http://www.2011ali.blogfa.com/post-27.aspx

 http://www.ariairan.com/fa/?mod=view&id=10994

نمیدونستم منو به کجا میبرند ولی در طول ان مدت که در ان قفس بودم بار ها و بارها اسم اشرف رو شنیده بودم البته خوشحال بودم که از انجا خلاص میشوم. بعد از اینکه وسایل شخصی خودم رو جمع کردم سوار ماشینی شدم که سه سرنشین داشت باز هم سلاح. وقتی داشتیم حرکت میکردیم باز هم پردهای ماشین رو بستن به انها گفتم چرا پردهای ماشین رو میکشید به من گقتند به خاطر امنیت خودت هست. به انها گفتم من که الان با شما تنها هستم چه مشکلی پیش میاد که فقط من نباید بیرون رو ببینم در جواب بهم گفت صبر داشته باش من هم دیگر حرفی نزدم در حدود 1 ساعت در حرکت بودیم دیدم پرده های ماشین رو باز کردن با تعجب به انها گفتم چی شد چرا پردها رو باز کردین گفتن دیگر خطری نیست ان منطقه خطرناک بود فهمیدم داره دروغ میگه چون انها میخواستن من مسیر رو یاد نگیرم. بعد من هم فقط خیابان رو نگاه میکردم چیزی که خیلی جالب بود همه انها یک سئوال رو میکردن میگفتن ایران چه خبره الان مردم چکار میکنند؟ ایا به نظر تو مردم مجاهدین رو میشناسند؟! در جواب این سئوال گفتم من و خیلی دیگه از دوستانم حتی اسم این سازمان رو هم نمیدونستیم چه برسه که بدونیم انها الان کجا هستند و چکار میکنند!

بارو کنید من خودم تا زمانی که در ایران بودم اصلا مجاهدین رو نمیشناختم. وقتی به کراچی رسیدم فکر میکردم مریم رجوی خواهر مسعود هست. ببینید که من چقدر اطلاعاتم از اینها کم بود. خلاصه بعد از 2 ساعت بلاخره رسیدیم به سر خیابان اشرف. انها با خوشحالی زیاد به من گفتند رسیدیم، این هم قرارگاه اشرف! من فکردم انها برای اولین بار هست که پا به اینجا می گذارند به او گفتم شما هم اولین بار هست که به اشرف میای؟ خندید و گفت نه من از سال 1364 به عراق امدم. پیش خودم فکر کردم پس چرا اینقدر خوشحال شد؟

دیگر از او سئو الی نکردم. وقتی به درب قرارگاه رسیدیم راننده پیاده شد و برگه ماموریت را برداشت و رفت کنار کیوسک و برگه را به ان اقا نشان داد. همه انهایی که خلوی درب بودند لباس خاکی داشتند وبعد از چند دقیقه امد و سوار ماشین شد و وارد قراگاه شدیم. ماشینها همه در قرارگاه خاکی بود مثل  پادگان بود عده ای داشتن کار میکردن در قسمتی دیدم عده ای دارن تمرینه نظامی میکنند تا اینه ماشین کنار ساختمانی ایستاد که دیوارهای ان بلند بود،طوریکه اگر از بیرون نگاه میکردی مثل زندان بود.

 بعد خانمی یا به قول انها خواهری امد و با من اشنا شد بعد برادی رو صدا کرد و به او گفت منو راهنمایی کنه .به اتفاق ان برادر وارد همان محل شدیم. وقتی وارد شدیم در ان محل چند ساختمان بود که منو به یکی از ان ساختمان ها برده و محل خواب منو نشان داد. بعد از چند لحضه دیدم سه نفر که لباس شخصی دارن وارد ساختمان شدن و منو به انها معرفی کرد و به انها گفت برادر علیرضا از امروز با شماست.

یکی از بچه ها که قبول شده بود برایش لباس سبز اورده بودن وقتی داشت لباس خودش رو عوض میکرد همون مسئولی که انجا بود چشمای خودش رو با دستش گرفت و گفت نه اینجا نپوش برو جایه یگه عوض کن. من با تعجب نگاهش کردم چون همه ما مرد بودیم چه اشکالی داشت که لباسش رو همان جا عوض کنه؟

خلاصه بعد از چند دقیقه امدم بیرون دیدم بچه های زیادی در انجا هستن با انها هم اشنا شدم. یکی از همان بچه ها به نام فرهاد امد پیش من و خیلی اروم از من پرسید شما تازه امدید؟ بهش گفتم همین الان رسیدم. از من سئوال کرد جایی که بودی خانمی با این مشخصات انجا نبود؟ بهش گفتم چرا من جایی که بودم همچین شخصی بود ولی 2 روز قبل از اینه من بیام اونو بردن و من دیگه اون خانم رو ندیدم.فرهاد با ناراحتی زیاد بهم گفت اون خانم زن منه!
بهش گفتم چرا امدی اینجا؟ بهم گفت، اینجا اگه با هم زیاد حرف بزنیم میفهمند. بهش گفتم خوب بفهمن چی میشه؟ بهم گفت مثل اینه نمدونی کجا امدی؟ بعد بهم گفت الان نمیشه ولی در یک فرصت مناسب با هم صحبت میکنیم. بهش گفتم باشه بعد دیدم برایمان شام اوردن برنامه این بود که باید همه کارها رو خودمان انجام می دادیم. برای همین رفتم سالن چند تا از بچه ها غذا رو کشیدن، چند تا از بچه ها سالن رو اماده و جمع میکردن و ماهم قسمت شستشوی ظروف بودیم.

بعد از شام رفتم اسایشگاه. بعد یکی از بچه ها پیشنهاد کرد که بریم تلویزیون عراق رو ببینم. من هم به سرعت قبول کردم  چون در ان مدت فقط نوار های ضبط شده دیده بودم. یکی از بچه ها گفت نه نریم اگه بفهمن چی؟ واقعا برایم نامهفوم بود که چه اشکالی داره اگه ما اینکا رو بکنیم! خلاصه چند نفر امدن و چند نفر هم نیامدن بعد از چند ساعت امدیم و خوابیدیم.

صبح که شد برادری امد و گفت نماز و بچه ها رو با دست بیدار میکرد. دیدم بچه ها با ناراحتی بلند میشدن و نماز میخواندن راستش بعضی از انها اصلا وضو نمیگرفتن و بعد با سرعت نور نماز خودشان رو تمام میکردن. باور کنید شاید  بین 8 الی 9 ثانیه نماز انها طول میکشید.

صبح صدایم زدن و گفتن کار جمعی است . تا به حال با این کلمه اشنایی نداشتم. ولی رفتم ببینم چیه. دیدم 10تا گونی برنج اوردن که ما پاک کنیم. خلاصه همه مشغول پاک کردن شدیم یکی از بچه ها نمیدونست  به چه شکل باید برنج پاک کنه رفته بود نصف گونی از برنجها رو با اب شسته بود. در طول ان مدت که ما در این زندان بودیم کارهای دیگر هم انجام میدادیم ولی بخش اصلی این بود که ما باید یاد بگیریم که  کار کنیم.

در طول این مدت هم باز نوارهای نشست های قدیمی مسعود رجوی را هم میدیم. راستش در مورد فرهاد برایتان بگم در یکی از همان روز ها فرهاد برایم صحبت کرد. اول بهم گفت خواهش میکنم فقط بین خودمان باشد من هم بهش قول دادم به کسی چیزی نگم فرهاد به من گفت من در ایران زندگی خوبی داشتم تا اینکه با زنم تصمیم گرفتم به لندن بریم. البته توسط مجاهدین! فرهاد یکی از فامیل هایش در مجاهدین بود البته فامیل زنش فکر کنم پدر زنش بود. به انها گفته بودن بیایید عراق و از عراق هر کجا خواستید ما کمک تان میکنیم بروید وقتی انها به عراق امده بودن زن فرهاد رو از او جدا کرده بودن و بهش گفته بودن باید زنت رو طلاق بدی! ولی فرهاد به هیچ قیمتی  این موضوع را قبول نکرده بود. 

فرهاد نمیتونست زنش رو ببینه همش فوش میداد  و سیگار می کشید. میگفت من زنم رو طلاق نمیدم برای همین مسئله فرهاد همیشه تحت نظر بود. من با فرهاد در طول ان مدت خیلی دوست شده بودیم. یک روز منو صدا کردن و به من گفتن تو و فرهاد چرا همش با هم هستید؟ من گفتم اشکالی داره؟ گفتن اره! چون وقتی دو نفر با هم باشن از مبارزه دور میشن. به من گفتن زیاد با فرهاد تنها نباش و بعد من امدم بیرون. از ان روز به بعد وقتی منو فرهاد پیش هم بودینم یکی از بچه ها زود میامد پیش ما. من فهمیدم از طرف انهاست که بفهمه ما چی میگیم برای همین به فرهاد گفتم کمتر با هم باشیم  تا انها نفهمن ما چی به هم میگیم تا اینکه یک روز امدن صدایمان کردن و گفتن خواهر سارا امروز با شما کار داره.تا ان لحظه من اسم این خواهر رو نشنیده بودم بعد از فرهاد پریسدم خواهر سارا دیگه کیه؟ بهم گفت خیابانی رو میگه. فرهاد اطلاعات زیادی از مجاهدین داشت بعد ما اماده شدیم تا خدمت خواهرسارا برسیم...

مطالب در ارتباط

ــ ذهن بیمار رجوی وانقلاب ایدئولوژی مجاهدین( علیرضا میرعسگری )

ــ کانون ایران قلم نسبت به تهدیدات تروریستی فرقه مجاهدین علیه خانم بتول سلطانی هشدار می دهد ( ایران قلم )

ــ مجاهدین خلق از کجا تا به کجا؟ ( حامد صرافپور )