دو پیام صوتی حامد صرافپور به خانواده های بست نشسته و عزیزان اسیر در پادگان مخوف اشرف

حامد صرافپور، فریاد آزادی، بیست و یکم دسامبر 2011
http://www.faryade-azadi.com/2Haupt/Pay%20Hamed%201.HTM

پیام به خانواده ها

مادران و پدران عزیز، خانواده های گرامی اسیران اشرف که مدتهای مدیدی است تنها به خاطر دیدار یکساعته عزیزان خود در اسارتگاه رجوی در اشرف به اینجا آمده اید و اجازه دیدار به شما داده نمی شود، از اینجا به شما عزیزانم که بخشی از خانواده خود من هستید درود می فرستم و برای تک تک شما آرزوی موفقیت و پیروزی دارم.

امید است دربهای این زندان بی نظیر در تاریخ هرچه زودتر گشوده شود و همه خواهران و برادران دربند ما بتوانند بار دیگر بعد از دهها سال رنگ و بوی آزادی را بچشند و برای یک بار هم که شده با دنیای آزاد ارتباط برقرار کنند و یاد بگیرند چگونه می توان با تلفن همراه کار کرد و یا با خانواده تماس تلفنی برقرار کرد، و یا چگونه می توان با اینترنت به جهان خارج وصل شد و نامه نوشت و ایمیل دریافت نمود و چگونه می توان از تلویزیون استفاده نمود و از گیرنده های ماهواره ای استفاده کرد و چگونه می توان با انواع دستگاههای صوتی و تصویری و برقی که هر کودکی در جهان راههای استفاده از آن را بلد است کار کرد.

بله، اشرف چنین اسارتگاه و چنین غار اصحاب کهفی است که دهها سال از از فناوریهای جهان بی خبر مانده است و جز تعدادی معدود که مدتی به همراه مریم رجوی در فرنگ بسر برده اند کسی نیست که اشرافی به جهان خارج داشته باشد و بدین ترتیب مسئولین فرقه می توانند هرچه بخواهند بدانها دیکته کنند و فریبشان دهند و خارج از سیاجهای اشرف را جهنمی بنمایانند که گویی همه در انتظار کشتار و تجاوز به آنان هستند!

اما شما خانواده های عزیز با پذیرش هر ریسک و خطری و با پذیرش هر اتهامی از سوی سران جنایتکار و خیانتکار این فرقه و ایادی آنها در خارج، با پذیرش سختی های راه و گرما و سرمای بیابانهای عراق، این بذر امید را در دلهای کسانی که صدای شما را می شنوند کاشتید و همچنان می کارید و با حضور خود در کنار پلیس عراق به آنها نیز این پیام را می رسانید که اشرفیان جز اسیرانی در دست رجوی نیستند و نباید با آنان با خشونت رفتار نمود. و به سربازان عراقی این پیام را دادید که همۀ آنان برادران و خواهران خودشان هستند و باید به جای اعمال خشونت بر این اسیران، خشم و نفرت خود را بر کسانی بپاشند که مسبب اصلی اینهمه جور و جنایت می باشند. همان کسانی که یا به تعدادی معدود در اشرف مخفی شده و دیگران را به کام مرگ می کشانند و یا در کنار مریم قجر با خونخوارانی از جناح جنگ طلب آمریکایی و اسرائیلی و اروپایی نرد عشق می بازند و با صرف هزینه های نجومی آنان را به سخنرانی های چند دقیقه ای دعوت می کنند تا بلکه بتوانند چند صباحی بیشتر اسیران را در بند نگاه دارند و نگذارند این اسیران پرده از چهرۀ ناپاک آنان بردارند.

بله، صدها میلیون دلار (برآمده از رنج و خون همان اسیران اشرف) صرف می شود تا همان ها به جای رفتن به محلی امن در کشورهای مختلف، همچنان اسیر بمانند و کشته شوند و رجوی از محاکمه شدن در دادگاهی بین المللی فرار نماید. باور کنید اگر بخش اندکی از همان پولها در این 9 سال خرج شده بود تا این افراد به کشورهای مورد پسندشان بروند بی شک الان کسی در اشرف باقی نمانده بود و اسیران اشرف تا الان توانسته بودند برای خود زندگی حداقلی در امن و آرامش بسازند و از خطرات در امان باشند، ولی ارادۀ رهبری سازمان و دیگر سران آن بر این نبوده و نیست و دلایل آن هم کاملاً برای ما جداشدگان واضح بوده است، چرا که وجود اسارتگاهی به اسم اشرف از یک طرف دستاویز هر زد و بند با سیاستمداران خارجی است، و از سوی دیگر بزرگترین منبع درآمد برای رهبری سازمان است که هم افراد آنجا را همچون بردگان به بیگاری کشانده و از آنان بهره کشی نماید، و هم مثل سابق به اسم همان اسیران از هموطنان پول دریافت کند و از سازمانهای خیریه اروپایی و آمریکایی پولشویی نماید و مهمتر از همه وجود چنین اسارتگاهی زنده بگور ساختن هزاران شاهد جنایت و خیانت رجوی طی سالیان است.

در یک کلام، تعطیل شدن اشرف به معنای بسته شدن دکان شیادی رجوی و مهمتر از همه افشای چهرۀ خیانتکار و جنایتکار اوست. برای همین رجوی نمی خواهد اشرف بدون خونریزی تعطیل شود و تا جایی که ممکن باشد تلاش می کند آنجا را حفظ نماید تا همه افراد معترض به مرور کشته و مدفون گردند.

خانواده های عزیز

روزهای سرنوشت ساز نزدیک می شود و آمریکا و غرب نیز که تنها نقطه امید رجوی شده بودند آنان را ترک کرده و رفتند. رجوی مثل هر دیکتاتور دیگری به جای اتکا به قدرت مردم و اعضای خودش، به بیگانگان دل بست و تصور نمود که می تواند با زد و بندهای خارجی به قدرت برسد و ولایت خود را بر مردم اعمال نماید. غافل از اینکه بیگانگان مفت به کسی رخت و لباس نمی دهند و بعد از استفاده های لازم او را مثل دستمالی بدور خواهد انداخت و چنین شد که الان می بینیم و همان کسانی که رجوی با سینه جلو دادن مدعی بود از وی حمایت خواهند کرد و تحت پوشش آنان به تهران خواهد رسید و بخاطر آنان حاضر شد به قول خودش دامن هم بپوشد، او را ترک کرده و رفته اند و با همان کسی نشست و برخاست می کنند و از او تمجید می کنند که یکروز از طرف رجوی به او «برادر مالکی» خطاب می شد و روز بعد مبدل به «پاسدار مالکی» گردید. و اینچنین است که چوب حق بر پیکر خائنان به میهن و به مردم فرود می آید و این تازه اول سحر است.

از همگی شما بخاطر استقامتتان سپاسگزاری می کنم و امید است بتوانیم با کمک همدیگر چه در کنار اشرف و چه در هرکجا که توان داریم راه را برای آزادی عزیزانمان باز کنیم و بدانید که اگر امکان آنرا داشتم هم اکنون در کنار شما بودم و تا آخر همانجا می ماندم تا عزیزانم را نجات دهم. برایتان بهترینها را خواهانم و در همین جا این فرصت را غنیمت می شمارم تا پیام خود را نیز به گوش دوستانم در اشرف برسانم.

پیام به ساکنان پادگان اشرف
 

دوستان، خواهران و برادران عزیزم در اشرف

حامد صرافپور هستم. اکثر شما مرا می شناسید و بیش از دو دهه در سراسر عراق با شما بودم، از پیش از تشکیل به اصطلاح ارتش آزادی و از زمان پیشمرگه ای در کردستان. و قبل از آن به عنوان یک میلیشیای نوجوان در مدرسه.

از پاریس شما را خطاب قرار می دهم. من و تعدادی از دوستان قدیمی شما با هم از اشرف فرار کردیم و به تیف رفتیم. اما آنجا نیز رجوی دست از سر ما برنداشت و هر کاری انجام داد تا با کمک سرهنگ مارتین و فیلیپس دو سه سرهنگ خبیث دیگر که با طلا و جواهرات و هدایای دیگر رجوی تطمیع شده بودند، با انواع فشارهای روحی و جسمی ما را در اسارت بیشتر نگه دارد تا یا در همانجا مدفون شویم و یا دوباره به اشرف بازگردیم و من و صدها تن دیگر ترجیح دادیم در اسارت پنتاگون بمانیم و به اسارت رجوی برنگردیم. و چه سالهای سخت و طاقت فرسایی بود اما تحمل کردیم چون به آینده امید داشتیم. بالاخره راهها باز شد و با هر سختی که بود اکثر ما به خارج رسیدیم. اما دیگر آن دوران سخت اسارت در تیف پایان یافته است و امروز هر کدام از شما که بتوانید فرار کنید تحت پوشش مستقیم سازمان ملل و دولت عراق و خانواده های خود قرار خواهید داشت و از امکانات مناسبی برخوردار خواهید بود و هرگز شرایط سخت ما را تکرار نخواهید کرد...

رجوی با بستن تمامی راههای اطلاع رسانی به شما تلاش می کند اخبار بیرونی را آنگونه که خود می خواهد به شما برساند و شما را از آزادی بترساند. نترسید و بدانید که بیرون از اشرف آن جهنمی نیست که رجوی برایتان ترسیم کرده است و جهنم واقعی همان درون مناسبات رجوی است. در اینجا مریم و دیگر سران سازمان از بهترین امکانات استفاده می کنند و حاصل دسترنج سالیان شما را به جیب و به حلقوم کسانی سرازیر می کنند که تا دیروز مدعی مبارزه با همانها بودند. سخنرانی سراسر دروغ مسعود در عید فطر را شنیدم و بسیار ناراحت شدم که اینگونه می تواند شما را فریب دهد. چندین تن از همان سیاستمداران بازنشسته آمریکایی و اروپایی در تلویزیونهای بی بی سی و صدای آمریکا به زبان اشهد خود اعتراف کردند که تنها برای ده دقیقه سخنرانی از سازمان مجاهدین دهها هزار دلار پول گرفته اند، ولی رجوی این حاتم بخشی ها که هر جانوری را به خود جلب می کند را به اسم حمایت بین المللی از اشرف به خورد شما می دهد. تمامی فیلمها در شبکه های مجازی وجود دارد که دال بر دروغهای بزرگ رجوی است.

رجوی می خواهد از یک طرف شما را در اسارت بپوساند و به کشتن دهد تا جان بی ارزش خود را نجات دهد و از سوی دیگر نگذارد آنچه شما طی سالیان جنایتهایش شاهد بوده اید به بیرون درز پیدا کند و شما گواهان و شاهدان آن باشید. اجازه ندهید افسونها و اخبار دروغین مسعود رجوی شما را همچنان در بند نگهدارد و نگذارد برای آینده خود تصمیم بگیرید. سازمان ملل در تلاش بوده تا شما را در محلی مناسب گرد هم آورد تا راه برای مصاحبه های آزادانه شما باز شود ولی همچنان مثل همیشه مسئولین سازمان مخالفت کرده و نمی گذارند حتا سازمان ملل و دیگر انجمهای حقوق بشری با شما تماس مستقیم و بی واسطه داشته باشند چون می دانند چنین عملی آغاز فروپاشی دستگاه سراسر تزویر رجوی است.

خواهران و برادران عزیزم در اشرف

فرح، منظر، احمد گلپا، داریوش سیفی، عیسی گل محمدی، سرور، پروانه، کبری، زهرا، پوران، احمد آذری، مرتضی اکبری، مینا، نسترن، مرضیه، ایرج... بچه های گردان یک حنیف، بچه های لشکر 91 و 61 و محور یکم و بچه های مهندسی و تخصصی و سررشته داری و تبلیغات و پرسنلی و بچه های قرارگاه سابق هفت که رجوی از ترس شکل گیری بزرگ اعتراضات در این قرارگاه ویژه آنرا بسرعت منحل نمود و همه بچه ها در سراسر اشرف، بلند شوید و به خبرهای سراسر دروغی که به شما می رسانند اهمیتی ندهید. پیش از شما صدها تن دیگر اشرف را ترک کرده اند، بسیاری از خواهران دلاور شما طی این مدت توانستند از جهنم رجوی خارج شده و به کشورهایی که می خواستند سفر کنند. خواهران دلیری چون فائزه و مرضیه و نسرین و زهرا و مریم و بتول و چندین تن دیگر که بخشی از آنان اعضای شورای رهبری سازمان بوده اند از زمرۀ این شیرزنان هستند که با همت والای خود توانستند به خارج اشرف بیایند و تعدادی از آنان هم اکنون در اروپا مشغول گذران زندگی و یا تلاش برای رهایی شما و افشای چهرۀ پلید رجوی هستند. در همین روزها و ماههای اخیر برادران و خواهرانی از شما به چنین اقدامات شجاعانه ای دست زده اند.

رجوی به شما دروغ می گوید. در بیرون اشرف احدی شما را وادار نخواهد کرد که به ایران بروید و هیچ کشتاری در انتظار شما نیست. خانواده های شما و دوستان شما در بیرون با کمک سازمان ملل و دولت عراق آماده کمک به شما هستند تا شما را برای انتخاب زندگی یاری دهند. فریب مکر و ریای مسئولین را نخورید و به آنچه هست معترض باشید. سربازان عراقی و پلیس عراق دشمن شما نیستند. آنان نیز می دانند که شما اسیر رجوی هستید و آماده همکاری و کمک به شما هستند. آنان را مثل همان زمان صدام برادران خود بدانید. رجوی می خواهد بین شما دشمنی و نفاق بیفکند تا منافع خود را بجوید همانطور که در نشستهای عملیات جاری و دیگ و طعمه بین تمامی ما دشمنی ایجاد می کرد تا با هم ننشینیم و فکر نکنیم و متحد نشویم... اتحاد ما و دوستی و عشق و صمیمیت بین ما بزرگترین خطر برای رجوی بود و به همین نسبت هم دشمن ساختن شما با سربازان عراقی به نفع رجوی است.

اینرا با خبر باشید که طی ماههای اخیر رجوی بخشی از نیروهای خاص خود را به خارج فرستاده است و تلاش دارد نیروهای کلیدی خود را هم خارج کند و هرزمان بتواند خودش را نیز با کمک کمپانی های مافیایی و با هزینه های میلیاردی از عراق خارج خواهد کرد و آنوقت بی تردید برایش پشیزی ارزش نخواهید داشت و دیگر برایش مهم نیست که کشته شوید و یا به ایران بروید. آنچه برای او مهم است، حفظ جان خودش و دفن شدن شمایان برای بگور سپرده شدن تمامی شاهدان جنایات و خیانتهایش است.

