چالش با رای دادگاه انگلیسی و حامیان آن

سازمان مجاهدین و استراتژی بازی با بزرگان به جای استراتژی مسلحانه

24.05.2008

بهار ایرانی

حکم دادگاه انگلیسی درباره حذف نام سازمان مجاهدین خلق از لیست گروه های تروریستی این کشور کماکان می تواند از زوایا و ابعاد مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد. ظاهرا صدور این حکم چنانچه پاره ای بر این اعتقادند که می تواند منجر به تحول و تصحیح مواضع خشونت آمیز مجاهدین و همچنین اتخاذ راهکارهایی گردد که در نهایت به روند تحولات پیش رو هم برای سازمان و هم برای کلیت جنبش مدنی ایران منتهی شود. اینکه چنین فرضی تا چه میزان واقه ببنانه است به آینده موکول می شود و بدیهی است هر تحلیل و نگاه خوش بینانه ای مبتنی بر حدس و گمان خواهد بود. همچنان که مخالفان خروج مجاهدین از لیست های سیاه تروریستی نیز بر اساس همین فرض ها و البته پیشتر متکی به وجوه اثباتی قوی تر دقیقا این حکم را در راستای پیشروی هر چه بیشتر مجاهدین و مبتنی بر اصل غافلگیری برای صادر کنندگان این حکم در آینده ارزیابی می کنند. با این حال می توان از زاویه دیگری به اثبات این ادعا پرداخت که مسیر آینده مجاهدین کماکان با اعتقاد راسخ به مشی مسلحانه و قهر آمیز ادامه خواهد یافت.

بارها درباره اثبات این معنی که ادعاهای مجاهدین مبنی بر کنار گذاشتن مشی خشونت آمیز و مسلحانه صرفا یک ترفند و تاکتیک در جهت رفع مقطعی مشکلات کلان آنها و از جمله ایزولاسیون بین المللی و ناگزیری حاصل از خلع سلاح توسط آمریکایی ها و تغییرات استراتژیک در عراق می باشد، صحبت شده است و تاکید شده است قطع عملیات تروریستی سازمان حاصل نبودن امکانات و شرایط برای انجام اقدامات تروریستی است. کما اینکه حتی مجاهدین پس از تاریخ مورد ادعای خود مبنی بر متوقف کردن اقدامات تروریستی به استناد منابع رسمی سازمان تا حد توان و امکان عملیات نظامی مرتکب شده است که به طور آماری و مبسوط به آن پرداخته شده است. بنابراین توسل صرف این ادعا و ادعاهای مشابه اگر چه ممکن است در سطح بین المللی این توهم و ذهنیت را ایجاد کند که مجاهدین به هر دلیلی که ظاهرا هم چندان برای جامعه بین الملل مهم نیست، دست از مشی مسلحانه برداشته اند، اما حتی صادرکنندگان این حکم و حامیان آن هم به خوبی می دانند گروه های تروریستی و از جمله سازمان مجاهدین خلق به دلیل بافت و ساختارهای دوگانه اخلاقی و پیچیدگی های تاکتیکی ابعاد و زوایای ناشناخته و پنهان بسیاری دارد که به ضرورت و در هر مقطع می تواند باعث غافلگیری و پشیمانی صادر کنندگان این حکم شود.

برای اثبات این ادعا بارها توجه تمام طرفداران خروج نام مجاهدین از لیست های تروریستی را به این نکته کلیدی جلب کرده ایم که هر تغییر نگرش استراتژیِ در مجاهدین الزاما و پیش از هر ادعای صوری و سیاسی الزاما باید در تجدید نظر مبانی و ساختارها و آموزه های ایدئولوژیکی مجاهدین اتفاق بیفتد. تاکید کرده ایم که هر تغییر نگرش اصولی در استراتژی مجاهدین نیازمند اذعان صریح و توام با نقد عملکرد گذشته و بیان دلایل این تغییرات است. متاسفانه مجاهدین تا کنون در هیچ یک از این موضوعات حداقل کار توضیحی را نداده اند. اشاره کرده ایم که وقتی کماکان مانیفست و اساسنامه شورای ملی مقاومت مجاهدین مبتنی و قائم به مشروعیت مشی مسلحانه و قهرآمیز است و این اصل کماکان شرط عضویت هر فرد در شورای ملی مقاومت محسوب می شود و در گذشته نیز شماری از اعضای این شورا به دلیل صرف عدم پایبندی به مشی مسلحانه از شورا اخراج و یا خود اقدام به ترک آن نموده اند، ادعای ترک استراتژی و تغییر مشی مسلحانه یک اقدام فریب کارانه و اغواکننده است و بس.

در این خصوص می توان به دلایل و شواهد دیگری نیز اشاره کرد که البته در راس آنها الزام به بازنگری به منابع اولیه سازمان و به خصوص کتاب تاریخچه سازمان است که در آن پذیرش استراتژی مسلحانه اساسا و ماهیتا به منزله اصل تفکیک ناپذیر با موجودیت و موضوعیت سازمان مجاهدین و ممزوج با ایدئولوژی و متدلوژی مجاهدین تعبیر و تعریف شده است. سوای همه این جنبه ها و نکات کلیدی، صادرکنندگان و حامیان این حکم از درک این مهم غافل هستند که در حال حاضر نیز سازمان مجاهدین خلع سلاح شده به دلیل عدم توان و کارایی نظامی کماکان با قرار گرفتن در شکاف های بین المللی و بحران های سیاسی میان ایران و غرب و با کوبیدن بر طبل نظامی گری و بازی به اصطلاح "راه حل های دمکراتیک" و همچنین تلاش برای ناگزیر ساختن آمریکا به ایجاد جنگ و نظامی کردن بحران منطقه، تنها خودش را برای مدت زمان کوتاهی از معرض اتهامات تروریستی دور ساخته است.

اینکه آیا مجاهدین موفق به پیش بردن این خط خواهند شد یا خیر، موضوع ثانونی است، اما آنچه در حال حاضر باید مورد اهتمام و توجه جامعه بین الملل قرار بگیرد نفس این تلاش ضدانسانی است. درک این معنی که مجاهدین در پس این بازی رندانه به دنبال دولتی کردن تروریسم کور خود هستند، کار مشکلی نیست. اینکه رجوی در پیام های اخیر خود مدام بر طبل خطر اتمی شدن ایران می کوبد و از سوی دیگر با هر گونه راه حل سیاسی عناد می ورزد و جامعه بین الملل را به روند تشدید و در نهایت دخالت نظامی در ایران ترغیب می کند، دقیقا در راستای همین هدف یعنی ابزار کردن شورای امنیت و جامعه بین الملل برای پیش بردن خط نظامی گری و خشونت به مناقشات سیاسی است. وقتی دست مجاهدین عملا برای ادامه روند خشونت آمیز و تروریستی بسته است، آیا رفتن در این شکاف ها و تزریق روح نظامی گری به چالش های سیاسی مصداق عینی تروریسم در سایه نیست.

اگر مجاهدین در گذشته تنها به ترور چهره های سیاسی و بعضا شهروندان متهم به نزدیکی با جمهوری اسلامی بسنده می کردند در چنین وضعیتی عملا اغلب شهروندان بی گناه را در معرض ترور کور قرار می دهند. آیا این رویکرد مصداق تمام عیار تروریسم نو نیست. اگر معیار و شاخص تروریسم مدرن آن گونه که مورد تاکید و تصریح کارشناسان امر تروریسم قرار گرفته قرار دادن بی گناهان و شهروندان عادی در موقعیت های تروریستی است، آیا این رویکرد به مسیری جز قربانی شدن مردم عادی منجر و منتهی خواهد شد. کسانی که امروز آگاهانه یا نااگاهانه چشم بر روی این شق از تروریسم می بندند و به صرف عقب نشینی های ناگزیر و مصلحتی و تاکتیکی و همچنین خوش خیالی از باب مصون ماندن منافع شان از گزند تروریست ها با آنها از در مماشت و مصامحه در می آیند، بدانند خواسته یا ناخواسته برای عبور از پی آمدهای تروریسم از کیسه عادی ترین و بی گناه ترین شهروندان هزینه می کنند. اینکه حامیان انگلیسی مجاهدین برای خروج نام سازمان از لیست های تروریستی به این ادعا بسنده می کنند که مجاهدین هیچگاه منافع بریتاینا را با خطر مواجه نکرده اند، شکلی از برخورد منفعت طلبانه و پراگماتیستی آنها در مبارزه بر علیه موضوعیت و موجودیت تروریسم است. معنی صریح و روشن این ادعا این است که از نظر حامیان انگلیسی مجاهدین جان و امنیت مابقی شهروندان و انسان ها برای آنها حائز اهمیت نیست و آنها صرفا در حدود تعیین منافع امنیتی و اقتصادی و ... خود با تروریسم و مصداق های آن برخورد و مبارزه می کنند.

به هر روی آینده نشان خواهد داد که حامیان مجاهدین در غرب تا چه میزان نسبت به اهمیت آنچه واقع شده درک درست و واقع بینانه ای داشته اند. ضمن اینکه خروج نام سازمان از لیست های تروریستی سوای هر گونه انتقادی بر آن، حداقل متضمن بیان یک حقیقت تلخ برای مجاهدین و حامیان آنها خواهد بود، اینکه مجاهدین چه در لیست های تروریستی بمانند و چه از آن خارج شوند از منظر مردم ایران چه در غالب اپوزیسیون خارج نشین و چه پوزیسیون داخل نشین و چه ... فاقد حداقل مشروعیت سیاسی هستند. اینکه حامیان غربی مجاهدین با این میزان درک از موقعیت مجاهدین کماکان اصرار به شرط بندی بر روی آنها دارند، و یا از موضع قانون مداری و احترام به پرنسیب های خود نام مجاهدین را از لیست خود خارج کرده اند، حداقل باید روند آتی سازمان را دنبال کنند تا به صحت سقم ادعاهای سازمان و مخالفین خروج نام مجاهدین از لیست های تروریستی پی ببرند.

مطالبی دیگر از بهار ایرانی:

ــ فرقه ها و دوآلیسم اخلاقی

ــ این بار قبل از مجاهدین به من فرصت بدهید

ــ به مجاهدین فرصت دفاع و توضیح بدهید!

ــ چرا مشی مسلحانه مجاهدین تردیدبردار نیست؟!

ــ مجاهدین خلق غیر قابل اعتمادند؟!

ــ آینده مجاهدین در ظرف کشورهای منطقه، آمریکای لاتین و آفریقا ـ قسمت سوم

ــ مجاهدین معضل استقرار و فرض گزینه آمریکا ـ 2

ــ بررسی احتمالی گزینه فرانسه و اروپا برای استقرار مجاهدین خلق ـ 1

ــ لندن، آخرین ایستگاه سازمان مجاهدین خلق

ــ نقش رجوی در انقلاب ایدئولوژیک و دستاوردهای آن، راه حل یا ادامه بحران

ــ ریزش در شورای ملی مقاومت