عباس داوری ، مرگ برادر مسعود که تند تند حرف می زد ، چاخان نکن

15.10.2010

پارس ایران ـ کانادا
http://pars-iran.com/indexf.php?mod=view&id=5258

عباس داوری  اینقدر چاخان نکن.

راستش این برادر عباس که ان دوران اوایل انقلاب ، سازمان برای اینکه مدتی خیاطی کرده بود ، به عنوان کارگر انقلابی جاش می زد ، هر سال یک چیز جدید از دوران زندان شاه ، برای تطهیر مسعود رجوی ، می سازد. امسال هم داستان جدیدی سر هم کرده است که تا کنون جائی نقل نشده بود یا درگوشی گفته بود کسی نفهمید ه بود .  با هم این قسمت از نوشته ها ی عباس چا خان را می خوانیم

یادم آمد که اواسط اسفند 54، جلاد منوچهری (وظیفه خواه) در حیاط کمیته، با لحن لومپنی خود به من گفت «روسریت رو وردار!» (منظورش فرنچی بود که بجای چشمبند بر سرم انداخته بودند تا جایی را نبینم) سپس گفت «او را میشناسی؟» در لحظه، از منظرهای که دیدم، سرم گیج رفت، مسعود را دیدم (بیش از سه سال بود که ندیده بودمش) که بسیار بسیار نحیف و لاغر شده است قطعاً وزنش بیش از 45، 46 کیلو نمیشد، واقعاً این مسعود است که در این حال است؟ به منوچهری گفتم البته که میشناسمش. گفت «ورش دار ببرش، میافته می میره ازش شهید درست میکنند» (بعدها فهمیدم که مسعود در شرایطی که زیر شدیدترین فشار از طرف ساواک بود، به عمد در سلول غذا نمیخورد و دو بار آنچنان دچار خونریزی معده شده بود که اجبارا او را به بیمارستان برده بودند، هم‌چنین بعدها فهمیدم که اگر شهید کاظم رجوی کاسه کوزه شاه را در سوئیس بهم نریخته بود، قطعاً مسعود را مدتها قبل، همراه با9 فدایی و مجاهد در تپه‌های اوین شهید کرده بودند. (چه منت بزرگی این شهید بزرگوار 2 بار بر سر ما داشته است… ) … زیر بغل مسعود را گرفتم و با هم سوار ماشین شدیم. در ماشین امان نداد تند تند حرف میزد… «ممکن است ما را از هم جدا کنند، هر جا رفتی چند موضوع را باید بچهها در نظر بگیرند… تهدید و خطر، رشد جریان راست است». … البته من بیشتر نگران سلامتی مسعود بودم اما او کارش را میکرد… .

این عباس داوری هم مانند بقیه رهبران و فرماندهان مجاهدین ، از بس برای همدیگر دروغ بافته اند و سر هم کلاه گذاشته اند ، فکر می کنند با وجود اینتر نت هم می توانند هر سال مطلب جدیدی را سر هم ببافند و رجوی بدنام ، بدکاره ،  را تطهیر کنند.

با ید از عباس چا خان پرسید از کی ادمی که غذا نمی خورده ، زیر شدید ترین شکنجه ها بوده است ،  برای سوار شدن به ماشین نیاز به کمک داشته است ، تند تند شروع به حرف زدن کرده است .
یا رجوی ، شکنجه نشده بود ، یا شکنجه شده بود و نمی توانسته تند تند حرف بزند ،  در ماشینی که  ساواکی ها هم حضور داشته اند و اجازه صحبت کرد ن نمی دادند ، زیرا هنوز بازجویی ها تمام نشده بود ه است .

خلاصه یا عباس داوری دروغ می گوید و یا رجوی یا .هردو بدون شک ، کل تشکیلات فعلی مجاهدین ، سالهاست که با دروغ از فرانسه بیدار می شوند ،با دروغ در اردوگاه حماقت اشرف ، شارژ می شوند و با دروغ به خودشان ، شبها می خوابند . 