پس تا دیر نشده و رجوی همۀ شما را فدای قدرت طلبی و سیاستها و استراتژی شکست خوردۀ خودش نساخته است، اراده کنید و همچون صدها تن از خواهران و برادران خود دست به فرارهای تکی و جمعی بزنید و یا فریاد اعتراض سر دهید. باور کنید این ممکن است به همان شکلی که ما در قرارگاه هفتم اعتراض جمعی می کردیم و نشستهای عملیات جاری را بر هم می زدیم و رجوی ناچار به انحلال این قرارگاه شد. رجوی در داخل که بکلی سوخته است و مردم در طی دوسال گذشته بخوبی نشان دادند که او را جز به عنوان یک خائن نمی شناسند، اما به همت یاران جداشدۀ شما، رجوی در خارج هم بکلی سوخته و توانایی به میدان کشیدن حتی صد هوادار واقعی را ندارد و ناچار با صرف هزینه های کلان عده ای دانشجو از اروپای شرقی و یا پناهجوی ایرانی و افغانی و عربها و بی خانمانهای خارجی را به شوق چند وعده غذا و گردش در فرانسه و نهایتاً 30 تا 40 یورو پول نقد به گردهمایی ها می کشاند. آنچه به شما راجع به حمایتهای جهانی می گویند جز فریبی بیش نیست و تمامی این سیاستمداران و نظامیان بازنشسته را تنها با دستمزدهای چند ده هزار دلاری به سخنرانی و حمایت می کشاند و دیگر هیچ. همان پولهایی که با رنج و خون سالیان شما بدست آمده است در یک ساعت سرازیر جیبهای کسانی می شود که روزی به عنوان دشمن به شما معرفی می شدند و الان هم بخاطر استمرار دادن به اسارت شما پول دریافت می کنند. بله همان پولی که شما با خون دل به رجوی داده اید.

برای رهایی همۀ شما عزیزانم آرزوی موفقیت دارم، اما بدانید که مبنا و شرط لازم خود شما و اراده های استوار شماست. بپاخیزید و نگذارید زمان بیش از این بگذرد.

موفق باشید
حامد صرافپور
19 دسامبر 2011

همچنین .......

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پیام به خانواده های اسیران مجاهدین متحصن درخاک عراق

پیام صوتی آقایان حسن پیرانسر , محمد کرمی و بهزادعلیشاهی به پدران و ماداران و تمامی بستگان گروگانهای مجاهدین و اسیران اشرفی که در عراق تحصن کرده اند و تقدیر و تشکر از صبر و حضور بی وقفه آنها

کانون وبلاگ نویسان مستقل ایرانی، نوزدهم دسامبر 2011
http://www.cibloggers.com/?p=8666

پیام بهزاد علیشاهی

پیام محمد کرمی

پیام حسن پیرانسر 

متن پیام اقای پیرانسر

پیام صوتی آقای حسن پیرانسر به خانوادهای محترم بست نشسته در مقابل قلعه فرقه رجوی

پدران و مادران و خانوادهای محترم بست نشسته در کنار قلعه مخوف رجوی

با گرم ترین سلام ها و درود ها به تک تک شما عزیزان

من حسن پیرانسر از اعضای قدیمی فرقه رجوی هستم که خوشبختانه مدت ۷ سال است که خودم را از ایدئولوژی فرقه رجوی نجات داده ام و آزادی خودم رابدست آورده ام.

واقعا مقاومت شما عزیزان در کنار قلعه فرقه رجوی بسیار عاشقانه ، پر از عاطفه و شجاعت است . هر کدام از شما عزیزان جگر گوشه ای در این قلعه خوفناک دارید که سالیان سال است که حق دوست داشتن ، عاطفه داشتن را بدستور رجوی در خود سرکوب و خفه کرده اند . در این قلعه عشق ، محبت، عاطفه ، مستمرا سرکوب میشود و جای آنها با کینه و کینه ورزی پر شده است.

