|
آخر
مبارزه شوم مسعود رجوی به جای رسیده بعد از سی سال جنایت و خیانت به
شکلی ذلیلانه و خجالت آور باید عراق را ترک کنند
مجید روحی، وبلاگ روحی، پنجم
ژانویه 2012
http://www.rohi13.blogfa.com/
وضعیت اسارتگاه اشرف و اعضای
اسیر در چنگال مسعود و مریم رجوی به جایی رسیده که بعد از 30 سال جنایت
و خیانت و دوری از وطن، به شکلی ذلیلانه و خجالت آور باید به کشوری
دیگر پناهنده شوند. زیرا در هیچ کشوری به یک گروه تروریستی امکان اقامت
و فعالیت نمی دهند مگر آن که به صورت یک شهروند عادی و با فروپاشی فرقه
و تشکیلات رجوی زندگی کنند اقدامات نظامی و سیاسی فرقه رجوی در خاک
عراق علیه مردم این کشور و مردم ایران به حدی گسترده و متنوع بوده که
قابل چشم پوشی نیست و تقریبا اقشار مختلف مردم ایران و عراق در جریان
خیانت های مختلف و اقدامات زشت مسعود و مریم رجوی بوده اند به همین
خاطر دولت عراق حاضر به کنار آمدن با فرقه رجوی نیست و بر خروج هر چه
سریعتر فرقه رجوی از کمپ اشرف تاکید دارد ومردم عراق به خصوص کشاورزان
و اهالی مناطق نزدیک به اسارتگاه اشرف نیز خواستار ترک فرقه رجوی از
این منطقه هستند اعضا و نیروهای فرقه رجوی در سال 1986 ميلادي یعنی
1365 به عراق گريختند و تحت حمايت صدام حسين برادر خونی مسعود رجوی
اسارتگاه اشرف را در نزديکی مرز ايران برپا کردند و حالا بعد از 26
سال، با خفت و ذلالت باید عراق را ترک کنند زیرا سرنوشت خود را به
زندگی فردی مانند صدام حسین گره زدند که علاوه بر حمله به کشورهای کویت
و ایران، به مردم عراق به خصوص کردها و شیعیان نیز ظلم کردند ونام خود
را در لیست بزرگترین متجاوزان تاریخ ثبت کرد و برگی سیاه برای خود رقم
زدند مسعود رجوی نیز با همکاری خود با صدام حسین برادر خونیش عملا هم
به ملت ایران و هم به ملت عراق به خصوص شیعیان و کردها ظلم کردند و
صدام حسین با سرنوشت شوم و سقوط خود عملا مسعود رجوی و فرقه اش را نیز
باخود به داخل جهنمی کشاند که تاریخ در مورد آنها قضاوت بدی خواهد داشت
اگر چه جوسازی های مختلف مسعود و مریم رجوی و مقابله با پلیس و نیروهای
عراق با هدف وقت خریدن باعث شد که آمریکا خواستار شش ماه زمان بیشتر
برای ترک اسارتگاه اشرف شود تا گروه فرقه رجوی با ترک اسارتگاه اشرف در
یک اسارتگاه دیگر متعلق به آمریکا در عراق ساکن شوند، اما دولت عراق با
این درخواست ها مخالفت کرده و عده ای از دولتمردان و اعضای پارلمان
عراق نیز اعلام کرده اند که زیر بار فشارهای آمریکا نمی رویم و به
اندازه کافی به فرقه رجوی و مسعود و مریم رجوی وقت داده شده و بیش از
این لازم نیست که وقت بیشتر بدهیم براین اساس باید اعلام کرد که انزوای
فرقه رجوی نه تنها از سوی آخوندهای دجال و ملت ایران، بلکه از سوی مردم
و دولت عراق و همچنین از سوی دولت های اروپا و آمریکا نیز کلید خورده
است زیرا اعمال مسعود و مریم رجوی و فرقه رجوی تنها به یک اشتباه در
محاسبات سیاسی مربوط نمی شود بلکه محورهای مختلفی را نیز شامل می شود
همکاری مسعود و مریم رجوی با صدام در داخل عراق و کمک به صدام در کشتار
شیعیان و انتقال کردها و همکاری با صدام در اقداماتی که بر علیه مردم
عراق انجام داده اند حمله به ایران از طریق خاک عراق در عملیات مرصاد و
عملیات های سال 1380 برخی اقدامات پراکنده دیگر در نقاط مرزی و داخل
خاک ایران و جنایات علیه ایران از طریق اعمال خرابکارانه، بمب گذاری،
ترور مسوولان و شهروندان ایرانی فعالیت اعضای فرقه رجوی در حوادث بعد
از انتخابات و جریان فتنه کشتار هموطنان تعدادی از مردم بی گناه عادی و
... در نقاط مختلف کشور و جنایت هایی که در داخل خاک ایران انجام داده
اند و..... بخشی از جنایات و خیانت ها و نفاقی است که فرقه رجوی انجام
داده اند علاوه بر تخلفاتی که فرقه رجوی در ایران و عراق انجام داده
از سوی دولت های غربی به عنوان
گروه تروریستی شناخته شده اند و آمریکا و دولت های اروپا به فرقه رجوی
و رهبران فراری این فرقه یعنی مسعود رجوی و مریم رجوی روی خوش نشان نمی
دهند در نتیجه اعضای اسیر در اسارتگاه اشرف راهی برای زنده ماندن و در
امان بودن جز از هم پاشیدن این فرقه و تشکیلات دیکتاتوری ندارند واگر
می خواهند به کشورهای دیگر مهاجرت کنند یا پناهنده شوند راهی جز این
ندارند که خود را از چنگال مسعود و مریم رجوی و زنان شورای رهبری همان
حرامسرای مسعود رجوی در اسارتگاه اشرف نجات دهند وضعیت اسارتگاه اشرف و
تاکید عراق بر خروج نیروهای فرقه رجوی از خاک عراق و اسارتگاه اشرف به
مراحل حساسی رسیده و بسیاری از نیروهای بین المللی برخی دولتمردان عراق
و آمریکایی ها به دنبال آن هستند که نیروهای فرقه رجوی اسارتگاه اشرف
را ترک و تخلیه کنند عده ای به دنبال آن هستند که فرقه رجوی در زیر
پرچم امریکا و بیگانگان در یکی از اردوگاه های آمریکا در عراق اسکان
موقت داشته باشند اما دولت و مردم عراق با این موضوع مخالف هستند و با
وجود آن که آمریکایی ها به دنبال تمدید شش ماهه تخلیه اسارتگاه اشرف
هستند اما دولت عراق با این درخواست مخالف است عده ای از طرفداران به
اصطلاح حقوق بشر و هواداران مسعود و مریم رجوی و فرقه رجوی در کشورهای
اروپایی و آمریکا به دنبال آن هستند که بر اساس طرحی که همکاری سازمان
ملل را به دنبال دارد فرقه رجوی به تدریج عراق را ترک کنند و به
کشورهای اروپایی ملحق شوند اما از آن جا که فرقه رجوی به عنوان یک گروه
تروریستی شناخته شده امکان فعالیت گروهی و تشکیلاتی نخواهند داشت و
باید به عنوان شهروندان عادی کشورهای مختلف زندگی خود را ادامه دهند
براین اساس عده ای از هواداران فرقه رجوی و حتی مخالفان فرقه رجوی
مخالف ترک فرقه رجوی از عراق و اسارتگاه اشرف هستند و نگران هستند که
آسیبی به فرقه رجوی برسد یا فرقه رجوی به دیگران آسیب برسانند مگر آن
که به طور کلی فعالیت های نظامی و سیاسی را ترک کنند و مانند شهروند
عادی در اروپا و...زندگی کنند
عده ای از خانواده های اعضای اسیر در چنگال مسعود و مریم رجوی نیز در
سفر به عراق و پشت درب اسارتگاه اشرف خواستار آزادی فرزندان خود هستد
خانواده های اعضای اسیر در چنگال مسعود و مریم رجوی با حضور در پشت درب
اسارتگاه اشرف و شنیدن فحش و بد و بیراه از طرف مسعود و مریم رجوی و
مسئولین فرقه رجوی در پشت درب اسارتگاه اشرف گفته اند و از مسعود و
مریم رجوی و مسئولین فرقه رجوی خواسته اند که فرزندان آنها و اعضای
خانواده آنها را رها کنند تا آنها به کشور دیگری بروند به عبارت دیگر،
وضعیت اسارتگاه اشرف و اعضای اسیر در چنگال مسعود و مریم رجوی به جایی
رسیده که بعد از 30 سال جنایت و دوری از وطن، به شکلی ذلیلانه و خجالت
آور باید به کشوری دیگر پناهنده شوند زیرا در هیچ کشوری به یک گروه
تروریست امکان اقامت و فعالیت نمی دهند مگر آن که به صورت یک شهروند
عادی و با فروپاشی فرقه رجوی و تشکیلات تروریستی و مافیای زندگی کنند
مشکلات اسارتگاه اشرف و فرقه رجوی با کشاورزان و کسانی که در نزدیکی
اسارتگاه اشرف زندگی می کنند و درخواست آنها برای خروج فرقه رجوی از
خاک عراق نیز باعث شده که فشار مردم آن منطقه نیز برای ترک فرقه رجوی و
اسارتگاه اشرف افزایش یابد دولت عراق نیز خواستار ترک اعضای اسیر از
اسارتگاه اشرف و سکونت فرقه رجوی در کشورهای دیگر شده است توجه دولت
عراق و سازمان های بین المللی نیز به این بخش از خاک عراق جلب شده و
خبرهای متفاوتی در این زمینه منتشر شده است پس از سرنگونی دیکتاتورعراق
می توان گفت که اعضای جدا شده از سازمان هزاران مقاله در رابطه با
شرایط حاکم درعراق و شرایط مجاهدین ومنطقه نوشته و هشدار داد ند، اما
کسانی که می بایست به این هشدارها توجه کنند نه تنها توجه نکردند بلکه
به نویسندگان همین مقالات تاخت تاز کرده و هزاران مارک هم زدند، حضور
خانواده های افرادی که در اردوگاه اشرف گرفتار هستند در مقابل درب
اشراف را با توهین وبرخوردهای هیستیریک پاسخ دادند، شرایط را طوری
چرخاندند که نیروهای عراقی مجبور شدند دست به خشونت بزنند وهمین باعث
شد که تعدادی جان خود را در راهی بی هدف و گمراه کننده از دست بدهند.
مجاهدین اگر در امورات سیاسی روز عمیق می بودند می بایست در فردای
سرنگونی صدام خود داوطلبانه خاک عراق را ترک می کردند حالا هم دوباره
به مسعود و مریم رجوی توصیه می کنیم که این افراد را در انتخاب زندگی
خود آزاد بگذارند تا بتوانند گذشته به باد رفته خود را با حداقل ها
جبران کنند اگر چه عمر رفته بازنخواهد گشت اما می توان در محیط آزاد
برای باقی مانده عمر حداقل ها را بوجود آورد و درود بر
زحمات بی حد و اندازه خانواده های اسرای گرفتار در پادگان اشرف که بطور
خستگی ناپذیری حق خود را فریاد زدند و مسعود و مریم رجوی و جیره
خورانشان را در جهان رسوا نمودند و به همگان ثابت کردند مسعود و مریم
رجوی سوزنی به فکر منافع عزیزان آنها نمیباشند
مجید روحی قربانی فرقه رجوی
همچنین
.......
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دیدار
با صلیب سرخ پاریس
فریاد آزادی، سوم ژانویه 2012
http://www.faryade-azadi.com/2Haupt/Didar%20Ba%20Salib.HTM
در ادامۀ دیدار با انجمن ها و
سازمانهای حقوق بشری و بین المللی، تعدادی از اعضای پیشین مجاهدین با
صلیب سرخ پاریس گفتگویی پیرامون وضعیت اشرف و فشارها و محدودیتهایی که
سران فرقۀ رجوی بر ساکنان این پادگان مخوف اعمال می کنند صورت دادند.
در این دیدار، هر کدام از اعضای
سابق مجاهدین شرح مختصری از شیوه های رایج در تشکل این فرقه جهت
جلوگیری از تماس مستقیم ساکنان اشرف با سازمانهای حقوق بشری و هرچه
بیشتر اسیر نگهداشتن این افراد در زندان اشرف به مقامات این سازمان
دادند و از آنان درخواست نمودند هرگونه کمکهای خود به اسیران اشرف را
به طور مستقیم و در محلی که مطمئن باشند تحت تسلط تشکیلاتی و مذهبی و
امنیتی رهبران فرقه نیست به آنان برسانند و در غیر اینصورت باید به این
نکته اشراف داشته باشند که هیچ کمکی به ساکنان اشرف نخواهد رسید و
تمامی کمکها در مسیر دیگری و در جهت منافع اقتصادی و تبلیغی رهبری فرقه
صرف خواهد شد.
همچنین
.......
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دیوان
عدالت اتحادیه اروپا (نامه سرگشاده)
محمد کرمی، وبلاگ عیاران،
پاریس، دوم ژانویه 2012
http://mohamadkarami.wordpress.com/
لینک به متن انگلیسی
http://iran-interlink.org/?mod=view&id=11377
دیوان عدالت اتحادیه اروپا
بلوارد کنراد ادنور کرچبق
لوکزامبورگ – لوکزامبورگ لوتیتم 2925
قضاوت در مورد پروندهC-27/09 P
فرانسه / سازمان مجاهدین خلق ایران
قضات محترم
خانم – آقای رئیس اینجانب محمد کرمی از سال 1976 عضو سازمان مجاهدین
خلق ایران بودم، در سال 1977 توسط ساواک (نیروی امنیتی شاه ) دستگیر
شدم ،پس از مدتی آزاد شدم . در سال 1980 بخاطر فعالیت های سیاسی دستگیر
شدم که در جمهوری اسلامی حکم اعدام گرفتم ، که با تعدادی از دوستانم
موفق به فراراز زندان جمهوری اسلامی شدم .در پروسه فعالیتم با سازمان
مجاهدین خلق ایران ، در سال1984 به دلیل مخالفت با سیاست های رهبری
سازمان مجاهدین مدت شش ماه زندانی و شکنجه شدم . در ادامه مخالفت هایم
با سیاست های دیکتاتوری رهبری سازمان مجاهدین خلق ایران بیش از 40 بار
مورد ضرب و شتم قرار گرفتم . چندین بار مورد محاکمه قرار گرفتم. در
دوجلسه آخر که محاکمه شدم توسط شخص مسعود رجوی محکوم به اعدام شدم . پس
از سقوط صدام حسین که شرایط سازمان مجاهدین در عراق به هم خورده بود،
با تعدادی از دوستانم موفق به فرار شدیم که به ارتش امریکا پناهنده
شدیم.
قضات محترم :
فرجام خواهی فرانسه از حکم دادگاه مبتنی بر تروریست بودن مجاهدین خلق
،از حکم دسامبر 2008 دادگاه که استیناف خواسته بود. این یک خواست و بحق
درستی بود. دولت فرانسه شناختی از عمل کرد سازمان مجاهدین خلق که مرکز
فرماندهی آن در اورسوراواز است دارد .درست تشخیص داده است که سازمان
مجاهدین خلق یک سازمان تروریستی است .بهمین دلیل در 17 ژوئن 2003 مریم
رجوی وبیش از 160 نفر از مسئولین این سازمان را پلیس فرانسه با انبوهی
مدرک دستگیر کرد ،از جمله8 میلیون یورو در کشوء میز کارمریم رجوی
،انبوهی کروکی که قرار بود در اروپا به مراکزی تهاجم و اشغال کنند ،
بدرستی وزارت خارجه امریکا سالیان است که آنها را در لیست سیاه
تروریستی قرار داده است .
قضات محترم
من بعنوان کسی که نزدیک 30 سال عضو سازمان مجاهدین بودم .شاهد انجام
خیلی از کارهای تروریستی سازمان مجاهدین خلق ایران بودم .از جمله :
کشتار مردم بی دفاع ایران،کشتار بعضی از نفرات فقط بصرف اینکه ریش
داشتند و حدس می زدند که ازاعضای ارگان های دولتی می توانند
باشند.انفجار خط لوله های نفتی ایران، ایجاد رعب وحشت در بین مردم.
کشتن افراد معترض و مخالف تشکیلات خود ، فرستادن اعضاء مخالف تشکیلات
خود به زندان معروف ابوغریب در عراق ، ضرب و شتم مخالفین خود ، صادر
کردن حکم اعدام اعضاء معترض و مخالف که از تشکیلات سازمان مجاهدین جدا
شده اند.از جمله سرکوب و کشتار کردهای عراقی در شمال عراق در سال
1991،همچنین سرکوب و کشتار شیعه های عراق در جنوب عراق در سال1991 . هر
دادگاه بین المللی که بخواهند به جنایت های سازمان مجاهدین رسیدگی کنند
من به عنوان عضوی که نزدیک 30 سال درون مناسبات سازمان مجاهدین بودم
حاضر هستم شهادت بدهم . من به عنوان یکی از قربانیان سازمان مذکورهستم
که در اروپا بارها مورد تهدید و ضرب شتم قرار گرفته ام که تماما پرونده
آن نزد پلیس موجود می باشد.
محمد کرمی – پاریس .فرانسه
همچنین
.......
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کارشکنی یا همکاری – بازهم فرقه پرستی
مریم سنجابی، فریاد آزادی، سی و
یکم دسامبر 2011
http://www.faryade-azadi.com/2Haupt/KarShekani%20Ya%20Hamkari.HTM
سرانجام پس از 8سال تن ندادن به
قوانین دنیای روز و گردن کشی کردن ورجز خوانی فرقه رجوی در عراق،
بالاخره سران فرقه اعلام کردند که جابجایی کمپ اشرف را می پذیرند. وبه
اردوگاه جدید می روند تا از آنجا به کشورهای خارجی سفر کنند.
در این رابطه پرداختن به چند نکته ضروری است، اولا که مریم رجوی در این
بین مثل همیشه برای مطرح شدن خودش و همچنین برای پاسخ ندادن به واقعیت
ها و حساب پس ندادن در برابر آنچه که سالیان بر اسیران فرقه گذشته و
هزاران نفر را ربوده و در این فرقه اسیر کرده و اجازه هر گونه دسترسی
به دنیای بیرون را از آنها گرفته اند، با وقاحت و پروریی تمام شرط هایی
برای این جابجایی اعلام نموده که هر کدام از این بندها جز فریبکاری و
ریاکاری چیز دیگری نیست .
۱-انتقال امن و سالم ساکنان اشرف، بدون هیچ استثنا، با خودروها و اموال
منقولشان به کمپ لیبرتی تحت نظارت بین المللی.
در این رابطه باید گفت تنها کسانی که به فکر امنیت و سلامت ساکنان اشرف
نیستند تو و سران فرقه هستید، چرا که بخوبی تمام بحث های سالهای اخیر
را به یاد داریم .... بارها مسعود رجوی در جلسات عمومی اعلام میکرد،
اگر هزار نفر در اشرف بمیرند مهم نیست . ویا بارها میگفت 72نفر هم برای
من بماند کافی است. و بارها و بارها مریم رجوی شخصا اعلام میکرد فقط
مسعود زنده بماند کافی است ... علاوه بر این همین سال گذشته برای یک
نمایش تلویزیونی که اعلام نمایند عشایر عراقی به ما حمله کرده اند
،درحالیکه همه نفرات را مجهز به کلاهخود و سپر کرده بودند؛ ابتدا به
مدت چند دقیقه تمام خانواده های عراقی وعشایری که به اعتراض و برای
بستن کمپ اشرف بصورت مسالمت آمیز آمده بودند را سنگ باران نموده. و
آنها را تحریک کردند وسپس به همه ساکنان اسیر و در بند دستور داده شد
بروید جلوی سیاج ایستاده و بدون استفاده از کلاهخود و سپرسنگ بخورید و
تکان نخورید، تا تعداد زیادی سنگ بخورند و مجروح شوند و سرو صورتشان
خون آلود شود، که بتوانند اعلام کنند بیش از صد نفر در سنگ پرانی !!
عشایر عراقی مجروح شده اند.
و درحالیکه برای آن صورت های خونین ! خوشحالی میکردی و پیام تبریک دادی
حال به فکر امنیت و سلامت هستی. درحالیکه این حرف جز طرفندی بیش نیست
... و انتقالی که قانونی و زیر نظر یک دولت باشد، مسلما مشکلی نخواهد
داشت. مگر اینکه لرزه دیدار ساکنان اشرف با نیروهایی خارج از کمپ به
جان شما افتاده باشد.
۲-نظارت شبانه روزی سازمان ملل و ایالات متحده تا زمان انتقال آخرین
نفر به کشور ثالث.
در این رابطه نیز بایستی گفت اگر شما کارشکنی نکنید سازمان ملل طبق
قوانین خودش کارش را میکند. و در رابطه با ایالات متحده "و
امپریالیسم"!! نیز نمیدانم چقدر مشتاق این دشمن قدیم و دوست امسال شده
اید... و ایالات متحده چه ربطی به شما دارد و از چه زمانی نیروی مستقل
و حفاظت شخصی شما شده که ما خبرنداریم .