در جایی دیگر می نویسد

یادم آمد که در همان کمیته، از طریق نوشتههایی که با چوب کبریت نیم‌سوخته می نوشتیم و در لای نان میگذاشتیم، پس از سه سال به مسعود که در سلول دیگری بود، وصل شدم و اخبار ضربهی اپورتونیستی و سایر موضوعات را در حد گنجایش یک تکه کاغذپاره، رد و بدل میکردیم… . وجودش، بهخصوص در آن شرایط سهمگین، هرچند که نمیدیدم، برایم همه چیز بود…

در شرایط سختی که نوشته ها اینگونه ردو بدل می شده است ،
1-  رجوی مریض و ضعیف ، تند و تند می گفته خطر به راست هست . یک دروع بیش نیست
2-  اطلاعاتی اندکی که از طریق نان بیرون می رفته ، در حد یک تکه کاغذ پاره ،بعد از 3 سال ردوبدل شده است ، دقیقا نشان از ضعف اطلاعات و فاکت ها داشته است
و تحلیل ضربه اپورتونیستها و تحلیل شرایط ایران ، بسیار غیر علمی و ذهنی بوده است . تحلیل هایی که پایه حرکت سازمان در بعد از انقلاب و تشدید رویارویی با حاکمیت شد.
اما یک توصیه به عباس داوری و باند فسیل و فشل رجوی به توصیه برادر عمل کنید
مسعود چقدر درست میگفت «کسی که زیر ضربه است، حق تحلیل ندارد»، بدون کسب «صلاحیت» که نمیشود تحلیل کرد .

باند مجاهدین بدلیل زیر پا گذاشتن اصول تکاملی و پشت پازدن به مردم ایران و خیانت به شهدای  خلق ایران منجمله  مجاهدین ، حداقل از زمان سرنگونی دیکتاتور صدام ، زیر ضربه  بوده است . بقول داوری ضربه " سونامی " . فی الواقع کدامین حرف و عمل شما را باید باور کرد .  یکبار هم شده کلاه خودتان را قاضی کنید . رجوی 54 هر چه بود ، رجوی 64 نبود و رجوی 84 اصلا وجود خارجی ندارد که برای باور کردنش ، دروغ ببافید

بجای دروغ پردازی ، و سند سازی آنچه رجوی در سال 54 چه گفت ،  بگویید رجوی در سال 64 وقتی به عراق امد به صدام چه گفت ، بگویید صدام زمان تسلیم شدن بدون و قید شرط به نیروهای امریکائی ها چه گفت ؟

ــ

ــ مصاحبه بنیاد خانواده سحر با آقای علیرضا عینکیان ( بنیاد سحر )

ــ  نامه آقای میلاد آریایی به آقای اد ملکرت نماینده سازمان ملل متحد در بغداد ( میلاد آریایی )

ــ نامه سرگشاده کانون ایران قلم به نماینده سازمان ملل متحد در بغداد ( ایران قلم )

ــ چهل تن دیگر به جمع خانواده های متحصن مقابل قلعه اشرف در عراق پیوستند ( بنیاد سحر )

ــ اعلام جدایی آقای روح الله تاجبخش از فرقه مجاهدین در همبستگی با خانواده های دردمند اسیران قلعه اشرف ( روح الله تاجبخش )

ــ  کتاب " پیکر زخمی " منتشر شد ( بتول ملکی )

ــ علیرضا عینکیان از فرقه مجاهدین فرار کرد، گریزی دیگر از پادگان فرقه ای اشرف ( بنیاد سحر )

ــ  نامه ای از زبان یک تیرباران شده سال 1350 به مسعود رجوی ( میلاد آریایی )

ــ آمدم،حلقه به در کوفتم و برگشتم ( آریا ایران )

ــ مجاهدین ، نافی آزادی آدمی ( آرش رضایی )

ــ نامه بنیاد خانواده سحر به دبیر کل ملل متحد ( بنیاد سحر )

ــ شعری برای زن دلاور ایرانی خانم بتول سلطانی عزیز ( فرزاد فرزین فر )

ــ ترجمه کتاب فرقه ها درمیان ما منتشر شد ( ابراهیم خدابنده )

ــ پیام خانم بتول سلطانی به قربانیان اسیر در قلعه اشرف در مورد تجاوز های جنسی ، ایدئولوژیک مسعود رجوی ( ایران قلم )

ــ شکست اخلاقی آمریکا و اتحادیه اروپا در قبال تروریسم ( فرزاد فرزین فر )

ــ مجاهدین ، نافی آزادی آدمی - قسمت اول ( آرش رضایی )

ــ سوز و گداز  فرقه مجاهدین از روشنگری های فعالین حقوق بشر ( بتول سلطانی )

ــ خروج آمریکاییان از عراق و نگرانی رو به افزایش مجاهدین ( میلاد آریایی )

ــ خاطرات  مهرداد ساغرچی یکی از قربانیان سازمان مجاهدین خلق ـ قسمت دوم ( مهرداد ساغرچی )

ــ غبار روبی از رای دادگاه کلمبیا در مورد سازمان مجاهدین ( بهار ایرانی )