دوست داشتن ، عشق به پدر و مادر و به زن و فرزند و شوهر در این فرقه جرم سنگین محسوب میشود و بهمین دلیل است که رجوی خائن دستور سنگسار کردن شما پدران و مادران و خانوادهای محترم را صادر کرده است و شما هر روز در زیر رگبار سنگ و کلوخ و تکه های تیز و برنده فلزی و انواع فحش ها و تهمت ها قرار دارید . ولی عاطفه و عشق شما پدران و مادران و مقاومت خانوادهای محترم چنان بلایی به سر فرقه و رهبران خائن آن آورده است که افسار پاره کرده اند و ماهیت واقعی خودشان را بدین شکل آشکار کرده اند. البته این واقعیت اینفرقه میباشد یعنی فحش ، مارک زدن ، سنگسار کردن و حمله کردن به پدران و مادران سالخورده و فحش و افترا. یادم می آید که رجوی میگفت هر که به من و سازمان من پشت کند سوسک و خوک میشود حالا بوضوح می بینیم که چه کسی سوسک و خوک و موش شده است ، ببینید رجوی به چه روزی افتاده است که ۱۰ سال است که بدرون سوراخ موش رفته و خودش را مخفی کرده است .

رجوی با دشنام و اهانت و سنگسار کردن شما عزیزان خود را در اذهان ایرانیان روز بروز لجنمالتر و کثیفتر کرده است.

مقاومت شما عزیزان جنگ بین عاطفه ، عشق ، محبت، با کینه ،و کینه ورزی و خشونت رجوی است و شما در این جنگ پیروز شدید چون خدا و حق با شماست.

درود بر تک تک شما پدران و مادران و خانوادهای محترم بست نشسته در مقابل قلعه مخوف فرقه رجوی

دست تک تک شما پدران و مادران را میفشارم و میبوسم.

امیدوارم بزودی زود با برچیده شدن اینفرقه کثیف جگرگوشه هایتان را در آغوش پر از مهر و محبت خود بگیرید و بدانید تک تک آنها به عاطفه و عشق ومحبت شما بسیاربسیار نیازمندند.

به امید رهایی تک تک جگرگوشه هایتان

حسن پیرانسر/ پاریس

همچنین .......

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

دفاع از حقوق ساکنین کمپ اشرف چگونه و با چه بهائی؟

هادی شمس حائری - هلند

17.12.2012

قبل از شروع مطلب اضافه کنم که هم اکنون دوفرزند دختر و پسر من بمدت بیش از 15 سال است که در کمپ اشرف گرفتارند ونوشته من از زاویه نگرانی یک پدر برای نجات جان فرزندانم و بقیه دوستانی است که در آنجا اسیر مناسبات مجاهدین هستند می باشد.

بتازگی ۲۰۰ فعال مدنی بیانیه ای صادر نموده و خواهان «حل و فصل» مشکل اردوگاه اشرف به صورت انسانی و مسالمت‌آميز شده اند و نسبت به «عواقب سوء و فاجعه‌بار کاربرد زور» و هر اقدامی که سلامتی و زندگی ساکنان اردوگاه را به خطر اندازد، هشدار داده اند." که لازم دیدم توضیحاتی حول این بیانیه ارائه دهم تا نکات مبهم آن برای خوانندگان روشن گردد.

بیانیه با قصد دفاع از حقوق انسانی و حق پناهندگی ساکنین ادوگاه اشرف صادر گردیده که در جای خود قابل تقدیر و ستایش است اما در عین حال حاوی ابهامات و نقاط تاریکی نیز هست که بدان پرداخته نشده است.

اینکه ساکنین کمپ اشرف باید هر چه زودتر تکلیفشان روشن و به کشور پناهنده پذیر ثالث اعزام شوند بر کسی پوشیده نیست و این همان درخواستی است که ما رها شدگان از این فرقه همه هم و غم خود را در این مدت صرف رهائی و آزادی این عزیزان از کشور خطر خیز عراق نموده ایم و از همان زمان سرنگونی صدام و اولین درخواست ترک کمپ توسط دولت عراق خواهان رعایت حقوق انسانی و حق تعیین محل زندگی ساکنین کمپ شده ایم و معتقدیم و هنوز هم معتقد هستیم که زمان کافی برای تصمیم رهبران سازمان برای خروج مسالمت آمیز و بدون خون ریزی وجود داشته اما این مهم بیش از 8 سال است که بتعویق افتاده و تعویق مجدد یعنی ادامه وضع موجود.

در بیانیه اشاره نشده است که این تعویق باید چه مدت زمانی را شامل شود؟ یکماه – دو ماه – یکسال- یا دهسال؟

اگر مدت زمان سقوط صدام تا بحال را در نظر بگیریم بیش از 8 سال گذشته و در مدت این 8 سال و اندی مدام دولت عراق اخطار کرده که باید مجاهدین خاک عراق را ترک کنند اما گوش شنوائی نبوده که این اخطار را بشنود. ایا تخلیه کمپ باید دوباره بتعویق بیفتد؟

چرا رهبری مجاهدین این فرصت زمانی طولانی را از دست داد و حالا مسئله تعویق ضرب الاجل را بمیان کشیده و روی آن تبلیغ و جنجال راه انداخته است.

مگر دولت عراق می خواهد این عده را به دریا بیندازد و یا آنطور که مجاهدین تبلیغ و مظلوم نمائی می کنند می خواهد تحویل جمهوری اسلامی بدهد؟

در بیانیه هیچ اشاره ای به ریشه مشکل و اینکه چرا تا بحال حل آن بتعویق افتاده نشده است و "هشدار" تنها به سازمانهای بین المللی است و نه هشدار به رهبری مجاهدین و این نشان می دهد که صادر کننتدگان بیانیه هیچ گونه شناختی از مجاهدین و رهبری آن ندارند و نکته مهم تر اینکه بیانیه بر اساس چوی که رهبری مجاهدین بوجود آورده اند صادر گردیده و نه بر اساس نظر و خواست ساکنین کمپ اشرف که هیچ امکان و تریبونی برای بیان نظرات خود در اختیار ندارند.

این اقایان ابتداء باید از کمپ بازدید و با ساکنین آن صحبت می کردند تا نظر و خواست آنها را بطور وافعی بدانند و سپس اطلاعیه صادر می نمودند.

محتوای بیانیه تماما انعکاس نظر رهبری مجاهدین است و نه انعکاس خواست ساکنین اشرف.

رهبری سازمان مجاهدین هیچ حقی مبنی بر انعکاس خواست ساکنین اشرف و برگزاری تظاهرات و فشار بر نهادی های بین المللی را ندارند زیرا رهبری مجاهدین نماینده ساکنین کمپ اشرف و حافظ منافع آنان نیست و نمی تواند از حقوق آنها دفاع کند چون رهبری مجاهدین در قضیه ادامه حضور در خاک عراق و حفظ کمپ اشرف با همین ترکیب منفعت و مصلحت خود را می جوید و نه مصلحت ساکنین کمپ را و اتفاقا همیشه رهبری مجاهدین بوده است که "جان ساکنین کمپ اشرف را به خطر انداخته" است.

نکته دوم که باز در این بیانیه مغفول مانده آنست که هیچ اشاره ای به ترکیب و سازماندهی مجاهدین در کمپ اشرف نشده و همه این سه هزار و اندی نفر یکدست و یک سرنوشت تلقی شده اند و حال انکه حساب رهبران و فرماندهان از بدنه تشکیلات که با انواع و اقسام ترفند ها مانع خروج و یا فرار بدنه سازمان می شوند جدا نشده است.

تا زمانی که این ترکیب حفظ شود و ده بار هم ضرب الاجل تمدید گردد اوضاع بهمین منوال است و ممکن است باز 8 دیگر حل این مهم به تعویق بیفتد.

نکته دیگری که در بیانیه مغفول مانده هیچ عتاب و خطابی در دفاع و حفظ حقوق انسانی ساکنین کمپ به رهبری مجاهدین نشده و گویا رهبری مجاهدین هیچ دخالتی در حل مسالمت آمیزمسئله و رعایت حقوق انسانی کمپ بعهده ندارد وتمام مسئولیت متوجه دولت عراق است.