معلوم نیست که از یک طرف حرف مذاکره با دولت عراق زده میشود واز طرف
دیگر هنگام انتقال و حفاظت ،عراقی ها بایستی خارج سیاج بوده و حفاظت
نیز بعهده آمریکا!! باشد.
۳-آغاز کار کمیساریای عالی پناهندگان.
آیا تا کنون چه کسی بر سر راه آغاز کار کمیساریای عالی پناهندگان
کارشکنی کرده و در طی این سالیان ساکنان اشرف را برده خود خوانده و
اجازه نداده که افراد به حق قانونی خود دست یابند و بطور انفرادی با
کمیساریا وصلیب مصاحبه کنند براستی که در وارونه گویی استادید. چه کسی
برگه های جعلی چاپ کرده و در صورتیکه کمیساریا و صلیب سرخ افراد را با
هویت فردی و شخصی پناهنده و پناهجو مخاظب قرار میدهند همچنان ریاکارانه
اصرار بر پناهجویی جمعی دارید تا هویت و شخصیت افراد را انکار کنید تا
دکان شیادی و بردگی کمپ اشرف باقی بماند.
۴-استقرار نیروهای عراقی در بیرون سیاج محل جدید تا به‌طور خاص نزدیک
به ۱۰۰۰زن مجاهدخلق از آسایش و امنیت کافی برخوردار باشند.
آیا مطمئن هستی که الان آن 1000 زن امنیت و آسایش دارند ...یا اینکه
امنیت و آسایش آنها را در این می بینی که از دنیای بیرون و زندگی جاری
جدا بوده و چون بردگانی در دوران پارینه سنگی و قرون وسطی بوده و...
این زنان رنگ آفتاب و مهتاب را نبینند و در ملک طلق تو و رجوی باشند
!!!!
آری شاید هموطنان و زنان آزاده دنیا خبر نداشته باشند که بر زنان در
کمپ اشرف چه می گذرد که پیشنهاد میکنم مقاله "سراب آزادی زنان" را در
صورت امکان مطالعه نمایند.
فقط اشاره ای کافی است که بگویم در طی سالیان در کمپ اشرف ،زنان از
کوچکترین و اولیه ترین حقوق انسانی محروم بوده و همواره تحت یک استثمار
وحشتناک فکری و فیزیکی قرار داشته اند.زنان و دختران ساکن در کمپ اجازه
دیدار با هیچ مردی را ندارند ؛ حق انتخاب لباس و پوشش مورد نظر خود را
ندارند ، اجازه هیچ اظهار نظری را ندارند و اجازه تردد به هیچ مکانی که
در آن محل ها مردان باشند را ندارند ... و به مانند بردگانی که فقط
بایستی مطیع اوامر تشکیلات بوده و تمام عواطف شان را نیز نثار رهبری
!!!کنند نگهداری می شوند. و همواره بصورت اسیرانی جدا از دنیای بیرون
هستند.
حال خانم رجوی نگران چه می باشد ؟ احتمالا یا اینکه زنان مسلمان!! با
دیدن دنیای بیرون و سربازان عراقی شورش کنند و یا اینکه نگران مسائل
شرعی هستند که نبایستی رنگ این زنان را کسی از خارج از کمپ ببیند !!!
و در هر حال در رابطه با اصرار به استقرار نیروهای عراقی در خارج کمپ و
این همه پافشاری بر عدم تماس اسرای کمپ با نیروهای عراقی و خانواده ها
و ندیدن دنیای بیرون برای چیست و فکر میکنید تا کی ؟ میتوانید اعضای
درون کمپ را بی اطلاع از واقعیت های جهان به بندگی خود وادارید؟ تا کی
؟
۵-لغو محاصره و کلیه تهدیدها و اذیت و آزار و اقدامهای سرکوبگرانه و
احکام ساختگی دستگیری بدون استثنا.
این محور نیازی به توضیح زیادی ندارد ... لغو محاصره یعنی اینکه درب
اشرف را باز کنید تا به مانند قبل بازهم ما بتوانیم از ایران و ترکیه و
... نیروهای جوان را فریفته و تحت عنوان فرستادن به خارج آنها را
دزدیده و به کمپ ببریم و بگوییم نیروهای جدید به ما می پیوندند!! من
شاهدی هستم که در سالهای بین 80تا 87 صدها نفر را ستاد داخله تشکیلات
فرقه رجوی ازترکیه و ایران بدون این که شناختی از ایدئولوژی پوسیده
سازمان داشته باشند به کمپ صادر می کرد و این افراد بیچاره بعد از
رسیدن به اشرف تازه می فهمیدند چه بلایی سرشان آمده و خیلی از این
نفرات هم که زوج هایی بودند آنها را نیز تحت نام انقلاب و با زور از هم
جدا کرده و دیگر اجازه حتی یک دیدار یک دقیقه ای هم به آنها نمیدادند
و... به این شکل افراد در درون کمپ زندانی شده و ناخواسته در این
تشکیلات قرار میگرفتند که خود شرحی جداگانه دارد... (آقایان داریوش –
صادق – محمد - علی - احمد و....تنها نمونه ای از این افراد هستند که از
ترکیه آنها را تحت پوش فرستادن به خارج و دادن پاسپورت به اشرف منتقل
کرده و آنگاه آموزش های تشکیلاتی برای آنان می گذاشتند که باصطلاح آنها
را مجاهد!!کنند)
لغو محاصره یعنی اینکه افرادی دست چین شده از عشایر و نفرات عراقی را
وارد کمپ کردن و آموزش خرابکاری و جاسوسی به آنها دادن .
لغو محاصره یعنی اینکه خلاف قوانین کشور "صاحبخانه" هرکار غیرقانونی را
مختارانه انجام دادن و مشروع کردن.
۶-فروش داراییهای غیرمنقول ساکنان اشرف تحت نظارت ملل متحد و بازپرداخت
آن برای هزینه های حفاظت و استقرار و انتقال ساکنان به کشورهای ثالث.
اولا در این رابطه باید گفت با آن هزینه های میلیونی که در جشن ها و
برنامه های خارج کشور بطور مستمر میکنید نه برای حفاظت و نه برای
استقرار به پولی نیاز ندارید و تا قاچاق و دلالی و یکسری حمایت های
مشکوک ... هست مشکل مالی نخواهید داشت و دوما این اموال متعلق به
ساکنان کمپ خواهد بود و باید که زیرنظر همان کمیساریا و صلیب سرخ و
همان "سازمان ملل و کلاه آبی " بایستی به تک تک ساکنان داده شود ونه به
سران سازمان که برای مخارج خرابکاری و استخدام مزدور و سخنران های
اجاره ای و مهمانی ها و لباسهای خانم رجوی ... صرف شود.
مریم سنجابی دسامبر 2011
همچنین
.......
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سفر
مریم رجوی به عراق
مریم سنجابی، فریاد آزادی،
بغداد، سی ام دسامبر 2011
http://www.faryade-azadi.com/2Haupt
/Safar%20Maryam%20Be%20Iraq.HTM
درخبرها آمده بود که مریم رجوی
آمادگی خود را برای سفر به بغداد و گفتگو با دولت عراق با حضور نماینده
ویژه دبیرکل، مشاور ویژه وزیر خارجه آمریکا درباره اشرف، نماینده ویژه
خانم اشتون در امور اشرف، نایب رئیس پارلمان اروپا، رئیس هیأت رابطه با
عراق و همچنین وکیلان اشرف... اعلام کرده بود.
اگر کسانی از ماهیت و نیات درونی سران فرقه، خصوصا مسعود و مریم رجوی
اطلاعی نداشته باشند شاید در ظاهر این خبر فکر کنند که ایشان در پی
عملی انسانی و حقوق بشری است ولی متاسفانه حتی از ظاهر خبر نیز می توان
تا حدود زیادی به ماهیت و نیت درونی همین خانم پی برد.
سفر به بغداد... اولاَ برای گفتگو با دولت عراق... باید گفت بعد از
دهسال فرار از عراق و رفتن به خارجه و سیر سیاحت و درحالیکه عزیزانت!!
زیر بمباران نیروهای ائتلاف بودند و پس از به کشتن دادن حدود 50 تن تحت
عنوان اینکه در اشرف بایستید و مقاومت بکنید، و جنگ علنی با دولت عراق
چه در سرداری، جز اینکه بازهم می خواهی از این فرصت پیش آمده نهایت
سواستفاده برای مطرح شدن وقانونی کردن خودت کنی؟... و اینکه حتما این
هم یادت رفته سر تا پای تو غیر قانونی است و روزی بایستی به تک تک
جوانان این میهن حساب پس بدهی؟
دوم اینکه یک تریلی اسامی قطار کردن که بایستی همراه وی در این سفر
باشند و مد ظله «ناکام ریاست جمهوری» را در این سفر همراهی نمایند...
اینها هم جز عقدۀ ناکامی در ریاست و جاه مقام نیست ...
و راستی اگر مریم و مسعود رجوی دلشان برای ساکنان بیگناه و قربانی کمپ
اشرف می سوخت بی ریاتر و ساده تر از این حرف ها می توانستند کمک کنند:
-همان طور که هفت سال تمام نوکری و حلقه بگوشی نیروهای امریکایی را در
اشرف برعهده داشتند، می توانستند با نیروهای عراقی نیز همکاری کرده و
کوتاه بیایند و اینقدر نفرات بیگناه را به کشتن ندهند.
-همانطور که هفت سال تمام به هر ساز آمریکایی ها رقصیدند می توانستند
با دولت عراق نیز تشریک مساعی کرده و به قوانین کشور «صاحبخانه» تن
دهند.
-همانطور که در سال 82 به پای میز مذاکره با آمریکایی ها رفتند، می
توانستند خیلی زودتر از این و قبل از به کشتن دادن و اسیر بودن این همه
نفر در کمپ... قرارداد تفاهم با نیروهای عراقی نیز امضا کنند.
حال خانم رجوی به سرش زده که به عراق برگردد!... کاش می گفت «می خواهم
سری هم به اشرف بزنم و حداقل عکسی هم با خواهران نازنینم با صورت های
خونین و خاک آلود و آفتاب سوخته آنها بگیرم»...
شاید هم خجالت کشیده که با آن لباس های اشرافی اش در کنار ساکنان خاک
آلود! عکسی بگیرد ...
و شاید هم از خارجه نشینی و پاریس و کناررود خانه اورسوراواز خسته شده
و خواسته کمی در گرمای سوزان و سرمای بیابان در کنار خواهران و
برادرانش در اشرف باشد... نمی دانم از خودش بپرسید.
اما از نظر من خوب بود و ای کاش به ایشان اجازه داده می شد که حتماً
سری به عراق می زد تا محصول کارهایش را ببیند! آخر این دهسال اخیر برای
بقای اشرف!!! ایشان بسیار زحمت کشیده بودند:
ساکنان اشرف را در بند و حصار کشیدن و حتی اجازه دسترسی به یک تلفن و
تماس چه با خانواده و چه با دنیای بیرون ندادن و برای سالیان انسان ها
را در یک حصار فکری نگه داشتن که حتی اجازه دسترسی به یک کانال خبری
نداشته باشند و جز حرف های رجوی و فرقه را نشنیدن و شب تا صبح مشغول
دعا و مجیزگویی رهبری بودن... در درون کمپی جدا از دنیای بیرون...
و سپس ایشان زحمت می کشید و هر هفته یکبار از الف تا یاء و هفته بعد از
یاء تا الف یک سری محورهای عجیب و غریب تحت عنوان بحث جدید به خورد این
ساکنان بدبخت می داد و آنها را بازخواست می کرد چرا اینقدر من و مسعود
را کم دوست دارید و شما همه تنبل و بیکاره و عجوزه و بی ناموس و نرینه
وحشی و مادینه... هستید و... خودش هم در پاریس سخت مشغول کارهایش بود و
فرصت زیادی هم نداشت، کارهایی از جمله دستور لباس های جدیدش و مهمانی
های متنوع و یادگیری زبان های مختلف و... کار بسیار سختی! که هر کسی از
پس آن برنمی آید ...
و حال پس از دهسال خسته شده اند و خواسته اند سری به اشرف بزنند ای کاش
می آمد و جگرگوشه های!!! «تنبل و بیکاره و...» را می دید و کمی در کنار
آنان می ماند.
و البته این شجاعت را دارد و الا که دهسال پیش بی خبر بسوی پاریس نمی
شتافت!
مریم سنجابی دیماه 1390
سایت ایران قلم از انتشار
مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است
مسئولیت
مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد
|