_________ استفاده از مطالب اين سايت با ذکر منبع بلامانع است _________

کالبد شکافی رهبران فرقه ای ـ قسمت ششم و هفتم

24.11.2008

سایت مجاهدین

قسمت ششم:

رجویسم، مولود ایدئولوژی یا ایدئولوژی مولود رجوی

در بخش سوم به موضوع معادل سازی دو واژه ایدئولوژی و رجوی با مستمسک انقلاب ایدئولوژیک پرداختیم. بخش چهارم و آخرین قسمت از موضوع رجوی و ایدئولوژی را پی می گیریم. علیرغم تمامی نقطه نظرها و اختلاف نظرهایی که در موضوع نقد ایدئولوژی و کارکرد آن در تحولات اجتماعی وجود دارد، مشکل رجوی از آنجا ناشی می شود که به جای هر گونه التزام به همان اصول ایدئولوژیک اولیه و البته قابل نقد، خودش را موضوعیت قرار داده است. در ایدئولوژی شخصی رجوی به همان اندازه که ترورها و اقدامات فرقه ای از نوع خودسوزی ها توجیه تئوريك پیدا می کنند، اخلاقیات ماکیاولیستی، خداگونگی، قداست زدایی از معیارهای دینی، حریم سازی برای برداشت ها و تفسیرهای من درآوردی اش، جاسوسی برای اشغالگر، تهدید مخالفین و حذف فیزیکی آنها، ترور شخصیت افراد، هوسرانی، آتوریته طلبی، به کشته دادن اعضاء و هواداران، و ... با چنین ابزاری توجیه و تئوریزه می شود.

ایدئولوژی در دست رجوی به امکان غیر قابل کتمانی برای دست یابی به قدرت سیاسی، تصفیه حساب های شخصی، کینه توزی و دشمنی های سیاسی و ...، توجیه ناتوانی ها و بن بست ها و ... تبدیل شده است. برای رجوی ایدئولوژی نه مولود بایدها و نبایدها که به اتکا یک منبع ارزشی خارج از اراده و تمایلات و تمنیات شخصی که دقیقا دستاویزی برای تحقق همه تمنیات و منافع شخصی تبدیل شده است. به بیان دیگر رجوی مبانی کیش شخصیت خود را به یک ایدئولوژی فرا زمینی تبدیل کرده است.

این فرایند سازی چنان پیچیده و رندانه حاصل شده که بعضا برای بسیاری از پیروان اش این توهم را ایجاد کرده که او در واقع می تواند آخرین ناجی بشریت باشد. البته چنین ترفندهایی نیز عاریه ای است و کماکان می توان ردپای این الگوبرداری ها را در میان سایر فرقه های سیاسی و ... مشاهده کرد. چنانچه توبیاس مادلین درباره این فرایندسازی می نویسد:

"گروه های فرقه ای معمولاً توسط یک رهبر که از سوی گروهی از پیروان وی، معبود و ملکوتی به شمار می رود پا به عرصه وجود می گذارند. این رهبران دارای قدرت فوق العاده ای در ابراز عقاید خود و دست یافتن به نیازهای پیروان خود و وعده تحقق این نیازها را دادن هستند. بدین ترتیب و به تدریج رهبر فرقه ایدئولوژی خود را به گروه تلقین می کند تا جایی که افراد دیگر قدرت یا جرئت تفکر در مورد صحت و سقم این ایده ها را ندارند و با خود می گویند از کجا معلوم که این میان ناجی موعود نباشد؟" (1)

رجوی از این امکان تا ارتقاء فردیت ناهنجار، بیمار، آلوده و کینه توز خودش، به یک انسان قدسی و قابل ستایش و تکریم از نوع پیامبران، سوء استفاده می کند. رجوی با تمسک به ایدئولوژی تا تقدیس و ارزشی کردن خشونت و ترور به مثابه یک دستاورد کاملا ایدئولوژیک پیش می رود و به زعم اریک هوفر زمانی که خشونت مقدس می شود نه تنها هیچ مرزی نمی شناسد که به تعیبر او هیچگاه سپر نمی اندازد.

