_________ استفاده از مطالب اين سايت با ذکر منبع بلامانع است _________
" کانون ایران قلم"
مبارزهطلبی، وظیفه قلم لسینگ 24.10.2009دویچه وله دوریس لسینگ نویسنده انگلیسی، امروز نود سالگی خود را جشن میگیرد. او گرچه دو سال پیش جایزه ادبی نوبل را از آن خود کرد، اما همیشه سعی کرده از شهرت و خودشیفتگی فاصله گیرد. لسینگ از نویسندگانیست که حرف برای گفتن زیاد دارد. با حرکت تند دستش سعی میکند که از صحبت درباره جایزه ادبی نوبل سرباز زند. لسینگ با حالتی تحقیرآمیز نظر خود را درباره برجستهترین جایزه ادبی در جهان بیان میکند. جایزهای که دو سال پیش به او تعلق گرفت. لسینگ در مصاحبه با خبرگزاری آلمان میگوید: «از وقتی جایزه نوبل را بردهام، دائما در حال حرف زدن هستم، در صورتی که شغل من نوشتن است.» این نویسنده برجسته ادبیات انگلیس علاقهای به شهرت ندارد. مراسم بزرگداشت و اهدای جوایز برای او هیچگاه اهمیت خاصی نداشتهاند. حتی به مناسبت تولد نود سالگیاش در روز ۲۲ اکتبر هم قرار نیست جشن بزرگی برپا شود. سایههای بلند دورانی سخت لسینگ اکنون با پسر خود در شمال لندن زندگی میکند. پس از یک سکته مغزی به سختی میتواند تمرکز کند و نوشتن را کنار گذاشته است. "آلفرد و امیلی" آخرین کتاب اوست، داستانی درباره پدر و مادرش. به ندرت نویسندهای پیدا میشود که به اندازه لسینگ حرف برای گفتن داشته باشد. تجربه دو جنگ جهانی، زندگی سخت دوران کودکی و شکست در زندگی مشترک سایههای بلندی بر لسینگ انداختهاند. همین تجربیات در اکثر رمانهای او ردپای خود را به جا گذاشتهاند. پناه بردن به نویسندگی او طعم نژادپرستی و زندگی بین استعمارگران را در دوران کودکی خود در آفریقا چشید. لسینگ در سال ۱۹۱۹ در ایران به دنیا آمد و پس از مدتی با خانواده خود به منطقهای در جنوب آفریقا مهاجرت کرد که اکنون زیمبابوه نام دارد. پدر لسینگ فردی خشن و بداخلاق بود و مادرش همیشه ناراحت بود از اینکه دخترش بین افراد بیتمدن بزرگ میشود و از نعمت فرهنگ و زندگی پرظرافت انگلیسی محروم است. لسینگ خود هیچوقت نتوانست رابطهی خوبی با آنها برقرار کند و نویسندگی را به عنوان همدم خود برگزید. او حتی یکبار گفت که از مادر خود بیزار است. Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: لسینگ در سال ۱۹۹۰ رمان "تراژدی آفریقایی" بازگوکنندهی علاقه و تضاد بین سیاهپوستان و سفیدپوستان است. لسینگ برجستهکردن مشکلات و مبارزه طلبی از این راه را وظیفه قلم خود میداند. او از عرصه خودشیفته ادبیات صریحاً انتقاد میکند. به همین دلیل حتی زمانی که نویسندهای شناختهشده بود، تلاش کرد تا رمان خود، "یادداشتهای جین سامر" را با نام مستعار منتشر کند. اما این اقدام با مخالفت روبهرو شد و این رمان نهایتا به چاپ نرسید. دنیایی بدون مردان لسینگ دوبار ازدواج کرد که هر بار به شکست و جدایی انجامید. او پس از جنگ جهانی دوم با پسرش پتر به لندن رفت و از آن پس به نویسندگی روی آورد. عقاید کمونیستی برای مدتی لسینگ را به خود جذب کرد، اما این علاقه پس از حمله نظامی شوروی سابق به مجارستان کاملا از بین رفت. یکی از کتابهای بهنام لسینگ " تورات فمینیستها" است. البته او خود هیچگاه به جنبش فمینیستی ملحق نشد و همیشه از آن خورده میگرفت. با این حال او در کتاب "پرتگاه" مستقیما به رابطه زن و مرد میپردازد. این کتاب دنیایی را توصیف میکند بدون مردان؛ دنیایی که در آن زنانبدون نگرانی چاق هستند و تنها کاری که میکنند آفتاب گرفتن است. مشکلات زمانی پدیدار میشوند که نخستین پسربچه به دنیا میآید. او در جواب اینکه آیا دنیایی بدون مردان را بهتر میداند، میگوید: «خدای من، نه، چه فکر وحشتناکی». مطالب در ارتباط: ــ جایزهی صلح برای نویسندهای ناآرام ( دویچه وله ) ــ هرتا مولر نویسنده آلمانی؛ برندهی نوبل ادبی ( دویچه وله ) ــ یک زن ادیب ساهپوست ( نصرت شاد ) ــ شیرین نشاط و "زنان بدون مردان" ( دویچه وله ) ــ هابرماس ، فیلسوف وجامعه شناس سیاسی ( نصرت نوشاد ) ــ پلههای پیشرفت مردان ( نوشین شاهرخی ) ــ اعترافات ادبی درسلول انفرادی ( آذر سلطانی ) ــ دولت هگلی ،سایه خدا و جشن پرولتاریا ( نوشین شاهرخی ) ــ مانیفست روشنگری فلسفه کانت ( نصرت شاد ) ــ چاپ رمانی منتشرنشده از محمود دولتآبادی به آلمانی ( دویچه وله ) ــ ۸۰ سالگی کریستا ولف؛ نویسندهای میان اعتراض و اعتقاد ( بهزاد کشمیری پور ) ــ کاپیتالیسم عشق راهم بدنام کرده ( نصرت شاد ) ــ ایرانشناسی، پلی میان فرهنگ شرق و غرب ( زهره خسروی ) ــ ما و نیچه ،همدردی که با که ؟ ( نصرت شاد ) ــ ازفلسفه پدران تا فلسفه رفقا! ( علیشاد لربچه ) ــ به مناسبت مرگ نویسنده آمریکایی ( آرام بختیاری ) ــ کلبه عمو تام ، زنان و سیاهان ( آرام بختیاری ) ــ سوسیال دمکرات ها وفیلسوف چهارم شان ( آرام بختیاری ) ــ مشروعيت دموكراسي از كجا ميآيد؟ ( حمید نعمت الهی ) ــ خاطرات کودکی ام - ومزاحمت سالهای قمری-شمسی ( سهراب آواره ) ــ بچه فئودال ها قناری بازشدند،- و بچه دهاتی ها، مائوئیست ! ( سارا ارمنی ) ــ عتیق رحیمی برنده جایزه ادبی فرانسه شد ( بی بی سی ) ــ یادی از آلبرکامو ( مریم فشنگ ) ــ مردان ، استادان ادبی زنان ؟ ( آرام بختیاری )
سایت ایران قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد |