21.10.2010

میترا یوسفی

     مرضیه دروضعیت مفلوکی مرد و خیال رجوی ها را راحت کرد. ما! گسسته ورها ازدام ابلیس، برایش افسوس ها خوردیم.

که عاقبت- از آشیانه خفاش نپرید - و همچنین دوستان شخصی قدیمی و یا دوستدارانش که ترنم « افسانه محبت » ، « برگ خزان »، « می زده شب» را درکوچه باغ های خاطره می شنوند و زمزمه می کنند. والبته همراه صدا، آهنگ ساز و شاعر، «یاحقی » و « ترقی»خالقین اثر هم پایدار مانده و در حقیقت حقی فراتر از هنرنمایی آوازخوان دارند. ردیف موسیقی اصیل، روح انگیز و رویاپرور  ایرانی و واژه های شیوای فارسی نشسته در کنار یکدیگر از عشق می گویند. عشق که در بساط خوفناک رجوی بی تعارف ممنوع است و لاجرم  برعلیه ترانه هایی که مرضیه می خواند.

باری ما همه امید داشتیم و رجوی در هراس روزی که مرضیه هم چون انگشت شمار هنرمندان فریب خورده ایرانی با دریافت حقایق روی از منافقین برتابد. اگرچه به شهادت بانوی آگاه و روشنفکرخوش دست « مینو سپهر»، مرضیه از سال 2005 به اصطلاح فرقه یی « بریده » بود و یا به روشنگری هنرمند نامی « بهزاد علیشاهی»، از همان آغاز فهمیده بود که « در رجوی خبری نیست»! اما این کافی نیست. مرضیه می بایست « الهه » دیگری می شد و در ثواب اعتراف آشکار از بار گناه پیشین رهایی می یافت وبا ملت ایران، تسویه حساب می کرد.

البته آدم ها با هم فرق دارند و قدر و بهای شان متفاوت است. به خاطر دارم هنوز کودک به حساب می آمدم که در یکی از سفرهای موسمی نوروزی به صفحات شمال و شهر «  تنکابن »( که رضا شاه اسمش را « شهسوار» گذاشته و جوری به خودش ربط داده بود) در یک مجله هفتگی، گمان می کنم « اطلاعات بانوان » سرتیتری خواندم  دقیقا به این عنوان ( مرضیه : من به خاطر خدا نمی خوانم، برای پول می خوانم) که گویا پاسخی در رد به یک جلسه خیریه بود. وچند سال بعد الهه را در جشن عروسی دختردایی ام دیدم که به جهت آشنایی ترانه سرای ازیادنرفتنی « کریم فکور» با صاحب مجلس، الهه  آواز ایران از حق فردی صرفنطر کرده وفقط برای اعضای ارکستر قرارداد مالی بسته شد! هم چنین هنرمند فقید  « تورج نگهبان » طی مصاحبه ی رادیو تلویزیونی درنگاهی به گذشته از سخاوت « پوران » یاد کرد ودرجهت عکس، عدم دست ودلبازی مرضیه که راضی به انعام معمول کارکنان رستوران رادیو ایران هم، نبود. و دراین صورت « آدم خریدن » رجوی ها یا صحیح تر بازار برده فروشی نکبت بار عصرجدید، دامگه خطرناکی برای مرضیه شد. تا آنجا که ازنزدیک ترین دوستانش هم برید و جرات جیک زدن برفحاشی های رجوی علیه مریم متین دفتری که ناخواسته و دراعداد اشتباهات دیگرمرضیه را به راه انحرافی کشانید، نداشت. شاید هم مرضیه در دل ایشان را مقصر می شناخت و نفرین می کرد.

اما هنوز غرض نگارنده ی این سطور محکوم کردن مرضیه و یا حتی محق شناختن او نیست که به زبان ستاره درخشان ادب ایران : صالح و طالح متاع

خویش نمودند، تا که قبول افتد و که در نظرآید!

 به زبانی دیگر« الهه» و « مرضیه» هردو گرفتار رجوی شدند. آن به همت انصاف، جرات و شهامت پرید ورست. و این محبوس و گرفتار ماند.

مقصود این مطلب، یادآوری پرپرزدن هولناک کرکس کریه بربالین پیرزن فریب خورده ی بیماراست. ظاهرا گماشته گان رجوی دربیمارستان مربوطه، آخرین خبرپرونده ی بیمار را به خانم رئیس قلعه ی بدنام رسانیدند و بوی مرگ چنان تند بوده  که  مریم رجوی در شتاب جنون آمیزپرونده سازی و مرده خواری کرکس صفت، فرصت آرایش هفت خط ورنگارنگ معمول را نیافته و به این جهت است که در ویدئوی مشمئز کننده و فرصت طلبانه ، برخلاف معمول دوربین برروی چهره او« زوم » نمی شود. اگرچه فردایش یک عکس بزک کرده وبه غمزه ی شتری دراول سایت های اینترنتی شان زدند که معلوم نیست مرگ آن چه ربطی به عکس این دارد.

اما تصویر به نگاه عمیق و حقیقت بین، در جای خودش دلخراش و تکان دهنده است. زن بیمار محتضرسرم به دهان ، زنده ترین تصویر اسارت را به چشم می آورد و عزرائیلی که بربالینش ظاهر شده، زننده ترین را! با آن حرکات زشت و تهوع آور، دستبوسی سراسر منافقانه به عادت معهود.

عزرائیل مجسم! باصدای ناهنجار و گوشخراش  نیم بیتی از حافظ شیراز، حافظ آن رویگردان از ریا و تزویر را به زبان ملوث اش می آورد که هیچ ربطی به زمان و مکان ندارد. وبیمارمحتضرهذیان می بافد.

 مرضیه سالها در تارعنکبوت رجوی تنها بود و غریب و تنها مرد، اگرچه سایه گماشته گان رجاله برسرش که مبادا « سنگ خارایی » هم به درد دل بیابد. دلی که دگر آلوده بود و « شیدا » نبود. کجا بود نازنین پسرش؟ کجا دیده بود دخترش را؟ او هم مثل همه ی گرفتاران رجوی به عقوبت پیوستن رجوی، از جگرگوشه گانش برای همیشه جدا ماند.

مریم رجوی به خصلت « خفاش » می گریست که « گریه » خفاش، همان « خندیدن » مشئوم است. خنده برآن که مرضیه مرد، پیش از آنکه دل دردمندش بگشاید. مرضیه مرد، وقتی که دیگر کمترین فایده یی برای  رجوی ها نداشت و دیگر نمیدانستند با او چه کنند. گو که مرضیه اساسا فایده یی هم برای رجوی نداشت و همه ی جست وخیزها چیزی نبود مگرآلوده کردن شخصیت مرضیه!

ــ نامه ای به خواهرم بتول سلطانی ( الهه قوام پور )

ــ مصاحبه محمد حسین سبحانی با آقای دکتر ابوالحسن بنی صدر ( ایران قلم )

ــ مصاحبه بنیاد خانواده سحر با آقای علیرضا عینکیان ( بنیاد سحر )

ــ  نامه آقای میلاد آریایی به آقای اد ملکرت نماینده سازمان ملل متحد در بغداد ( میلاد آریایی )

ــ نامه سرگشاده کانون ایران قلم به نماینده سازمان ملل متحد در بغداد ( ایران قلم )

ــ چهل تن دیگر به جمع خانواده های متحصن مقابل قلعه اشرف در عراق پیوستند ( بنیاد سحر )

ــ اعلام جدایی آقای روح الله تاجبخش از فرقه مجاهدین در همبستگی با خانواده های دردمند اسیران قلعه اشرف ( روح الله تاجبخش )

ــ  کتاب " پیکر زخمی " منتشر شد ( بتول ملکی )

ــ علیرضا عینکیان از فرقه مجاهدین فرار کرد، گریزی دیگر از پادگان فرقه ای اشرف ( بنیاد سحر )

ــ  نامه ای از زبان یک تیرباران شده سال 1350 به مسعود رجوی ( میلاد آریایی )

ــ آمدم،حلقه به در کوفتم و برگشتم ( آریا ایران )

ــ مجاهدین ، نافی آزادی آدمی ( آرش رضایی )

ــ نامه بنیاد خانواده سحر به دبیر کل ملل متحد ( بنیاد سحر )

ــ شعری برای زن دلاور ایرانی خانم بتول سلطانی عزیز ( فرزاد فرزین فر )

ــ ترجمه کتاب فرقه ها درمیان ما منتشر شد ( ابراهیم خدابنده )

ــ پیام خانم بتول سلطانی به قربانیان اسیر در قلعه اشرف در مورد تجاوز های جنسی ، ایدئولوژیک مسعود رجوی ( ایران قلم )

ــ شکست اخلاقی آمریکا و اتحادیه اروپا در قبال تروریسم ( فرزاد فرزین فر )

ــ مجاهدین ، نافی آزادی آدمی - قسمت اول ( آرش رضایی )

ــ سوز و گداز  فرقه مجاهدین از روشنگری های فعالین حقوق بشر ( بتول سلطانی )

ــ خروج آمریکاییان از عراق و نگرانی رو به افزایش مجاهدین ( میلاد آریایی )

ــ خاطرات  مهرداد ساغرچی یکی از قربانیان سازمان مجاهدین خلق ـ قسمت دوم ( مهرداد ساغرچی )

ــ غبار روبی از رای دادگاه کلمبیا در مورد سازمان مجاهدین ( بهار ایرانی )