"ترور مقدس هیچ مرزی نمی شناسد و هرگز سپر نمی اندازد." (2)

بیهوده نیست که انشقاق ها و انشعاب های سیاسی و تئوریک در میان پیروان مارکسیسم عمدتا بر اختلاف نظرهای بنیادی در فراگیری و فهم ایدئولوژی مارکسیسم شکل می گیرد. در واقع استالینیسم و مائوئیسم پیشتر مولود یک تمایل درونی به اقناع حس برتری جویی و تفوق طلبی است تا چیز دیگر. اما این اتفاق با دستاویز قرار دادن ایدئولوژی و دفاع از حریم و مرزهای آن صورت موجه تر و امکان عملی شدن پیدا می کند. بی دلیل نیست که مجاهدین در توجیه موقعیت رجوی و نقش او در وقوع انقلاب ایدئولوژیک کم و بیش به چنین الگوهایی ارجاع می دهند و استدلال می کنند:

"در سازمان مجاهدین اندیشه مسعود است که به لحاظ ایدئولوژیک راهگشایی می کند و مرزهای عقیدتی را تعیین می کند. اینهم اصلاً مطلب عجیب و غریبی نیست، هر ایدئولوژی، واضع و شارحی داشته است. برای تمام مارکسیست ها هم اسم یک شخص روی ایدئولوژی آنها است. بعد هم لنینیسم و مائوئیسم و غیره... سرمنشأ تفاوت عظیم کیفی مجاهدین در میدان عمل و در استراتژی و تاکتیک هایشان با سایرین را نیز در همین آبشخور ایدئولوژیکی اخص باید جستجو نمود. ..." (3)

رجوی به همان اندازه که تا دیروز به استناد ایدئولوژی اش، شنیع ترین شیوه های خشونت آمیز و تروریستی را توجیه و تئوریزه می کرد و اساسا مرز میان ایدئولوژِی خود با جهان سرمایه داری و دشمنان اش را جز به اسارت یا به جنگ رهایی بخش تعبیر نمی کرد، امروز نیز بر اساس ضرورت هایی که کماکان مدعی است آنها را نیز از دل ایدئولوژِی اش استخراج کرده، مروج تساهل و صلح و اسلام دمکراتیک و بردبار و راه حل سوم شده است. موضوع سوء استفاده رجوی از ایدئولوژی قاعدتا نمی تواند تنها به موارد ذکر شده محدود شود. ریشه یابی این موضوع بیش از هرچیز به مرور کارنامه مواضع و عملکردهای رجوی در طول بیش از سه و نیم دهه حاکمیت او در سازمان مجاهدین بر می گردد. فهم اینکه رجوی تا چه اندازه به ایدئولوژی اجحاف و ستم و سوء استفاده کرده، مشکل است، اما شاید این مختصر توانسته باشد، انگیزه و رغبتی برای بررسی و تحلیل این موضوع در علاقمندان ایجاد کند.

منابع

1- برگرفته از کتاب دل ها و ذهن های اسیر. نوشته توبیاس مادلین و جانیا لالیچ. انتشارات هالتر هاوس، 1994

2- مرید راستین. نوشته اریک هوفر. ترجمه شهریار خواجیان. انتشارات ص 119.

3- سخنرانی مهدی ابریشمچی درباره انقلاب ایدئولوژیک در درون سازمان مجاهدین خلق ایران.

------------------------------

قسمت هفتم:

رجوی، سوء استفاده ابزاری از بنیانگذاران و تاریخچه سازمان مجاهدین

رهبری رجوی در سازمان مجاهدین خلق مولود فاکتورها و عوامل متعددی است که بررسی هر یک از آنها بر دستاویز قرار دادن و سوء استفاده از این عوامل هم توسط شخص رجوی و هم نزدیکان کاتالیزورهای او صحه می گذارد. در این میان دستاویز قرار دادن تاریخچه سازمان و بنیانگذاران آن نقش عمده و بسزایی در تحمیل رجوی بر سازمان و در ادامه تعمیق آتوریته او بر تشکیلات مجاهدین داشته است. یکی از دلایل این زمینه سوء استفاده، حضور و ارتباط مقطعی تشکیلاتی رجوی با بنیانگذاران و مشخصا محمد حنیف نژاد است. این ارتباط که روایت های متناقض و متضادی را بجا گذاشته اما از سوی رجوی و کاتالیزورهایش به ابزاری برای بازیچه قرار دادن تاریخچه سازمان تبدیل شده است.

دستگیری بنیانگذاران و کادرهای مرکزیت سازمان در سال 1350 و اعدام اکثریت آنها و بخشودگی رجوی از اعدام، زمینه های سوء استفاده رجوی از شرایط بعد از متلاشی شدن را به انحاء مختلف فراهم آورد. عضویت رجوی در کادر مرکزیت سازمان و توجه حنیف نژاد روی او که به اذعان شاهدان تشکیلاتی به دلیل تمایلات قدرت طلبانه و به قولی غرور و خودشیفتگی مفرط او و تبعات حاصل از آن بوده، باعث گردید در مقاطع مختلف هم رجوی و هم واسطه ها از این رابطه تعبیرهای جانبدارانه به نفع رجوی تولید کنند. این توهم به مرور و به ضرورت و به خصوص پس از فاز مسلحانه در سال 1360 به تشدید این ذهنیت بر سطوح مختلف تشکیلاتی و مشخصا لایه های تازه وارد به مناسبات گردید که حنیف نژاد، رجوی را برای ادامه رهبری سازمان انتخاب کرده است. بخشی از این پروژه و فضاسازی توسط اعضای نزدیک به رجوی چه در داخل زندان و چه پس از آزادی او در سال 1357 به اجرا گذاشته شد.

شواهد نشان می دهد بخش اعظم و تاثیرپذیر این پروژه تبلیغاتی از سال 1364 به بعد دنبال و تشدید شده است. یعنی زمانی که رجوی با اعلام انقلاب ایدئولوژیک درونی سازمان از هر ابزاری برای به دست گرفتن تمامیت سازمان و مشروعیت دادن به انقلاب ایدئولوژیک و دستاورهای اش استفاده می کرد. درست در اولین روزهای اعلام انقلاب ایدئولوژِک بخشی از مسئولیت تشکیلاتی نزدیکان رجوی از جمله داوری، ابریشم چی، حیاتی، و شماری دیگر معطوف به تولید خاطرات تقلبی و جعلی درباره علاقه و توجه خاص حنیف نژاد به رجوی و همچنین در تائید شایستگی و قابلیت های ایدئولوژیک و سیاسی او از سوی حنیف نژاد متمرکز می شود.

این پروژه با انتشار بیانیه دفتر مرکزی سازمان در خصوص اعلام انقلاب ایدئولوژیک و اعلام رهبری ایدئولوژیک او بیرونی شد. در این بیانیه تاکید شده که پس از کشته شدن بنیانگذاران و به خصوص حنیف نژاد رهبری رجوی عامل و فاکتور تعیین کننده در بقا و حفظ سازمان مجاهدین بوده است. و همچنین تصریح می شود، این مسئولیت مستقیما توسط حنیف نژاد به رجوی تفویض شده است. از آنجا که رجوی می داند برای تاثیرگذاری این خاطرات نباید خودش راوی و ناقل آنها باشد تمامی این خاطرات جهت دار و هدفمند و از پیش طراحی شده توسط واسطه ها یا همان کاتالیزورها از جمله تعدادی که در زمره دستگیر شدگان سال 1350 هستند، در نشست های درون تشکیلاتی و به خصوص انقلاب ایدئولوژِیک نقل می شود. نمونه هایی از این خاطره سازی ها را از زبان راویان آنها مرور می کنیم. عباس داوری که بعضا نقل قول هایی از برخوردهای تند و تیز و دفعی اش با رجوی را از قول اعضای جداشده خوانده ایم، در مقاله ای با عنوان نقطه کمال در نشریه مجاهد سال 1378 اینگونه می نویسد:

"سعید محسن خیلی روی نجات برادرمان مسعود از اعدام حساس بود و هنگامی كه بر اثر تلاش های دكتر كاظم رجوی، حكم اعدام مسعود به حبس ابد تبدیل شد، سعید محسن خیلی خوشحال بود و از طریق من پیامی برای مسعود فرستاد و گفت «سلام مرا به مسعود برسان و به او بگو كه مسئولیت تو خیلی سنگین شده است و تنها فردی هستی كه از كمیته مركزی باقیمانده ای و تمامی تجربیات سازمانی در وجود تو متبلور می باشد، بار امانتی است كه در این مرحله به تو سپرده شده، كوران حوادث زیادی را خواهی دید و به فتنه های زیادی خواهی افتاد. تمامی تمجیدها نثار ما خواهد شد، چون ما شهید می شویم و تمامی تهمت ها نثار تو خواهد شد، چون می دانم به مبارزه خودت ادامه خواهی داد و وارد مراحلی می شوی كه خیلی خیلی بالاتر از ماها قرار خواهی گرفت. زیرا تو هر روز و هر ساعت شهید خواهی شد. آری یك شهید مجسم." (1)

وی در جایی دیگر می نویسد:

"مسئله تداوم این راه و پرچمداری اسلام انقلابی بین آنهایی که بنیان اش گذاشتند و آن کسی که راه شان را ادامه داد و به شایستگی تمام به این اوج و قله رفیع رساند، روشن و حل و فصل شده بود. بنیانگذاران سازمان کارشان را به اتم وجه انجام دادند و برای بعد از شهادت شان هم حجت را بر ما تمام کردند، چون مشخص بود که مسئولیت را به مسعود سپرده بودند و سازمان را بی صاحب رها نکرده بودند." (2)

این اظهارات در واقع واکنشی آگاهانه در قبال اتهاماتی است که در خصوص ازدواج مسعود با مریم و همچنین امامت خودساخته رجوی از سوی داوری تهیه و تنظیم شده است. محمدسیدی کاشانی در تکمله رهبری انتصابی رجوی از سوی بنیانگذاران خاطره ای با همین سمت و سو و هدف به این شرح تعریف می کند:

"مهمترین چیزی که از شهید اصغر بدیع زادگان در خاطرم هست نکاتی است که راجع به مسعود می گفت یادم هست که از قاطعیت و صلابت مسعود تعریف می کرد و می گفت محمد آقا (حنیف نژاد) در بین تمام اعضای مرکزیت بیشترین توجه را به مسعود دارد و او را از همه بچه ها بیشتر دوست دارد و در آموزش و تربیت وی به عنوان یک مسئول همه جانبه و طراز مکتب بیشترین تلاش را می کند. سال ها بعد که مسعود را تا حدی شناختم، دریافتم که بنیانگذار سازمان از همان زمان که مسعود هنوز خیلی جوان بوده، در میان اعضای مرکزیت حتی آنها که قبل از مسعود وارد سازمان شده بودند، جانشین خود را به خوبی شناخته بوده است" (3)

در بخش دوم به ادامه خاطره سازی واسطه ها خواهیم پرداخت.

ادامه دارد

منابع

1- نشریه شماره 456 تاریخ 16 شهریور 1378. نوشته عباس داوری.

2- کتاب بنیانگذاران. نوشته سازمان مجاهدین خلق. انتشارات خارج کشور. سال 1381. ص91

3- همان. ص 111 اظهارات محمد سیدی کاشانی.

لینک به مطالب قبلی مقاله بالا:

لینک به کالبد شکافی رهبران فرقه ای ـ قسمت چهارم و پنجم

مطالبی در ارتباط:

ــ در مورد مسائل جدید افشا شده در سازمان مجاهدین ( بتول ملکی )

ــ اتحادیه اروپا ، تروریسم ، چالشها و نظرها ( فرزاد فرزین فر )

ــ جنگجویان خدا در پیاده رو ( استاندارد )