زن در دولت خيال

( نگاهي به نقش زن در سازمان مجاهدين)

(4)

19.01.2007

نادره افشاري

رابطه رجوي با موضوع خانواده

         خانواده مقوله اي بود كه دست و پاي رجوي را در جريان كارش مي بست. در واقع خانواده دو شكل داشت. مرداني بودند كه همراه با همسرشان به عراق آمده بودند. و نيروي بالقوه اي را هم با خود آورده بودند. به همين دليل متاهلين بخصوص اگر فرزند بالغي مي داشتند طعمه خوبي براي رجوي بودند. اما پس از حضور در اشرف زاويه ي ورود عوض مي شد.

         آن اوايل براي زناني كه عنصر تشكيلاتي نبودند و خانواده  پرسنل محسوب مي شدند، خانه هايي در شهرهاي كركوك و سليمانيه گرفته بودند. در اين خانه ها مادران نيز زندگي مي كردند.[مادر به زنان سالخورده اي مي گفتند كه فرزنداني در ارتش ( رجوي) داشتند. بعدها اين خانه ها جمع شد. علتش اين بود كه بيشتر مردان  و از جمله همسر و فرزندان اين زنان در عمليات مختلف، كشته شده بودند. حالا ديگر رجوي نان خور اضافي لازم نداشت. اين نقطه شروع كار توجيهي و توضيحي، براي به ميدان كشاندن اين زنان عادي بود.

         ابتدا كوشش كردند ايشان را به تشكيلات وابسته كنند؛ به همين دليل تلاش گسترده اي آغاز شد كه به هر قيمتي شوهرشان بدهند. از يكسو با اين ازدواج اجباري مشكل جنسي نيروهاي عزب را حل مي كردند، از سويي اين نيروها  كه اكتْرا بكر بودند مي توانستند موضوع كار رجوي باشند.

         علت عدم شركت اين زنان، در امور داخلي قرارگاه اشرف، نشانه آن بود كه بكر و دست نخورده اند. به همين دليل، موضع گيري خاص فكري و انديشه اي هم ندارند. زنان خانه داري بودند كه همراه همسرانشان به عراق كشانده شده بودند. مهمترين مشخصه شان هم وابستگي به همسرشان بود. بعد ها اين زنان به زنانِ شهدا تبديل شدند و با كار مداوم، و مستمرِ توضيحي و توجيهي، و تزريق عنصركينه در ايشان، وادار شدند به قرارگاه اشرف بيايند. ايشان در واقع زنان ساده و خانه داري بودند كه با گلكاري، بافتن بافتني، قلاب بافي، خياطي و...  آنچه زنان عادي و خانه دار ما مي كنند، وقتشان را پر مي كردند.  

         اين نيروهاي دست نخورده تا قبل از كشته شدن همسرانشان خرج اضافي براي دستگاه داشتند. بعد ها همه را به داخل روابط كشاندند. البته براي رجوي بهتر بود كه مردان، تنها به اشرف مي آمدند؛ اما با محاسبه اين نيروي بالقوه، خودِ رهبر! مشوق آمدن دسته جمعي شان به عراق شده بود.

         آنچه اما خانواده را خانواده مي كرد، عنصر عشق و روابط عاطفي بود. به ويژه اگر فرزندي هم دركار بود. اما اين جنبه قضيه، با دستگاه رجوي همخواني نداشت. اين جا بود كه دخالت شخص رجوي، براي انهدام واحد خانواده در دستور كار قرار گرفت. او حتا خانواده هاي شكلي و اجباري اي را كه خودش تدارك ديده بود نمي توانست تحمل كند. عشق و عواطف انساني بين انسان ها، نفي وصلِ ارتباطِ عاطفي، به رهبر عقيدتي بود. از نظر اين رهبر، اين كانون ها، بايد منهدم مي شد!!!

         رجوي تا مي توانست از خانواده سوء استفاده كرد؛ حتا براي نگه داشتن نفراتش، ايشان را به ازدواج اجباري واداشت. ويژگي خاص رجوي اين بود كه در اين بازي خطرناك، از زنان به عنوان ابزار، سود جست. ابزاري كه به عنوان هديه و دستخوش، به نفرات گوش به فرمانش، پيشكش مي شد.

         اگر ميزان سرسپردگي كسي به درجه معقول مي رسيد، به عنوان جايزه برايش زني را درنظر مي گرفتند. اما همين خانواده هاي مصنوعي هم به دليل عدم دسترسي زنان و مردان به روابط طبيعي انساني حداكتْر بود. ايشان حاضر نمي شدند خانواده تشكيلاتي شان را به آساني از دست بدهند. رجوي از يك سو مي خواست مساله ي جنسي نيروهايش را حل كند، و از سوي ديگر سعي داشت از اين خانواده هاي مصنوعي، به عنوان وسيله اي براي كنترل نيروهايش استفاده كند. به همين دليل هم به سادگي و با يك نافرماني، زنان را بر مردانشان حرام اعلام مي كرد.

         زنان ابزاري بودند و هنوز هم هستند كه به عنوان پيش پا افتاده ترين و كم ارزش ترين اجناس، دست به دست مي شدند. زناني را مي شناسم كه به همين دليل چند بخته شده اند؛ يعني چند بار ازدواج كرده اند.

         عاصفه يكي از زناني بود كه فرمانده لشكر بود، و حداقل چهار بار ازدواج تشكيلاتي كرده بود. رجوي او را سرهنگ عاصفه خطاب مي كرد. علتش هم عيار بالاي سرسپردگي او بود. او در شرايط مختلف به فرمان مسعود طلاق گرفته و مجددا ازدواج كرده بود. يكي ديگرشان مجبوبه جمشيدي بود كه حداقل سه بار ازدواجِ نشكيلاتي كرده بود.

         با تمام سوء استفاده هاي رجوي از واحد خانواده، بازهم خانواده معضل هميشگي دستگاه بود. خانواده محفلي بود كه در آن چراغ عشق رهبري نمي سوخت. و اين داستان براي رجوي دردناك بود. در بحث هاي ديگرمعضل خانواده را بيشتر خواهم شكافت.

 سایت قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است

مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد