_________ استفاده از مطالب اين سايت با ذکر منبع بلامانع است _________

رهبری سازمان مجاهدین و انواع بیماریهای خطرناک

12.01.2009

فردین نیکجو ـ نگاه نو

رهبری سازمان مجاهدین با تمامیت خواهی و خودکامگی تمام، 28 سال بهر دری زد و به هر کاری تن داد تا بخیال خود بر ایران و ایرانی حاکم شود؛ و بتنهایی! چه خیال خامی. در این راه، تمامی مخالفین سیاسی جمهوری اسلامی را بنوعی محکوم، بی کفایت و نا کارآمد خواند. همه را به دست بوسی رهبر عقیدتی خود فرا می خواند، جنون قدرت. مانند کودکان خودخواه که تمام اسباب بازیها و شیرینیها را برای خود می خواهند عمل کرد. شاید هم در زمان حکومت صدام و تا قبل از سرنگونی این دشمن ایران و ایرانی، خود را موفق می پنداشت ، چون هم اسباب بازیها را داشت و هم شیرینیها را می خورد!

بعد از سرنگونی صدام، که با داشتن کمی بینش سیاسی و تحلیل درست از مناسبات جهانی و منطقه ای براحتی قابل پیش بینی بود( صاحب این قلم، حداقل 2 سال قبل از اشغال عراق، اجتناب ناپذیری آن را فریاد می زد)، اما معادلات مجاهدین(البته فرض را بر این می گذاریم که این رهبری، چیزی بنام معادلات بین المللی در جهان سیاست را می شناسد— با برآورد عمل کرد 28 سال گذشته این رهبر و رهبری، شخصا معتقدم که کوچکترین آگاهی در این ضمینه ندارد و ندارند)، همه غلط از آب در آمد. آمریکا بمب بر سرشان ریخت و 40 نفر آنان را کشت که ثابت کند، کوچکترین بچه بازی سیاسی را تحمل نخواهد کرد. شیعیان و کردان عراقی هم با نفرتی که از صدام و جنایات او داشتند به اینان نگاه می کردند!

بدون داشتن کوچکترین حق اظهار نظر، تنها راه، تسلیم بی قید و شرط در مقابل آمریکا بود. تسلیم شدند. راه نجاتی بود(؟)، شاید برای مدتی کوتاه، به ابزاری(البته کوچکترین شانس و انتخاب دیگری نبود، آرشیو وزارت خارجه امریکا و سیا تاریخچه این سازمان را ثبت شده دارند(!) مانند تمامی گروههای بااصطلاح مبارز در سراسر جهان، عملکرد اینان را از خود اینان بهتر می شناسند) در دست امریکا تبدیل شدند.

در طول 6 سال گذشته، بهترین عنوان آنان، بلندگوی فارسی زبان وزارت خارجه امریکا و اسرائیل است. در مسئله هسته ای ارائه دهنده اطلاعات و عکسهای ماهواره ای سازمانهای اطلاعاتی غرب، البته به زبان فارسی شدند. در مسئله درگیریهای داخلی عراق، اعم از شیعه و سنی(بعثی) و یا درگیریهای غیر مستقیم ایران و امریکا به ابزاری در دست بعثیهای سابق تبدیل شدند-و بخیال خود اینان هستند که از آنان استفاده میکنند، درست شبیه زمان صدام(!)- که البته تمامی اینان بنوبه خود ابزارهایی در دست امریکا.

در این بین اپوزیسیون واقعی جمهوری اسلامی خارج از کشور، اعم از سلطنت طلب، چپ، مستقل سیاسی و یا مردم عادی، بر خلاف مجاهدین، نقطه قوت مشترکی داشتند؛ تماما آزادی خواه و دمکرات بودند. تا قبل از سرنگونی صدام و وضعیت اسفبار کنونی مجاهدین، اپوزیسیون خارج از کشور، حداقل در ظاهر، در مقابل این سازمان و رهبری فرقه گونه و خودکامه آن موضع گیری تندی نمی کرد، چرا که آن را کمکی به اهداف جمهوری اسلامی می دانست. در طول 4 سال گذشته اما، قضیه کاملا تفاوت کرد. اینجا دیگر بحث؛ بحث حفاظت از جان و مال مردم ایران، منافع ملی و تمامیت ارضی کشور در مقابل خطرات بیگانه بود. این وظیفه هر فرد سیاسی و یا غیر سیاسی(این لزوما مختص ایرانی نیست) بود که با دشمنی که قصد ضربه زدن و به خطر انداختن فاکتورهای اشاره شده را دارد، مقابله کند. مجاهدین و رهبری آن خود را در ردیف دشمن مردم و ایران قرار داد؛ اتفاق جدیدی هم نبود!

انزوای مجاهدین که در بین مردم عادی خارج از کشور کاملا مشهود بود(اجاره کردن شهروندان اروپای شرقی، افقانی، افریقایی و غیره جهت تظاهرات بنام ایرانی(!) نیازی به توضیح بیشتر ندارد). انزوای سیاسی در بین اپوزیسیون خارج از کشور هم، امری غیر قابل اجتناب بود زیرا که اولویتهای یک فرد سیاسی اگر درست مشخص نشود، آن را به ورطه سقوط و نابودی خواهد کشاند! اما و اگر هم ندارد!

حال هم تعجبی ندارد که کودک خودخواه و لوثی که تا دیروز تمامی اسباب بازیها را برای خود میخواست، حاضر به تقسیم شیرینیها با دیگران نبود و علاقه شدیدی به خوردن شیرینی داشت؛ امروز که به انواع و اقسام بیماریهای خطرناک، قند خون، چربی خون و بیماری حاد قلبی مبتلا شده است و هر لحظه احتمال سکته قلبی آن می رود؛ فریاد کمک بر آورد! تا جایی که صاحب این قلم می بیند، هیچ متخصص قلبی در دنیا وجود ندارد که بتواند به کودک ما کمک کند!

مطالبی در ارتباط:

ــ نامه سرگشاده به نخست وزیر عراق در مورد سازمان مجاهدین خلق ( بهار ایرانی )

ــ قصه شهر رباط ها ( انجمن نجات )

ــ سرنوشت مشترک ( علی جهانی فرد )

ــ گزارش روزنامه آمریکایی از افراد مستقر در اردوگاه اشرف ( روزنامه کانزاس سیتی آمریکا )

ــ پیروزی پشت پیروزی!؟ ( بتول ملکی )

ــ دیگر عراق جای فرقه مجاهدین نیست و باید اسرای اشرف آزاد شوند ( ایران قلم )

ــ عراق: مجاهدین خلق را اخراج می کنیم ( رادیو بی بی سی )

ــ مجاهدین خلق، نه دموکراتیک، نه کثرت‌گرا ـ پاسخ به دیوید وادینگتون ( احمد باران )

ــ نامه ی به نماینده ی صلیب سرخ جهانی در ایران ( انجمن نجات )

ــ مهمانان ناخوانده ( حمید فرخنده ـ سایت گویا )

ــ انحلال واخراج مجاهدین خلق از عراق به نفع یا برضد جنبش آزادی خواهی وترقی خواه مردم ایران ؟ ( علی شمس ـ سایت خبرگاه )