اعتقاد من بر این است که راه حل مسالمت آمیز همیشه وجود داشته و اکنون نیز وجود دارد و اتفاقا این رهبری مجاهدین است که هر گونه راه حل مسالمت آمیز را بسته و هر اقدامی از جانب دولت عراق را به خشونت و خون ریزی می کشاند. در بیانیه باید تعلل در خروج از عراق و مقاومت خشونت بار و تحریک و ایحاد ترس و تلقین و مغز شوئی ساکنین کمپ اشاره می شد.

در خواست از سازمان های بین المللی برای حل و فصل بدون خونریزی و مسالمت آمیز قضیه بدون در نظر گرفتن نقش رهبری مجاهدین راه بجائی نمی برد.

بهترین راه حل انسانی و حقوق بشری بجای صدور اطلاعیه و نشستن پشت میزی که رهبری فرقه مجاهدین ترتیب داده اند این است که هیئت های متعددی از همین اقایان امضاء کننده بیانیه قبول زحمت فرمایند و به عراق سفر کنند و با ساکنین کمپ اشرف بدون حضور فرماندهان نظامی مجاهدین به گفتگو بنشینند و خواست قلبی انها را جویا شوند و خانواده هائی که مدت دو سال است پشت درب کمپ در انتظار ملاقات با عزیزانشان نشسته اند صحبت کنند تا همه ابعاد قضیه برایشان روشن شود و بعد می توان واقعیت را انطور که هست دید.

برای روشن شدن ذهن اقایان یک نمونه از دورغگوئی و مغز شوئی رهبران سازمان از قول 3 نفر ازتازه رها شدگان به نام های علی قزل قارشی از شهرستان گرگان و صادق خاوری (صمد) از شهرستان فومن و محمد کریم گل شیر میری (حامد) نقل می کنم تا نقش رهبری مجاهدین در حفظ موقعیت فعلی کمپ روشن شود.

"در درگیری هایی که اخیرا با دولت عراق بوجود آوردند ما را وادار نمودند تا با نیرو های عراقی در گیر شویم. آنان گفته بودند که عراقی ها آمده اند تا ما را دستگیر کرده و تحویل ایران بدهند که بعد شکنجه و اعدام شویم. لذا فکر میکردیم حتی به قیمت کشته شدن باید به نیروهای عراقی با هر وسیله ای که شده تهاجم نمائیم.
با حضورخانواده ها دراطراف پادگان اشرف امید زندگی در ما بوجود آمد و ترس از بیرون از اشرف و عراقی ها که هر روز در گوشمان می خواندند کمتر شد و اطمینان نسبی حاصل کردیم که در بیرون از زندان اشرف زندگی دیگری وجود دارد. بلند گوهای خانواده ها تنها امید ما در این زندان بود. ما امیدواریم که تا رها شدن تک تک اسرای اشرف، حضور خانواده ها و صدای بلندگوهایشان پایان نیابد."

در ضمن یکی از راه حل های مشکل ساکنین کمپ اشرف و جلو گیری از اتلاف وقت و حل بدون خون ریزی و بدون خشونت که در دفعات قبل به عمد و توسط رهبری مجاهدین صورت گرفت این است که کمپ اشرف با ترکیب فعلی منحل و ساکنین آن در دسته های چند صد نفره به مکانهای مختلف تقسیم شوند تا اتوریته و قدرت مغز شوئی و تحریک اعضای سازمان توسط فرماندهان به حد اقل ممکن برسد. در این صورت بطور حتم راه حل مسالمت آمیز و اعزام ساکنین کمپ به کشور های امن پناهنده پذیر زود تر فراهم خواهد شد.
 

 سایت ایران قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است

مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد