_________ استفاده از مطالب اين سايت با ذکر منبع بلامانع است _________
" کانون قلم"
نامه سرگشاده به اتحاديه اروپاشاکله سازمان مجاهدین خلق مبتنی بر قهر و خشونت است
به : اتحادیه اروپا (EU)
ژانويه 2007 در حکم صادره از سوی قضات محترم دادگاه بدوی اتحادیه اروپا درباره سازمان مجاهدین خلق تاکید شده است،
"فرصت استماع از اتهامات تروریستی این سازمان از سوی اتحادیه اروپا سلب و نادیده گرفته شده است"
همچنین رای این دادگاه تصریح کرده است که؛
"سازمان مجاهدین خلق از ژوئن سال 2001 اقدامات تروریستی خود را متوقف کرده است."
در رابطه با این اظهارات و ادعاهای سازمان مجاهدین خلق که مورد اعتنا و مستند دادگاه واقع شده، ما این حق را برای خود محفوظ می داریم تا در خصوص ارائه مستند جرائم و اتهامات تروریستی این سازمان به استناد مدارک ضمیمه، این دادگاه را نسبت به اتهامات موجود توجیه نمائیم.
همانگونه که شما استناد کرده اید ممکن است مجاهدین ادعای متوقف کردن اقدامات تروریستی را داشته باشند، کمااینکه سازمان در پاسخ به بیانیه وزارت امور خارجه امریکا از اساس ترور مستشاران امریکایی در دهه 1970 را انکار و مسئولیت آن را متوجه گروه منشعب از خود کرده بود. اما بیانیه های رسمی سازمان مجاهدین خلق در همان زمان و حتی پس از انقلاب سال 1978 خلاف این ادعا را ثابت می کند. مجاهدین پس از انقلاب با چاپ کلیشه بیانیه های خود در خصوص ترور مستشاران امریکایی بار دیگر مسئولیت این اقدامات را به عهده گرفته و آن را به مثابه بخشی از افتخارات خود مورد تاکید قرار داده اند. مجاهدین ممکن است در حال حاضر و بنا به ضرورت های بین المللی آن را انکار کنند اما عمیقا به آنچه ادعا می کنند اعتقادی ندارند. به این دلیل که اساسا رویکرد خشونت آمیز به عنوان بخش تفکیک ناپذیر استراتژی مجاهدین خلق در تمام مقاطع حیات این سازمان بارها مورد تاکید قرار گرفته است. سازمان مجاهدین خلق که به عنوان یک گروه تروریستی از آن نام برده می شود، از ابتدای شکل گیری موضوعیت و موجودیت خود را بر اساس مشی مسلحانه و خشونت آمیز پایه ریزی کرده است.
تاریخچه خونین چهل ساله گذشته سازمان بیانگر این حقیقت است که این مشی تنها راه حل ممکن برای حصول به اهداف ایدئولوژیک و کسب قدرت سیاسی است. اهمیت این استراتژی برای مجاهدین به گونه ای تعیین کننده است که در انتخاب نام سازمان و تشکیلات خود نیز با استفاده از واژه هایی همچون مجاهدین خلق و یا رزمندگان مقدس، بر مرزبندی با سایر احزاب و تشکل های سیاسی که روشهای گفتمان و مبارزات پارلمانی را در دستور کار دارند، اصرار می ورزند. آموزشهای دوگانه ایدئولوژیک و نظامی اعضا از تاسیس تا اکنون، و استفاده از سلاح برای ترور و انفجار و به کارگیری انواع بمب های دست ساز و سرقت شده فقط به مقصود ایجاد رعب و هراس عمومی ساماندهی شده است. سازمان در خلال سالهای 1963 تا 1966 تاسیس شد و در سال 1969 پس از سه سال مطالعه مدام در خصوص استراتژی و ساختار تشکیلاتی مبتنی بر مشی مسلحانه و الگو برداری از سازمانهای مسلح در کشورهایی نظیر الجزایر، کوبا و ... اقدام به عضوگیری و سازماندهی نفرات عملیاتی در خانه های تیمی بر علیه حکومت پادشاهی در ایران نمودند. (شرح تأسيس و تاريخچه ي وقايع سازمان مجاهدين خلق ايران از سال 1344 تا سال 1350)
از آنجا که سازمان تجربه و امکانات لازم برای تاسیس کمپ های آموزش نظامی نداشت و عملا ایجاد چنین پایگاه هایی در زیر چتر امنیتی رژیم شاه غیر ممکن بود، رهبران به این نتیجه رسیدند تا از امکانات دیگری استفاده کنند. به این منظور با سازمان الفتح که یک سازمان نظامی فعال در سرزمینهای فلسطینی بود ارتباط گرفته و اعضای خود را برای آمادگی عملیات تروریستی به اردوگاه های الفتح که در امان(اردن) واقع شده بود، روانه کردند. (رابطه سازمان با الفتح) پی آمد این آمادگی، سازمان مجاهدین خلق عملیات نظامی خود را طی سالهای 1973 تا 1976 تشدید کرد. هدف عملیات نظامی سازمان در درجه اول نظامیان و وابستگان امریکایی بود. نتیجه این اقدامات ترورهای منتهی به مرگ 6 امریکایی و انفجار دهها بمب در جریان سفر نیکسون به ایران بود. (بیانیه وزارت امور خارجه امریکا) بعد از انقلاب سال 1978 در ایران، سازمان مجاهدین خلق بار دیگر استراتژی خشونت آمیز مسلحانه را با شعار سرنگونی دولتی که نماینده مستقیم مردم بود، و همچنین شهروندان عادی، توامان آغاز نمود. این رویکرد، خونین ترین فصل تاریخ سیاسی معاصر ایران را رقم زد. استفاده از انواع سلاح های سبک و انفجار مناطق مسکونی متعلق به هدفهای ترور از شیوه های معمول سازمان مجاهدین خلق بود. تدوین کمی و کیفی این جنایات در نوع خود امر مشکل و تقریبا غیر ممکنی است.با این حال مدارک و شواهد قابل استنادی برای این جنایات موجود است.(قربانیان)
در سال 1987 سازمان در گزارشی با عنوان "مقاومت به پا می خیزد" مسئولیت 20 مورد از عملیات تروریستی خود را با شرح جزئیات آن می پذیرد و شرحی از چگونگی آماده سازی نیروهای عملیاتی خود را گزارش می دهد. (مقاومت به پا می خیزد) مجاهدین در ادامه استفاده از امکانات خارجی برای اقدامات تروریستی این بار با انتخاب خاک عراق و تشکیل ارتش موسوم به آزادیبخش عملا مورد حمایت مالی، لجستیکی و سوق الجیشی رژیم بعث عراق که در حال تجاوز به ایران بود، واقع شدند. در سال 1986 احداث هفت پایگاه نظامی برای آموزش عملیات تروریستی و به اصطلاح پارتیزانی بر علیه ایران، فصل تازه ای در استراتژی مسلحانه و خشونت آمیز گشود. مقر سرفرماندهی و کمپ اشرف در منطقه الخالص – کمپ انزلی واقع در جلولا – کمپ بنیاد در علوی - کمپ فائزه در کوت - حبیب در بصره و همایون در العماره عراق با کلیه امکانات و تجهیزات از سوی رژیم عراق برای اقدامات تروریستی در اختیار مجاهدین خلق قرار می گیرد.رابطه رژیم عراق با سازمان مجاهدین به گونه ای تنگاتنگ و استراتژیک بود که در مقاطع مختلف یکدیگر را مورد حمایت نظامی و پشتیبانی قرار می دادند. مجاهدین خلق در تهاجم نظامی به خاک ایران که به عملیات فروغ جاویدان شناخته می شود مورد حمایت و پشتیبانی ارتش عراق قرار می گیرد و به جبران نیروهای سازمان مجاهدین خلق در سال 1991 شیعیان و کردهای ناراضی عراق را سرکوب می کند. (عملیات تروریستی سازمان مجاهدین خلق)
این پروسه طولانی از اقدامات خشونت آمیز و تروریستی منجر به درج نام سازمان مجاهدین خلق در لیست گروه های تروریستی وزارت امورخارجه امریکا و متعاقبا اتحادیه اروپا و دیگر کشورهای غیر عضو اتحادیه می شود. در چنین شرایطی و متعاقب بازتر شدن فضای سیاسی ایران طی سالهای 2000 تا 2001 دور تازه ای از اقدامات تروریستی سازمان مجاهدین خلق با توسل به پرتاب انواع خمپاره های جنگی علیه هدفهای غیر نظامی آغاز می شود. این اقدامات منجر به قتل و معلولیت جسمی شماری از شهروندان عادی و تخریب اماکن مسکونی مردم می شود. اما خلع سلاح ناگزیر سازمان مجاهدین خلق در سال 2003 توسط نیروهای ائتلاف به توقف اجباری اقدامات تروریستی می انجامد. در واقع طرح ادعاهای مورد اشاره دادگاه بدوی اتحادیه اروپا را می توان محصول خلع سلاح و بسته شدن دست سازمان از یک سو و اتخاذ سیاست موسوم به بقا در شکاف سازمان مجاهدین خلق تلقی کرد و نه الزاما تغییر استراتژی مسلحانه و خشونت آمیز آنها. در حال حاضر علیرغم اینکه مجاهدین خلق خلع سلاح شده و تحت نظارت نیروهای ائتلاف قرار دارند، اما هیچ شواهدی که اثبات کند مجاهدین بطور بنیادی به تغییر استراتژی خشونت آمیز مبادرت کرده اند یافت نمی شود. پایگاه موسوم به اشرف در عراق کماکان در شکل و محتوای فردی و جمعی و نحوه زندگی روزمره افراد و نمادهای تعبیه شده بطرز فاحشی بر استراتژی خشونت آمیز و مسلحانه به مثابه یگانه راه کسب قدرت سیاسی مورد تاکید است. بر اساس این ظواهر و شواهد در دسترس، نمی توان ادعاهای سازمان مجاهدین خلق را جدی تلقی کرد. این رویکرد، متظاهرانه و حاصل تنگناهای موجود بر سر راه مجاهدین خلق برای سوء استفاده از اهرم های بین المللی است. بیانیه وزارت امور خارجه امریکا قویا این پارادوکس ها را مورد تاکید قرار داده و آنها را به زیرکی مجاهدین و اخلاقیات ماکیاولیستی آنها تعبیر می کند. هر گونه ادعا در خصوص تغییر رویه سازمان مجاهدین خلق از استراتژی مسلحانه و خشونت آمیز تنها از طریق نفی و نقد تئوریک و مستدل در مبانی و متدلوژی سازمان مجاهدین قابل طرح و ارزیابی است. اما یک ضرب المثل معروف ایرانی می آموزد: "نیش عقرب نه از ره کین است که اقتضای طبیعتش این است."
رونوشت:
- جناب آقای بان کی مون دبیر کل محترم سازمان ملل - جناب آقای خاویر سولانا دبیر کل محترم شورای اتحادیه اروپا - پارلمان اروپا - کمیته حقوق بشر پارلمان اروپا - دیده بان حقوق بشر - وزارت امور خارجه آمریکا - جناب آقای جلال طالبانی رئیس جمهور محترم عراق - دادگاه محترم بدوی اتحادیه اروپا - کمیته حقوق بشر سازمان ملل
http://www.mojahedin.ws/article/show.php?id=1784 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
Militarism is MKO’s Infrastructure
January, 2007
Dear Sirs,
Reported by Time on December 14 to confirm the EU's stance on the ruling of the Court of First Instance, Jesus Carmona, spokesman for the European Union's anti-terrorism authority, enunciated that "we're going to comply with the court and publicly state the reasons for any group or individual on it”. For sure, the EU proscribed MKO on sound reasons, but we consider it our responsibility to give some details on the terrorist nature of MKO.
Stated in the judgment of the Court of First Instance concerning MKO, “it and all its members have expressly renounced all military activity since June 2001 and it no longer has an armed structure at the present time”. MKO might have said it “expressly”, as the judgment states, but they never believe in what they have expressed because violence is the organization’s inborn trait.
Mojahedin-e Khalq Organization, MKO (aka. MeK, PMOI, NCRI, NLA), a blacklisted Iranian terrorist organization, from the very beginning of its formation adopted the armed struggle as the infrastructure of its campaign. The organization’s past forty-year bloody history indicates that to advance its objectives, the priority has always been put on the application of terror and violence.
The very use of the term Mojahedin-e Khalq, meaning people’s holy warriors or combatant of the masses, as the title of the organization indicates that the line of struggle forbears to adapt to a political and peaceful route. The initially trainings of the members, from the beginning to the present, simultaneous with the ideological teachings, are militant trainings, use of weaponry as well as the practical use of chemicals to make explosives and detonating devices.
Formed during 1963-6 and late in 1969, after three successive years of study on its organizational structure and revolutions in other parts of the world, the organization commenced to organize its militant training programs and to form the team houses to stage armed operations inside Iran against the ruling monarch. [1] The History and Origination of Mojahedin Khalq Organization
Lacking the needed experience to establish training military camps and since it was actually impossible to conduct such activities under the eyes of the Shah’s intelligence system, the leaders resolved to seek external opportunities. As a result, they made contacts with Al-Fatah Organization, a militant establishment active in Palestine territories, to persuade it to train the organization’s members in its camps. Al-Fatah consented and the early members were dispatched to Al-Fatah’s camps located in Oman through Beirut. [2] MKO and Al-Fatah, The Outset of Guerilla Activities
MKO intensified their armed operations in the years between 1973 and 1976. Its terrorist operations were mainly aimed at American citizens and institutions inside Iran including assassination of 6 American military officers and civilians and bombing tens of buildings. [3] The US State Department Report on Mojahedin-e Khalq
After the Islamic revolution in Iran, MKO started a novel and different mode of struggle, this time against its own nation, and announced that it continued an armed campaign to overthrow the newly established Islamic system. In fact, it was the beginning of a bloody chapter in Iran’s contemporary history. It is hard to enumerate all the victims of MKO’s atrocities inside Iran, who were targets of its weapons’ bullets and bombing plots. However, there are reliable evidences and lists of these victims. [4] Victimes
In 1987-1988, in a publicly published booklet entitled “Resistance on the Rise; A Review of the Recent Resistance Operations of the Mojahedin”, a product of MKO’s own publication, MKO depicted a detailed account of more than 20 noted terrorist operations that its insiders perpetrated in various Iranian regions and cities in 1987 as well as an account of its military training camps. [5] Resistance on the Rise
Strongly supported by Saddam, military units of MKO, based in Iraq under the flag of the National Liberation Army, were settled in seven facilities starting from 1986. Four were in the Baghdad area (the headquarter, Camp Ashraf at Khalis, Camp Anzali at Jalawla and Camp Bonyad Alavi), one in Kut (Camp Faezeh), one in Basra (Camp Habib) and one in Al-Amarah (Camp Homayoun).
NLA forces took part in the last phases of the Iran-Iraq war essentially operating across the Iranian borders. In some occasions they contributed to more important general operations along with regular Iraqi troops. After the end of the Iran-Iraq war, they continued to support Saddam’s regime and served as its trusted mercenaries and collaborated in the suppresion of the Iraqi Shiit and Kurds uprisings. [6] MKO Terrorist Operations
Justly judged, founded on the mentioned and non-mentioned terrorist deeds, MKO came to occupy a permanent row in the list of the US State Department’s designated terrorist organizations in 1997 and later on, by some other countries aw well as the EU.
In 2000 and 2001, the MKO was involved regularly in a series of mortar attacks against the innocent civilians and buildings. [7] The group was fully armed and continued its military activity right up to the invasion of the allied forces in 2003, when almost 4.000 NLA forces were forced to surrender to the U.S. Corps. Consequently, all the members were concentrated in the area of camp Ashraf and the organization’s heavy weapons were siezed by the US Army.
Based on the presented evidences, and because of its adopted strategy and ideology, MKO cannot possibly foreswear terrorism and has never publicized such a claim. Although disarmed, the group’s main base in Iraq, Camp Ashraf is a bastion of militarism wherein the members, many against their will, are forced to run a harsh martial life. It must be noted that, as people say, a leopard cannot change its spots. That is true of MKO since neither can it renounce utilization of violence as the adopted means to achieve its non-democratic ends.
Yours sincerely,
CC.
Javier SOLANA, Secretary-General of the Council of the European Union
The European Parliament
The European Parliament Human Rights Committee
The Human Rights Watch
The US State Department
The Iraqi President
The European Court of First Instance
The UN Human Rights Committee
سایت قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد |