18.01.2011

علی اکبر راستگو ـ کانون آوا

http://www.iran-aawa.com/index.php?option=com_content&view=article&id=1185:1389-10-27-18-38-34&catid=65:1388-10-16-13-16-32

پرزیدنت بارک اوباما رئیس جمهور محترم آمریکا

سازمان "مجاهدین خلق ایران" در حال حاضر تلاش فشرده ای دارد تا از فهرست سازمان های تروریستی وزارت امور خارجه آمریکا حذف شود.

ماشین تبلیغاتی آنها سعی بسیاردارد حامیان شناخته شده و معروف برای اهداف خود پیدا کند.

اخیرا نیز این سازمان توانسته شهردار سابق نیویورک ، رودلف جولیانی و دیگر جمهوری خواهان وهمچنین بعضی از کارمندان عالی رتبه اسبق دولت بوش را با تطمیع به پاریس بکشاند تا از آنها برای حذف شدن از لیست تروریستی و حمایت از سازمان مجاهدین خلق کمک بگیرد.

سازمان مجاهدین ولی تنها از طریق سیاسی تلاش برای رسیدن به اهداف خود.نمی کند بلکه همانطور که در بریتانیا و اتحادیه اروپا نیز مشاهده شد، آنها در تلاش هستند تا از طریق حقوقی هم اقدام علیه این لیست گذاری بنمایند در این راه از هیچ هزینه و یا تلاش چشم پوشی نخواهد کرد.

ولی جالب اینجاست که بیرون آمدن نام سازمان مجاهدین از لیست سازمان های تروریستی انگلستان در 23 ژوئن 2008 و نیز اتحادیه اروپا در 26 ژانویه 2009، منجر به تغییرات چندانی در فعالیت های سازمان مجاهدین خلق نشده است.

این سازمان همچنان در افکار عمومی به خاطر شیوه های خلافکارانه جمع آوری اعانه، نبرد برای ماندن در کمپ اشرف و تلاش برای زیبا کردن تصویر خود مورد سوء ظن است.

آنها سالانه مبالغ سرمایه گذاری بزرگی برای بزرگنمایی خود در فرانسه خرج می کنند. نه تنها سخنرانان حرفه ای بلکه شنوندگان و سیاهی لشگر نیز از سراسر جهان خریداری می شوند.

خواسته های اصلی سازمان مجاهدین خلق، حذف از لیست سازمان های تروریستی آمریکا، باقی ماندن اعضای سازمان در قرارگاه اشرف تحت حفاظت نیروهای نظامی آمریکا برعلیه اراده دولت عراق و قانون عراق، تلاش علیه اراده خانواده های پریشان اعضای سازمان که در مقابل قرارگاه اشرف در چادر زندگی می کنند و در انتظار دیدار عزیزانشان هستند و همچنین علیه خواسته اراده آزاد بسیاری از اعضای سازمان مجاهدین خلق که تمایل به به ترک اردوگاه اشرف داشته باشند.

سازمان تابحال نتوانسته از طریق سوارشدن روی موج موارد نقض حقوق بشر در ایران خودش را مطرح کند. همکاری با گروه های مخالف دیگر .جودندارد چرا که مجاهدین خودشان را در نهایت به عنوان تنها الترناتیو دموکراتیک رژیم تهران می نامند و جایی برای دیگر گروه ها باقی نمی گذارند.

سازمان مجاهدین خلق در بزرگنمایی های همیشگی این موضوع را عمدا کتمان می کند که در نزد مردم ایران نه تنها از حمایت برخوردارنیست بلکه مورد نفرت نیز قراردارد و یک گروه مخالف جدی نیز محسوب نمی شود.
حتی شوهای جنجال برانگیزو رسانه پسندی که هرچند یکبار تحت عنوان «افشاء برنامه هسته ای ایران» توسط سازمان مجاهدین انجام می گیرد واز طرف آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA)  و مقامات ایالات متحده به طور مداوم مورد بررسی قرار می گیرد، تا کنون همیشه با جواب های  «بی اساس»، «اغراق آمیز» و یا «نادرست» روبروشده است.
اگر سازمان مجاهدین خلق به همان میزانی که تلاش و پول جهت نبرد برای دموکراسی و حقوق بشر درایران خرج می کند به همان میزان نیز برای بزک کردن خود بعنوان آلترناتیو حکومت در ایران تلاش می نمود، آنوقت می شد به  انها بعنوان یک «گروه اپوزیسیون» باور داشت.

جناب پرزیدنت من از شما تقاضا می کنم:

-        صرف نظر از این که آیا سازمان مجاهدین خلق همچنان در لیست تروریستی ایالات متحده،باقی می ماند ویا حذف می گردد، درک کنید که هدف اول مجاهدین منافع شخصی خودشان هست و نه اجرای  دموکراسی و حقوق بشر درایران

- ساختار فرقه ای سازمان را می توانید از طریق کیش شخصیت حول مریم رجوی و تلقین های ویژه روی اعضای مجاهدین تشخیص بدهید.

- بزرگنمایی صوری مجاهدین را متوقف کنید چرا که آنها یک سازمان سیاسی نیستند!

- با همکاری با حکومت عراق، خانواده ها و سازمان مجاهدین خلق، راه حل عادلانه ای برای معضل کمپ اشرف بیابید که منافع همگان را تامین کند نه اینکه کورکورانه دنبال منافع مجاهدین باشید!

با احترام

مهندس علی اکبر راستگو

کانون آوا کلن – آلمان

سه شنبه 18 ژانویه 2011

متن آلمانی  نامه به اوباما  

Offener Brief an Barack Obama

Präsident der Vereinigten Staaten von Amerika

Sehr geehrter Herr Präsident Obama,

die Iranische „Mojahedin-e Khalq Organisation (MKO)“ auch „Peoples Mojahedin of Iran (PMOI)“ oder „National Council of Resitance of Iran (NCRI)“ unternehmen derzeit intensive Anstrengungen, um von der Liste der Terroristischen Vereinigungen des US State Departments gestrichen zu werden.

Ihre Propagandamaschinerie läuft auf Hochtouren, um immer mehr namhafte Unterstützer für ihre Forderung zu gewinnen. Zuletzt konnten sie den ehemaligen Bürgermeister von New York, Rudolph Giuliani, und andere hochrangige Republikaner und ehemalige Mitarbeiter der Bush-Administration, nach Paris locken, um sich für eine Streichung von der Terrorliste und eine Unterstützung der MKO auszusprechen.

Doch nicht nur auf politischem Wege versuchen die MKO ihr Ziel zu erreichen. Wie auch in Großbritannien und der EU versuchen sie, juristisch gegen die Listung vorzugehen. Dabei werden keine Kosten und Mühen gescheut.

Seit die MKO am 23. Juni 2008  durch höstrichterlichen Beschluss von der britischen Liste terroristischer Organisationen entfernt wurde und auch die Europäische Union am 26. Januar 2009 die MKO von ihrer Terrorliste genommen hat, haben sich die Aktivitäten der MKO in diesen Ländern nicht wesentlich geändert.

Die MKO fällt in der Öffentlichkeit weiterhin nur durch ihre umstrittene Spendensammlungspraxis, ihr Kampf um den Verbleib in Camp Ashraf und ihre Bemühungen, ihr Image zu polieren, auf.

Sie investieren Unsummen in die jährliche große Selbstdarstellung in Frankreich, wozu nicht nur die namhaften Redner aus aller Welt, sondern auch zahlreiche Zuhörer und Statisten eingekauft werden.

Die Hauptforderungen der MKO sind die Streichung von der US Terrorliste und der Verbleib ihrer Mitglieder in Camp Ashraf unter dem Schutz der US Truppen gegen den Willen der Irakischen Regierung und das Irakische Gesetz, gegen den Willen der verzweifelten Familienangehörigen, die vor Camp Ashraf in Zelten leben und darauf warten, ihre Angehörigen sehen zu dürfen und selbst gegen den freien Willen vieler MKO Mitglieder, die das Lager nicht verlassen dürfen.

Durch Engagement gegen die Menschenrechtsverletzungen im Iran konnte die MKO bislang aber nicht sonderlich in Erscheinung treten. Eine Zusammenarbeit mit anderen Oppositionsgruppen findet nicht statt, denn die MKO bezeichnet sich schließlich selbst als die einzige demokratische alternative zum Teheraner Regime.

Auch lässt die MKO bei ihrer Selbstdarstellung vollkommen außer Acht, dass sie bei der Bevölkerung im Iran keine Unterstützung genießt, sondern eher mit Verachtung betrachtet wird und nicht als ernsthafte Oppositionsgruppe gilt.

Selbst ihre medienwirksam inszenierten „Aufdeckungen“ des „Iranischen Atomwaffenprogramms“ werden von der Internationalen Atomenergiebehörde (IAEA) und den US Behörden zwar immer wieder überprüft, doch haben sie sich bislang immer als unbegründet, übertrieben oder falsch herausgestellt.

Würden die MKO genau so viel Engagement und Geld in den Kampf für Demokratie und Menschenrechte im Iran stecken, wie in ihre aussichtslosen Bemühungen, sich selbst als Alternative zur Regierung im Iran zu etablieren, dann könnte man ihnen fas glauben, dass sie eine „Oppositionsgruppe“ sein möchten.

Sehr geehrter Herr Präsident, wir appellieren an Sie:

-       Unabhängig davon, ob die MKO auf der US Terrorliste bleib, oder ob sie gestrichen wird, erkennen Sie, dass die MKO als erstes Ziel ihr eigenes Wohl hat und nicht die Demokratie und die Menscherecht im Iran.

-       Erkennen Sie den Sektencharakter dieser Organisation mit ihrem Personenkult um Maryam Rajavi, den intensiven Indoktrinierungen der Mitglieder und vor allem der eigenen Realität, in der die MKO Mitglieder leben.

-       Stoppen Sie die Aufwertung der MKO zu einer politischen Organisation, die sie nicht sind..

-       Finden Sie in Zusammenarbeit mit den Betroffenen, der Irakischen Regierung, den Familienangehörigen und der MKO, eine gerechte Lösung  für Camp Ashraf, die im Interesse der Beteiligten und Betroffenen ist und nicht Blind die Forderungen der MKO erfüllt.

Mit freundlichen Grüßen,

AAWA Association e.V.

Ali Akbar Rastgou

(1.    Vorsitzender)

18. Januar 2011

مطالب دیگر:

ــ پیام صوتی آقای مهدی خوشحال به خانواده های قربانیان اسیر در قلعه اشرف ( مهدی خوشحال )

ــ ذهن بیمار رجوی وانقلاب ایدئولوژی مجاهدین( علیرضا میرعسگری )

ــ کانون ایران قلم نسبت به تهدیدات تروریستی فرقه مجاهدین علیه خانم بتول سلطانی هشدار می دهد ( ایران قلم )

ــ مجاهدین خلق از کجا تا به کجا؟ ( حامد صرافپور )