پذیرش نقاط مشترکی که راه به تفاهم و سازندگی می برد، مسلح نماید.

بدترین نوع اسارت،  اسارت ذهنی است که فرد در آن بسر می برد و قدرت هرگونه  نواندیشی، دگراندیشی و تحمل  از او سلب می گردد. فرد در زندان ایجاد شده خویش  هرگونه اندیشه ای را که با داده های ذهنیش مطابقت نداشته باشد، سانسور کرده و نمی پذیرد. گفته ها و دلایل منتقدین باید در چهارچوب ذهنی ایجاد شده او که از قبل مشخص شده است،  پذیرفته گردد. نگرش فرد به خود و دیگران و اجزاء هستی در ضمیر او غربال می شود و  در صورتیکه با معیارهای فرقه ای بخواند ثبت شده و پذیرفته می شود.

لذت همزیستی با مردم  و جامعه از او سلب شده و یا تابع محدودیتها و ضوابط شناخته شده فرقه قرار می گیرد. فرد برای رهائی از زندان ذهنی خویش باید با مکانیزم های رهائی آشنائی یابد و باید به آن توانمندی  برسد که بتواند  با پرهیز از خودسانسوری  با نرمهای معمول و شناخته شده جامعه،  خود را به تعادل برساند.

تنظیم رابطه با خود و دیگران در مناسبات معمول جامعه  برای فردی که بتازگی از اسارت فرقه رها شده است ، بسیار مشکل است و به نسبتی که فرد درون فرقه بوده است  به یک پروسه درازمدت نیازمند می باشد.

برای تحول و دگرگونی افراد جداشده در مسیر بازسازی و جذب مجدد در جامعه،  نیاز مبرمی به همکاری دیگر اعضاء جداشده که خود مبتلا به اینگونه ویروس فرقه ای شده بودند، دارند.

 درهمین رابطه کانون رهائی از پیشنهاد کانون آوا در راستای پاکسازی و زدودن زنگارهای فرقه ای که خودسانسوری بالاترین محصول آنست، حمایت می نماید و آمادگی خویش را برای هرگونه گفتمان سیاسی و با هرگونه اعتقادی،  اعلام میدارد.

 سایت ایران قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است

مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد