_________ استفاده از مطالب اين سايت با ذکر منبع بلامانع است _________

اشرف «شهر» مردگان، شهری که در آن عشق ممنوع است ومرگ یک ارتش و استراتژِی آن

13.10.2008

سایت خبرگاه

اگر اشرف را «شهر »بنامیم همانگونه که مجاهدین بنا به جهت باد آنرا یک روز «مقر » یک روز دیگر «قرارگاه» مینامند یعنی علی رغم شعارهایشان در مورد «امید وبازوی استراتژیک خلق» خواندن اشرف زمانی که با تغییر یافتن جهت باد قدرت از صدام به سوی کاخ سفید از«قرارگاه» با یک جهت عوض کردن وزش باد قدرت در عراق تبدیل به «شهر »ش میکنند بایستی که گفت یک استراتژی که بر مبنی آن در سیاست مجاهدین نقش بسته بود مرده است . همانگونه زمانی که از استرتژی «جنگ چریکی شهری» به گفته خودشان به «جنگ آزادی بخش »روی آوردند این بدین معنی بود که آن استراتژی دیگر جواب نداده است وباید خاکش کرد.امروز هم با تغییر نام «قرار گاه »به «شهر » اشرف دقیقا ندای مرگ یک استراتژی خود را اعلام کردند یعنی استراتژِی «جنگ آزادی بخش».اگر این را در کنار پذیرش «رفراندوم » توسط مجاهدین واعلام آن توسط خانم مریم رجوی بشویم این نقش بیشتر مبرز میشود البته نباید فراموش کرد که مجاهدین در دادگاه انگلیس نیز با تکیه بر اینکه از سال دوهزار دیگر دست به عملیات مسلحنه نبرده اند دقیقا یک بار دیگر بر این مساله تاکید کرده اند که دیگر آن استراتژی را خاک کرده اند وبرای همین نیز «قرار گاه » به «شهر » تغییر پیدا میکند.

البته آِیا واقعا این یک شهر نیز میباشد باید گفت هنوز «قرار گاه » است ولی قرار گاهی که سلاحش به چوب مبدل شده است و با اسلحه چوبی به نمایشات سرگرم کننده برای افرادش میپردازد ولباس نظامی میپوشد ودر حسرت زمان صدام که افراد در مقابل خانم وآقای رجوی رژه میرفتند آه میکشد که چه روزهایی بود که مسعود هم به سبک شاه شاهان در جلوه گاه افراد ویژه مینشست و تانک های وافراد از جلوی او رژه میرفتند واین نمایشها اکنون از سلاحهای هدیه صدام به سلاحهای چوبی مبدل شده است .

بهرروی اشرف شهر هم نیست چون خصوصیات یک شهر را ندارد ولی همان طور که همیشه مجاهدین در مورد خود غلو میکنند که روزی میخواستند تهران را تسخیر کنند ویا تعداد تظاهرات کنندگانشان را همیشه صد برابر میکنند به قولی که مسعود به رزمندگانش میگفت که هر نفر از شما مطابق هزار پاسدار هستید وبرای همین ارتش سه ویا چهار هزار نفری خود را چهل و هفتاد هزا رنفر به خبرنگاران خارجی معرفی میکرد امروز هم با نشان دادن چند درخت و گل وگلکاری از اشرف شهر ساخته است !بهر حال این هنر رهبری است که از مورچه فیل میسازد وآنرا هوا میکند. ولی اگر فرض ما این جمله غلو آمیز شهر را برای اشرف بپذیریم باز باید ببنیم که این اشرف چه خصوصیاتی از یک شهر را دارد . مثلا رابطه بین زن ومرد در آن چگونه است ؟آیا شباهت این شهر به شهر های جمهوری اسلامی نیست که در آن عشق ممنوع است . من این را میگویم چون میخواهم کلام مجاهدین را در مورد شهر بودن اشرف را جدی بگیرم . آیا وضعیت رابطه این دو جنس مرد وزن در اشرف چیست ؟همه میدانند چگونه است . زنان در این شهر باید حتما روسری به سر باشند وهیچ گونه تماسی با مردان برقرار نکنند . جداگانه بنشیند وجداگانه شام بخورند ، زنان حق رقص و شادی ندارند وبرای همین حتی مردان در تاترها یشان به نقش زن درمیایند واین همه جدایی در یک شهر بین زن ومرد را در هیچ شهر جهان شما پیدا نمیکنید حتی در جمهوری اسلامی واین ها از تر س از تماس زن ومرد است که باعث خواهند شد که مردان تحریک شوند ودیگر رابطه اسلامی در این شهر برقرار نباشد .پس در شهری که در آن عشق به عنوان یک رابطه «حیوانی»تفسیر شود چیزی که حتی در شهرهای جمهوری اسلامی حق ازدواج وجود دارد ، وجودندارد باید گفت که شهر مرده است .پس در شهری که عشق که نمک زیبا وشیرین !زندگی است نباشد یک شهر خاموش ومرده است . در این شهر نیز عشق را باید در پستوی خانه پنهان کرد مانند شهرهای جمهوری اسلامی که نگویی دوستت دارم !پس این یک شهر مرده است . در این شهر شهروندانش باید هرروز صبح تا شب گزارش بدهند که چه میکنند وچه فکر میکنند ؟آیا این شهر از شهر های جمهوری اسلامی بدتر نیست ؟در این شهر نیز باید خود را معرفی کنی کارت را دریافت کنی وآن چیزی را ببینی که برایت فراهم آ ورده اند ، آن چیزی را بخوانی که برایت نوشته اند وآن چیزی را بنویسی که برایت مشخص کرده اند. در این شهر تنها حق دیدن یک برنامه تلویزیونی را داری در این شهر حق انتقاد نداری واگر منتقد شوی اگر امروز دیگر امکان زندان انداختنت را مانند زمان صدام ندارند ولی با روشهای روانی چنان پدری از ت دربیاورند که یاد همان زندانهای جمهوری اسلامی بیافتی .

پس اگر شهر اشرف را آنطور که مجاهدین خود میگویند «امید » مردم ایران و نشانی از «ایران آینده » از دیدگاه مجاهدین ببینیم آیا نخواهیم گفت که فرقی واقعی بین شهرهای جمهوری اسلامی وشهر اشرف وجود ند ارد و شهر اشرف نمونه بارز دیدگاه سران مجاهدین برای یک ایران آینده است . آیا ما باید در این شهر که عشق را میکشند وزبان را میبرند رای مثبت بدهیم وبه آن به عنوان یک شهروند سرکوب شده جمهوری اسلامی چشم امید بیندازیم ؟هرانسان عاقلی با یک نظر به این شهر مجاهدین میتواند نظر خود را به این گزوه بدهد که چگونه فکر میکند وچگونه میاندیشد وچه نوع «اسلام دمکراتیک» را میخواهد به ما نوید بدهد.