_________ استفاده از مطالب اين سايت با ذکر منبع بلامانع است _________

" کانون ایران قلم"

kanoon@iran-ghalam.de

info@iran-ghalam.de

www.iran-ghalam.de

انقلاب ایدئولوژیکی مجاهدین قسمت یازدهم

20.10.2010

حامد صراف پور

http://www.cibloggers.com/?p=5678

 بند ف: شکستن فردیت

اوایل سال 1374 تعدادی از اعضای شورای رهبری مسئول ستادها و مراکز فرماندهی، به پاریس رفته و در مباحثی که از سوی مریم انجام می گرفت شرکت کرده بودند. این افراد بعد از توجیه های اولیه مجدداً به اشرف بازگشته و مسئولیتهای خود را از سر گرفتند. در نبود این فرماندهان، روسای ستاد هر قسمت کارها را اداره می کردند که با بازگشت این مسئولین، رئیس ستادها به پاریس منتقل شدند تا در رابطه با دوران جدید انقلاب مریم توجیه شوند. تابستان همین سال خانم شهرزاد صدر از طرف مسعود رجوی به عنوان مسئول اول سازمان انتخاب گردید. تا پیش از آن فهمیه اروانی مسئول اول مجاهدین محسوب می شد (مریم او را در سال 1371 به عنوان جانشین خود انتخاب نمود و همانطور که گفتم این تنها باری بود که مریم بدون تبلیغات صوری از خود نیروها می خواست با خواست و تمایل شخصی خود و در یک برگ کاغذ به صورت مخفی جانشین مسئول اول انتخاب کنند. بعد از آن هرگز چنین کاری صورت نگرفت و برای هر انتصابی، ابتدا نشستی گذاشته می شد و در آن با یک سناریوی از پیش تعیین شده تعدادی از مسئولین بالاتر با گریه و زاری و مدیحه سرایی و…. شخصی که مسعود و مریم به عنوان مسئول اول انتخاب کرده بودند را مورد ستایش قرار می دادند و با تأسی از این مسئولین، جمع حاضر مجاهدین هم او را مورد تأیید قرار داده و در مدح او سخن می گفتند. در واقع فضایی ساخته می شد که کل نفرات خواسته یا نخواسته همان شخص را انتخاب کنند و در پایان هم خواسته می شد همگان دست بلند کرده و وی را مورد تأیید قرار دهند که در آن فضای ساخته شده کسی جرأت پایین نگه داشتن دست را نداشت. پیش از رفتن مریم به فرانسه، خانم اروانی به عنوان مسئول اول مجاهدین و خانم عذرا علوی طالقانی به عنوان جانشین فرمانده کل ارتش رجوی معرفی شدند).

پس از بازگشت فرماندهان مراکز و ستادها، نشستهایی استارت خورد که سرآغاز سرکوب همگانی افراد محسوب می شد. البته هنوز زمان زیادی می خواست تا سرکوب شکلی علنی به خود بگیرد با اینحال استارت اولیه این نشستها بر روی کسانی متمرکز شد که سابقه های طولانی تری داشتند. در اولین سری از این نشستها که مرتبط به انقلاب ایدئولوژیک درونی مجاهدین بود، مسئول هر نشست که بالاترین فرماندۀ هر مرکز و ستاد بود، سخنان خود را با برخوردی تند علیه «محفل و محفل گرایی» آغاز می کرد. پدیده ای که به گفتۀ سازمان، فساد را در درون مناسبات مجاهدین رشد می داد و موجب زیرآب زدن سازمان و متلاشی شدن تشکل سازمانی و رواج بی بند و باری و دیگر مناسبات لمپنی می شد.

طبیعی بود که مسئولین همیشه انگشت بر واقعیتهای موجود می گذاشتند تا بتوانند خط خود را بدرستی پیش ببرند. در واقع در یک مناسبات بشدت سازمان یافته و منسجم، هر نوع رابطه های عرضی بین افراد مختلف (که خارج از کانال تشکیلاتی باشد) چیزی را به همراه نخواهد داشت جز اینکه برخی کمبودها و ضعفهای آن مناسبات مورد بحث و بررسی قرار گیرد و به مرور هم به مسائل دیگری که هر انسانی به صورت غریزی بدان متمایل میشود (یعنی مسائل عاطفی و جنسی و…) کشیده می شود. سخن در مورد اینگونه مسائل بویژه بعد از بحثهای انقلاب مریم، خروج از انقلاب و شکستن حریمهای آن به حساب می آمد و به نوعی جرم محسوب می شد. در یک مدار بسته که افراد آن نه به خانواده دسترسی دارند و نه با جنس مخالف می توانند ارتباط برقرار کنند و نه هیچگونه سرگرمی و تفریحی در اختیار داشته باشند و هیچ انگیزۀ مادی و اقتصادی هم در پیش رو نداشته باشند و عملاً درگیر هیچ جنگی هم نباشند و هیچ رسانه و وسیلۀ ارتباط جمعی مثل تلفن را هم نداشته باشند و به هیچ نشریه و مجله ای هم نتوانند مراجعه کنند و از رفتن به خیابان و شهر هم منع باشد… هر محفل خصوصی می تواند ناخواسته آنان را به سوی صحبت در مورد خانه و خانواده و همسر و مسائل جنسی و عاطفی و غیره بکشاند. در اینصورت به خوبی می توان حدس زد که اگر جلوی چنین محفلهایی گرفته نشود، به مرور می تواند منجر به اعتراضات علنی و فروپاشی انسجام تشکیلاتی گردد.

البته تا پیش از آن هم اینگونه محفلها در بین نفرات مختلف کم و بیش وجود داشت (هرچه سطح و ردۀ تشکیلاتی بالاتر بود محفل نیز کمتر می شد و در واقع وجود مسئولیتها فرصتی برای گپ و محفلهای خصوصی و دوستانه نمی گذاشت و نفرات هم هرچه بیشتر در تشکیلات ذوب می شدند بیشتر از این مسئله فاصله می گرفتند) و اگر چه در تشکیلات سازمان تلاش بر این بود که زیاد روابط محفلی شکل نگیرد ولی هیچگونه سختگیری و فشاری ایجاد نمی کرد. حتا پیش از شروع مباحث بند الف انقلاب، زمانی که صدها تن از اسیران جنگی به ارتش پیوستند، این محفلها بشدت گسترده بود و کار تا جایی پیش رفت که اتاقهایی به اسم «اتاق تلویزیون» در بخشهای نظامی قرار داده شد تا شبها این افراد بتوانند در آن تلویزیون تماشا کنند. مشخص هم بود که وضعیت مناسبی در آن اتاقها به چشم نمی خورد و افراد قدیمی هرگز دوست نداشتند داخل آن اتاقها شوند. پیش تر از آن هم بین نفرات محفل زیاد بود و خیلی ها هم در همین محفلها تصمیم می گرفتند جدا شوند و بروند. اما هرگز هیچ تهدید و توهین و سختگیری در این موارد از سوی سازمان مشاهده نمی شد….

سرآغاز نشستهای جدید از سوی خانمهای رئیس هر ستاد و مرکز، نشان از دوران جدیدی داشت که سازمان شروع کرده بود. لحن تند مسئولین و بکارگیری واژه های تهدید آمیز و تحقیر آمیز و توهین آمیز، گواه چرخشی بود که آغاز شده بود. در این نشستها برای اولین بار برخی نفرات یعنی کسانی که بیشتر در معرض محفل گرایی قرار داشتند، سوژه می شدند (سوژه اصطلاحی بود برای کسانی که نامشان در نشست مطرح می شد و بایستی جلوی جمع قرار گرفته و پاسخگوی سوآلات و اعتراضات مسئول نشست و کل جمع می بودند). ناگفته نماند که این نشستها خاص رده های عضو به بالا بود و افراد پایین تر را شامل نمی شد. آنچه برای اولین بار مشاهده می شد اینکه برخی نفرات به سوی سوژه هجوم آورده و علاوه بر دعوای لفظی، وی را حتا به لحاظ فیزیکی هم مورد ضرب قرار می دادند. البته ضرب و شتم شدیدی نبود و در حد توسری زدن محدود می شد. شخصاً در اولین نشست برای اولین بار دیدم یکی از نفرات در حضور خانم پری بخشایی (فرماندۀ مرکز 12) مورد حمله قرار گرفت و یک توسری محکم به او زده شد. من با شگفتی منتظر واکنش مسئول نشست بودم ولی در کمال تعجب و دلهره دیدم نه تنها هیچ ناراحت نشد بلکه حتا از سوژه پرسید که آیا حق تو همین هست یا نه؟ و خود سوژه هم که نمی توانست کاری انجام دهد پاسخ مثبت داد و گفت بیش از این حق اش بوده است.

وی به این علت مورد تهاجم فرار گرفت که حین صحبت در پشت میکرفن اعلام کرد طی ماههای گذشته با چند نفر محفل داشته و در گفتگوهایشان در مورد «زن» هم صحبتهایی داشته اند! علاوه بر او، دوست هم محفلی اش نیز ناچار شد در همان نشست موضعگیری کند، و او هم برخاست و شرح داد که چگونه در محفلهایش از دوران زندگی در اروپا سخن می گفته و اینکه در هر کشوری یک دوست دختر داشته است… این که کسی بعد از دادن «امضای کسر رهایی» به رجوی بیاید محفل بزند و در مورد زن صحبت کند، جرم بزرگی محسوب می شد. البته هرگونه سخن گفتن در مورد مسئولین بالاتر و در مورد نقاط ضعف سازمان و بقیۀ مسائل نیز جرم محسوب می شد و اساساً نفس محفل زدن جرم بود. بعدها رجوی شرح داد که محفل برای خانواده ها در بیرون مناسبات خوب است چون می نشینند و با هم گپ می زنند و مشکلات جامعه را ذکر می کنند، ولی درون مناسبات تبدیل میشود به پدیده ای برای نابودی تشکیلات.

به هرحال این نشستها چند بار تکرار شد و یک هشدار بود به کل اعضای مجاهدین که از آن پس بایستی در برابر محفلهای ضد تشکیلاتی خود پاسخگو بوده و در چنین نشستهایی سوژه شوند. همچنین قرار شد هرکس برود و بنویسد که چه محفلهایی داشته است و با چه کسانی محفل زده بوده و چطور با این محفلها زیرآب تشکیلات را می زده و مناسبات را خراب می کرده است؟

بعد از اتمام این مرحله از نشستها که به دنبال همان بگیر و ببندهای قبلی که شرح داده بودم صورت گرفت و سرآغاز بسط دادن سرکوب به تمامی نیروها بود، اوضاع کمی آرام گرفت و محفلها تا حد زیادی برچیده شد و هوشیاری نفرات نیز بالاتر رفت تا مراقب محفل زدن نیروهای ضعیف باشند. آنچه مسلم است، تیز شدن سازمان روی پدیدۀ محفل در آن شرایط، چیزی نبود جز مخفی نگهداشتن جریان زندانی کردن و شکنجه های روحی و جسمی بخشی از نیروها. رجوی از این هراس داشت که درون این محفلها موضوع زندانها نشر کند و همگان از این مسئله باخبر شوند. در اینصورت اوضاع بشدت برای وی وخیم می شد و می توانست سرانجام بدی داشته باشد. به همین خاطر رجوی در اولین گام تلاش کرد بعد از ماست مالی کردن آن ضرب و شتم ها و سرکوبها (با گذاشتن نشستهای دوستانه برای زندانی شده ها با سناریوهای مختلف)، جلوی انتشار خبر آنرا با تهاجم به محفلهایی که تا پیش از این جرم نابخشودنی محسوب نمی شد و تنها یک پدیدۀ غیر تشکیلاتی به حساب می آمد، بگیرد. به نظر می آمد که در این کار هم تا حد زیادی موفق شده است. حداقل کسانی چون من تا بعد از سقوط صدام هیچ خبری از آن نداشتیم. در واقع افراد بخاطر ترس از همدیگر که مبادا یکروز طرف مقابل محفل خود را لو دهد از گفتن این خبرها خودداری می کردند و در نتیجه خبر دستگیریها و شکنجه ها در سطح خیلی محدودی از نیروها باقی ماند.

مدتی پس از رفتن مریم به اروپا، و از آنجایی که بخشهایی از شورای رهبری نیز به خارج انتقال داده شده بودند، سری بعدی شورای رهبری در هر بخش و ستاد معرفی گردیده و جایگزین فرماندهان سابق شدند. در این دوران نیز زمزمه هایی بود از اینکه شورای رهبری بایستی صفی تا تهران باشد! و به مرور تعداد دیگری نیز به عضویت شورای رهبری درآمدند. آنچه مسلم بود اینکه در اعماق قلب برخی از زنان فرماندۀ سابق، یک دوگانگی از این مسئله وجود داشت. برای رسیدن به این ردۀ تشکیلاتی همانطور که پیشتر گفته بودم صلاحیت ایدئولوژیکی لازم بود نه سابقۀ تشکیلاتی، چون رجوی به زنانی در پیرامون خود نیاز داشت که کمتر فکر کنند و بیشتر ذوب افکار او شده باشند و بعدها نتوانند خط مشی او را به چالش بکشند. و همانطور که شرح دادم بسیاری از زنان فرمانده و مسئول در این انتصاب حضور نداشته و به مرور زنان دیگری با سابقۀ کمتر و یا خیلی کمتر جایگزین آنان شده و فرماندهی را برعهده گرفته بودند. در یکی از همین نشستها خود مسعود رجوی خطاب به خانم سعیده. ش گفت: آیا اینبار که شورای رهبری انتخاب شد از شنیدن نام آنها هیچ احساس حسرت و حسادتی در تو نبود؟ و خانم سعیده پاسخ داد: نه اینبار دیگر نه…. به این ترتیب معلوم بود که در انتخابهای سری اول و دوم کسانی از خانمهای فرمانده در این رابطه دچار تناقضات شدید شده اند (لازم به ذکر است که خانم سعیده ش از فرماندهان لشکرهای ارتش بود که در جنگهای مروارید نیز فرماندهی یکی از لشکرها را برعهده داشت اما در انتخاب شورای رهبری سری اول و حتا دوم نام او به چشم نمی خورد، و تقریبا هیچکدام از زنان فرمانده لشکر پیش از جنگ کویت و یا بعد از آن، در میان جمع شورای رهبری اول و تا حدودی دوم وجود نداشتند که خود نشان از یک حقیقت بزرگ داشت در این رابطه که رجوی بخوبی و حساب شده زنان شورای رهبری را برگزیده است. داستان چیزی نبود جز کنار زدن رقبا و کنار زدن کسانی که توان اجرائی و نظامی و تشکیلاتی بالایی داشتند و می توانستند در آینده او را بخاطر کارهایش به چالش بکشند، و جایگزین کردن زنانی که عملاً نه سابقه داشتند و نه درک کافی سیاسی و نظامی و تشکیلاتی).

پاییز 1384 فرا رسید و باز هم روحیه ها پایین آمده بود و فشارها و محدودیت های زیادی بر نفرات وارد می شد. با اینحال سالروز انتخاب مریم به عنوان مسئول اول مجاهدین و نیز رئیس جمهور نزدیک بود. این روز به عنوان یک روز مهم ثبت شده بود و از این سال به بعد (1374)، همه ساله جشن مفصلی در ارتش رجوی گرفته می شد. هفته پایانی مهرماه به نام هفتۀ سیمرغ نامگزاری شده بود و از نیمه دوم مهرماه که با جشن مهرگان تلاقی داشت، مجموعه مسابقاتی بین قسمتهای مختلف ارتش در عرصۀ ورزشی برگزار می گردید. در واقع جشن مهرگان با هفتۀ سیمرغ به هم می پیوست و در این مدت اساس کارها روی تمرینهای هنری و تمرینات ورزشی و آمادگی برای برگزاری یک فستیوال ورزشی متمرکز می شد و در اختتامیۀ این مسابقات هم جوایزی به تیمهای برنده اختصاص می یافت. در طی این مسابقات، همچنین جشنهای مختلفی هم در سراسر ارتش برگزار می گردید. در مجموع تلاش بر این بود که روحیه ها کمی تغییر کند و تا حدی هم موثر واقع می شد و نیروها می توانستند خود را از درگیری نشستهای تشکیلاتی خلاص نمایند. اما دو هفته خیلی زود می گذشت و این دو هفته نیز پایان یافت.

کمی بعد از این مراسمها، سازمان وارد فاز جدیدی از سرکوب همگانی گردید. مسعود رجوی اینبار شمشیر خود را از رو بسته بود. بندهای انقلاب همچنان افزوده می شد و نوبت به بند دیگری بود تا مجاهدین را به شکلی دیگر تحت انقیاد رجوی قرار دهد. البته ظاهر تمامی این بندهای انقیاد چیزی جز رهایی و رسیدن به تقوا نبود. بند ف انقلاب مریم با شروع دور جدید نشستها توسط اعضای شورای رهبری مجاهدین استارت خورد ولی شروع آن در مراحل بعدی بود که در مباحث آینده شرح خواهم داد. پیش از آن رجوی نیاز داشت میخهای قدرت خود را بر زمین اشرف بکوبد.

چگونه؟

نشستهایی طولانی و چند مرحله ای در قلب بغداد و در سالن کوچک بهارستان، همان محلی که چندی پیش از آن خانم مرضیه در حضورش آواز سر داده بود.


مراسم ازدواج مسعود و مریم

 


مطالب در ارتباط:

ــ اعلام جدایی آقای روح الله تاجبخش از فرقه مجاهدین در همبستگی با خانواده های دردمند اسیران قلعه اشرف ( روح الله تاجبخش )

ــ  کتاب " پیکر زخمی " منتشر شد ( بتول ملکی )

ــ علیرضا عینکیان از فرقه مجاهدین فرار کرد، گریزی دیگر از پادگان فرقه ای اشرف ( بنیاد سحر )

ــ  نامه ای از زبان یک تیرباران شده سال 1350 به مسعود رجوی ( میلاد آریایی )

ــ آمدم،حلقه به در کوفتم و برگشتم ( آریا ایران )

ــ مجاهدین ، نافی آزادی آدمی ( آرش رضایی )

ــ نامه بنیاد خانواده سحر به دبیر کل ملل متحد ( بنیاد سحر )

ــ شعری برای زن دلاور ایرانی خانم بتول سلطانی عزیز ( فرزاد فرزین فر )

ــ ترجمه کتاب فرقه ها درمیان ما منتشر شد ( ابراهیم خدابنده )

ــ پیام خانم بتول سلطانی به قربانیان اسیر در قلعه اشرف در مورد تجاوز های جنسی ، ایدئولوژیک مسعود رجوی ( ایران قلم )

ــ شکست اخلاقی آمریکا و اتحادیه اروپا در قبال تروریسم ( فرزاد فرزین فر )

ــ مجاهدین ، نافی آزادی آدمی - قسمت اول ( آرش رضایی )

ــ سوز و گداز  فرقه مجاهدین از روشنگری های فعالین حقوق بشر ( بتول سلطانی )

ــ خروج آمریکاییان از عراق و نگرانی رو به افزایش مجاهدین ( میلاد آریایی )

ــ خاطرات  مهرداد ساغرچی یکی از قربانیان سازمان مجاهدین خلق ـ قسمت دوم ( مهرداد ساغرچی )

ــ ذهن بیمار رجوی وانقلاب ایدئولوژی مجاهدین( علیرضا میرعسگری )

ــ کانون ایران قلم نسبت به تهدیدات تروریستی فرقه مجاهدین علیه خانم بتول سلطانی هشدار می دهد ( ایران قلم )

ــ غبار روبی از رای دادگاه کلمبیا در مورد سازمان مجاهدین ( بهار ایرانی )

ــ مجاهدین خلق از کجا تا به کجا؟ ( حامد صرافپور )

لینک به گزارش بیست و سوم سمینار پاریس ـ فیلم و متن مصاحبه با آقای مصطفی محمدی از کانادا  و رضا صادقی از فرانسه

لینک به گزارش بیست و دوم سمینار پاریس ـ فیلم و متن سخنرانی خانم نلی توماسینی فعال حقوق بشر از هلند

لینک به گزارش بیست و یکم سمینار پاریس ـ مصاحبه آقای بهزاد علیشاهی با آقای ایوب کردرستمی و خانم فریده براتی در حاشیه سمینار پاریس

لینک به گزارش بیستم سمینار پاریس ـ متن و فیلم مصاحبه با خانم حوریه محمدی  و آقایان بهادر خرمی و سعید حضرتی

لینک به گزارش نوزدهم سمینار پاریس ـ متن کامل سخنرانی خانم سلطانی عضو سابق شورای رهبری مجاهدین  در مورد فساد جنسی مسعود رجوی  + بخشی از فیلم های سمینار برای داونلود

لینک به گزارش هجدهم سمینار پاریس ـ سخنرانی خانم بتول سلطانی  + تماس خانم عبداللهی مادر یکی از قربانیان از مقابل  قلعه اشرف با سمینار پاریس  

لینک به گزارش هفدهم سمینار پاریس ـ نامه کمیته برگزارکننده سمینار پاریس به دکتر نوری المالکی نخست وزیر عراق

لینک به گزارش شانزدهم سمینار پاریس ـ فیلم و متن مصاحبه آقای میلاد آریایی با خانم سعیده جابانی

لینک به گزارش پانزدهم سمینار پاریس ـ متن و فیلم سخنان آقای آنتوان گسلر نویسنده و پژوهشگر سوئیسی  در سمینار پاریس

لینک به گزارش چهاردهم سمینار پاریس ـ حضور هیئتی از شرکت کنندگان سمینار پاریس در دفتر سازمان دیدبان حقوق بشر در پاریس

لینک به گزارش سیزدهم سمینار پاریس ـ متن و فیلم سخنان آقایان مسعود جابانی و شمس حائری در سمینار پاریس

لینک به گزارش دوازدهم سمینار پاریس ـ نامه کمیته برگزار کننده سمینار پاریس به وزیر دادگستری فرانسه + اسامی 182 حمایت کننده

لینک به گزارش یازدهم سمینار پاریس ـ سری دوم از عکس های سمینار پاریس

لینک به گزارش دهم سمینار پاریس ـ نامه شرکت کنندگان در سمینار پاریس به سفیر آمریکا در فرانسه + اسامی 182 حمایت کننده

لینک به قسمت نهم سمینار پاریس ـ سری اول از عکس های سمینار پاریس

لینک به قسمت هشتم سمینار پاریس ـ فیلم  کوتاهی از  برگزاری گردهمایی پاریس در حمایت از خانواده های قربانیان قلعه رجوی در عراق

لینک به گزارش هفتم سمینار پاریس ـ ملاقات هیئتی از شرکت کنندگان در سمینار پاریس با آقای دکتر ابوالحسن بنی صدر

لینک به گزارش ششم سمینار پاریس ـ نامه شرکت کنندگان در سمینار بزرگ پاریس به دبیر کل سازمان صلیب سرخ جهانی با اسامی 182 حمایت کننده

لینک به گزارش پنجم سمینار پاریس ـ هیئتی از شرکت کنندگان سمینار پاریس با نهادهای بین المللی دیدار خواهد کرد

لینک به گزارش چهارم سمینار پاریس ـ آکسیون اعتراضی در حمایت از قربانیان فرقه مجاهدین در شهر پاریس

لینک به گزارش سوم سمینار پاریس ـ قطعنامه شرکت کنندگان در حمایت از خانواده های قربانیان قلعه رجوی ، کمپ اشرف ـ عراق

لینک به گزارش دوم سمینار پاریس ـ فعالان حقوق بشر خارجی و ایرانی رهبری فرقه مجاهدین را متهم می کنند

لینک به گزارش اول سمینار پاریس ـ حمایت از خانواده های قربانیان قلعه رجوی ( کمپ اشرف ـ عراق

 

________________

قرائت قطعنامه سمینار پاریس  توسط آقای محمد حسین سبحانی

قسمت اول

http://www.youtube.com/watch?v=eErhoG7fmDQ

قسمت دوم

http://www.youtube.com/watch?v=6x5zTeg_t2Q

قسمت سوم

http://www.youtube.com/watch?v=6RWEnw8QbB4

_______________________________________________________________________

سخنرانی آقای مسعود خدابنده

http://www.youtube.com/watch?v=xqBmEt5yWQo

 

_____________________________________________________________________-

سخنرانی آقای مصطفی محمدی در سمینار پاریس

قسمت اول

http://www.youtube.com/watch?v=uB2rD5zSOlc

 

قسمت دوم

http://www.youtube.com/watch?v=B7VrWkWjfww

_____________________________________________________________________

 

سخنرانی خانم بتول سلطانی عضو سابق شورای رهبری مجاهدین  در مورد فساد جنسی مسعود رجوی

 

برای مشاهده فیلم در یوتیوب بر روی دو آدرس زیر کلیک کنید ـ قسمت اول

 

http://www.youtube.com/watch?v=_zcWmc9uLGU

 

http://www.youtube.com/watch?v=XGTl4Y_lCd8

 

 سایت ایران قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است

مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد