_________ استفاده از مطالب اين سايت با ذکر منبع بلامانع است _________

" کانون ایران قلم"

iran-ghalam@hotmail.com

www.iran-ghalam.de

پیام صوتی آقایان محمد کرمی و بهزاد علیشاهی

 

 

کانون وبلاگ نویسان مستقل ایرانی، بیستم ژانویه 2012
 http://www.cibloggers.com/?p=9143

 

 

این پیامها خطاب به اسیران وگروگانهای سازمان مجاهدین در عراق و در کمپ اشرف ضبط و برای پخش از بلندگوهای اطراف قرارگاه ارسال شده است.




http://www.cibloggers.com/wp-content/
uploads/audio/payamebehzad.mp3
 

http://www.cibloggers.com/wp-content/
uploads/audio/payamemohamad.mp3
  

 متن پیام بهزاد علیشاهی:

دوستان عزیز ,کسانی از شما روزهاو هفته ها و ماه های گذشته از اشرف گریخته اند , با آنها در فیس بوک و ایمیل تماس داشته ام و گفته اند که همین پیامها به تصمیم گیری درست و فرار کمکشان کرده است ؛ آنها امروز حقیقت بیشتری از سازمان را میبینند چرا که بیرون از فرقه محدود مجاهدین و فضای محصور اشرف به جهان آزاد نگاه میکنند؛بی دغدغه بی تحمیل وتحلیل تشکیلاتی و آزاد آزاد , ودیگر نیازی به صحبت با آنان نیست

اما با شما صحبت میکنم چون میدانم که روز و شب آنجا از مقاومت و فدا و صداقت و پایداری توی گوشتان میخوانند چیزی که در وجود مسئولان و فرماندهانتان و بخصوص مسعود و مریم پیدا نمیکنید,به اسم صبر و مقاومت و مبارزه با جمهوری اسلامی میخواهند تنها روزنه امیدی که برای شما باز شده را کور کنند. حرفهایی که در باره تبدیل شدن پایگاه لیبرتی به زندان میزنند را باورنکنید , من به جرئت میتوانم بگویم هیچ زندانی به نحوست و درازی و خفقان و شکنجه های روحی و روانی در دنیا پیدا نمیکنید که با اشرف برابری کند, چند دهه در این خراب شده با پارک و استخر و فروشگاه و مسجد بی مسما و مضحکش و هزار ضابطه مسخره تر میخواهید زندگی کنید؟

چرا باید حتی در مقابل سازمان ملل هم مریم رجوی و رهبری مجاهدین بجای شما حرف بزند ؟کوچکترین حق شما که استقلال رای و نظر است همیشه زیر پا گذاشته شده ,تا جایی برای سازمان مفید هستید و اشرف نشین قهرمان محسوب میشوید که در فقط حرفهای مسئولین و رهبری سازمان را تایید کنید و جیغ بزنید حاضر حاضر بگویید و راضی به مرگ خودتان باشید , وگرنه اگر نظرتان را مستقل بیان کنید با همه سابقه و زجر و سختی که در سازمان کشیده اید یکشبه میشوید مزدور و بریده , اما این تهمت و تهدیدها و این اتهامات سازمان در دنیای خارج از اشرف دیگر خریداری ندارد و همه به آن میخندند.

شما میتوانید در خارج از عراق در هرکشوری که شما را بپذیرد مستقل و بدون اربابی به اسم سازمان زندگی کنید , زندگی مستقل برای هر کسی در هر شرایطی امکان پذیر است . فرار از این خراب شده به سادگی امکانپذیر است کاری که سازمان کرده فقط و فقط کم کردن جرات و جسارت شماو سخت کردن رهایی در ذهن های شماست وگرنه در عمل کار بسیار راحت تر از آنچیزی است که فکرش را میکنید , اگر نتوانستید لااقل در مصاحبه ها خودتان باشید و دغدغه های ذهن خودتان را بگویید از امیدو آرزو و خوشبینی خودتان برای ادامه یک زندگی روشن و بدون سلطه حرف بزنید و بدانید که گره زدن سرنوشت و اینده خودتان به سازمان برعکس تبلیغات سازمان هیچ ثمری برایتان ندارد, مخارج و هزینه و مشکلات شما از قبیل بیماری و فراگیری زبان و وکیل و غیره با کشوری است که شما را بپذیرد و سازمان هیچ نقشی ندارد برعکس سازمان با شعارهای نا ممکن میخواهد همه شما را به یک خونریزی و قتل عام گسترده سوق دهد ,شعارهای سازمان در باره شیوه پناهندگی شما همانقدر غیر عملی و ناممکن و مسخره است که شعار سرنگونی جمهوری اسلامی با ارتش آزادیبخش و با کمک ارتش عراق و صدام غیر عملی و مسخره بود. پیروی کردن از سیاست اشتباه ومغایر با شخصیت و خواست خودتان نه احترام به خون کشته شده هاست و نه نشان شرف و آزادگی .

دوستان عزیزم مجید سجادی ,حسین ناظم , محسن خسروانی ,عباس هوشمند ,فرید فلاحی , عیسی آزاده , رمضان زارع , مرتضی حسن زاده, اسماعلی پور حسن , بهروز ثابت , محسن و مرتضی و حمید و بقیه دوستان قرارگاه هفتمی ها و تبلیغاتی ها یوسف و حمید اشتری و همه شما عزیزان دیگر تردید و دودلی و چه کنم چه کنم را کنار بگذارید , یکبار خودتان تصمیم بگیرید زندگی و سرنوشت الان بیشتر از همیشه در دست خودتان است , اگرفرار کردید چه بهتر ویکروز هم زودتر بهتر و اگرنه نمیخواهید فرارکنید لااقل نگذارید سازمان برای شما تصمیم بگیرد. پناهندگی شما در هر کشوری بصورت تکی امکانپذیر است و شدنی و ساده وهمه کمک ها و تجارب در اختیار شما ست اگر هم میخواهید با خانواده خود زندگی کنید که بازهم از هیچ چیز و هیچ کس هراس نداشته باشید . خط سازمان و راه سازمان کشاندن شما به سوی مرگ و نابودی است تا دیر نشده راه خود را جدا کنید.

قربان شما منتظر تماس با تک تک شما در دنیای آزاد دوست قدیمی شما بهزاد علیشاهی

 

 

همچنین .......

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پیام صوتی آقای محمد رزاقی به دوستان اسیر در کمپ اشرف، گروگانهای مسعود و مریم رجوی

(رجوی میداند کبابی در کار نیست)

 

 

محمد رزاقی، وبلاگ رزاقی، پاریس، نوزدهم ژانویه 2012
http://www.razaghi13.blogfa.com/


لینک به فایل صوتی پیام

 

با سلام به همه دوستانم در اسارتگاه رجوی

دوستان انچه را امروزه رجوی و دارو دسته اش به شما در رابطه خروج از عراق می گویند دروغ و فریبی بیش نیست بدانید رجوی برای خروج شما شروع به بهانه تراشی کرده .

دوستان فیلم سانسور شده نشست صوتی اخیر رجوی با شما را دیدم انچه خود فرقه در تلویزیون سیمای اسارتش نشان میداد باز معلوم بود که رجوی قصد دارد شما را در اسارتگاه اشرف به بهانه های مختلف نگه دارد تا شما را به یک درگیری خونین با پلیس و ارتش عراق سوق دهد .

سفسطه بازی رجوی در مورد مریم قجر هم خنده دار بود که می گفت مریم اولین اشرفی !

در اروپا جهانی را بر انگیخته است! این اوج شیادی رجوی هست ؛ مریم قجر با پرداخت دهها هزار دلار برای هر سخنران ان ها را با خرج هزینه های زیاد به یک جلسه می اورد اما رجوی به شما وارونه گویی میکند ؛ دروغهای شاخدار می گوید طوری که شما باور کنید خبری هست نه رجوی خوب می داند که بوی کباب نیست و خر داغ می کنند .

خوب از خودتان سوال کنید اگر در اروپا و امریکا می توان در صف اول بود و اولین اشرفی پس چرا رجوی این اجازه را به شما نمی دهد که در اروپا باشید؟

رجوی با این شیادی باز می خواهد فرار خودش و مریم قجر را به یک نوعی توجیه بکند ای کاش رجوی سر سوزنی شهامت داشت و این اجازه را می داد که شما از اخبار بیرون خبر دار شوید انگاه خودتان می دیدید که رجوی در ته دره هم نمی تواند به ایستد چه رسد به ان سفسطه هایی که می کند.

بهانه گیریهای رجوی را خودتان در مورد رفتن به کمپ لیبرتی به خوبی می بینید اری رجوی با این بهانه گیریهای بنی اسرائلی نخواهد گذاشت شما به این راحتی به کمپ دیگر بروید .

آیا فکر میکنید رجوی به نهادهای بین المللی اجازه خواهد داد شما از عراق خارج شوید این یک خیال باطل و سرابی بیش نیست و این را خودتان بهتر می دانید که رجوی هرگز حاضر نخواهد شد این فرصت را شما بدست بیاورید همین فرصت یعنی شکست استراتژِی ؛ شکست ایدئولوژیک و سیاسی رجوی .

دوستان ؛ برات ربیعی ؛ علی یوسفی ؛ یعقوب ترابی؛ مهندس صابر؛ فرامرز حبیبی ؛ غلامعلی ترابی؛ محمد سلطانی ؛ اکبر ونائی ؛ محمود شمس ؛ محمد علی دالوند ؛ حسن شرقی و دوستانم که صدای من را می شنوید ماندن در اسارتگاه رجوی یعنی مرگ بی هدف ؛ الت دست رجوی شدن ؛ یعنی برده یک عده قاتل و جاسوس شدن ؛ یعنی به فناء دادن عمرو زندگی و جان خود ؛ در یک کلمه می گویم رجوی و مریم قجر از شما برای ادامه زندگی خائنانه خودشان در اروپا سوء استفاده می کنند و بس .
شاید خدا خواسته که دولت عراق یک مهلت دیگر بدهد تا خیلی از شما ها از مرگ نجات پیدا بکنید و بتوانید خودتان را از شر رجوی و دیگر سران فرقه نجات بدهید .

مثل کسانی که در هفته های پیش از اشرف فرار کردند که درهمان نشست هم رجوی از ترس و به دروغ امار 24 نفر را میدهد در صورتی که تو این مدت بیش از 60 نفر از اشرف فرار کرده و نزد خانواده ها در شهرک ازادی رفته اند.

اری خانواده های شما تصمیم گرفته اند بعد از ازاد کردن شما از اسارتگاه اشرف به همین شکل در جلو اوور پاریس برای ازادی بقیه اسیران تحصن کنند و شعار امروز اشرف ؛ فردا اوور از هم اکنون لرزه بر اندام رجوی انداخته است .

دوستان :

رجوی می خواهد با فریب و نیرنگ خارجه رفتن شما را در اسارت فرقه خودش نگهدارد فریب رجوی شیاد و دارو دسته اش را نخورید خودتان را از کشتارگاهی که رجوی درست کرده نجات بدهید به پلیس و ارتش عراق اعتماد کنید و به خانواده هایی که در اطراف اردوگاه اشرف هستند خودتان را به انها برسانید و ادامه مسیر زندگیتان را خودتان انتخاب کنید این حق شما هست اما رجوی این را از شما گرفته.
به امید و ارزوی دیدار تک ؛ تک شما در دنیای ازاد

پاریس : محمد رزاقی

 

همچنین .......

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

تلاش بی وقفه در باتلاق

سازمان مجاهدین خلق تا قوزک پا در باتلاق فرورفته است اشتباه نشود هرگزنمیتواند پا پس کشد چرا که با سر درباتلاق شیرجه زده است

 

 

بهزاد علیشاهی، وبلاگ حسن زبل، هجدهم ژانویه 2012
http://hasanzebel.blogfa.com/post-875.aspx

 

دومطلب شامل تلاش بی وقفه در باتلاق و پاسخی به آینده مجاهدین خلق پس از عراق —

دهه پنجاه مجاهدین خلق در ایران با نزدیک کردن و همراه نشان دادن خود با همه علایق مردم در آن سالها توانستند رشد کنند ,آنها میخواستند با این فریب از طریق انتخابات به قدرت دست یابند .فضای باز جامعه و رشد تدریجی آگاهی مردم قطعا مطلوب مجاهدین خلق نبود هرچند هیچگاه بصورت علنی دلخوری خود را از این بابت نشان ندادند امادرعمل به مبارزه با آن همت گماشته و در عوض سعی کردند برای جلب رای و اعتماد مردم روی احساسات مذهبی وفرهنگی خاص آنها سوار شوند ,کاری که به دلیل طینت قدرت طلبانه موفق به انجام آن نشدند .

دهه شصت مجاهدین خلق مانند برف در گرمای روشنگریها و بحث های خیابانی در حال آب شدن بودند, همه گروههای سیاسی دیگر هم,در آنزمان سابقه و سیاست ها و استراتژی مجاهدین را نقدکرده ونسبت به عواقب آن هشدار میدادند. مجاهدین دست به اقداماتی مانند نقد همراه با افترای جریانات سیاسی ومظلوم نمایی ,کردند تا بلکه این مرحله را بگذارانند آنها فکر میکردند با کسب قدرت به آن چنگ خواهند زد و دیگر کسی نخواهد توانست قدرت را از آنان بگیرد. وقتی مجاهدین خلق دیدند که ادامه بازی در میدان نقادی و بحث باعث روشنگری بیشتر جامعه میشود و در نهایت به ضرر خودشان خواهد بود ,دست از این کار کشیده و سعی کردند با بازسازی فضای پلیسی دوران شاه یعنی همان موقع که سازمان شکل گرفته بود, دوباره خود را احیا و نیرومند کنند , حرکات مسلحانه و درگیری و ترور در این راستا توانست آنها را درکشاندن فضای جامعه به التهاب کمک کنداما با این روش در احیای سازمان و کسب قدرت توفیقی حاصل نشد چرا که مردم کارتهای دست بازیگران را بخوبی میدیدند؛ مجاهدین خلق برای از دست نرفتن تمام و کمال هوادار و هیمنه اش تصمیم گرفت که معدود هوادارانش را از ایران خارج کند مقصد کردستان عراق و اروپا بودو مسیر ترکیه و پاکستان و عراق .

دهه هفتاد مجاهدین خلق که بیم داشتند هوادارانشان در خارج از ایران جذب زندگی شخصی ویا گروههای سیاسی دیگر شوند و رهبری سازمان بماند و حوضش , با یک چرخش بزرگ بنای یک فرقه مخوف را در دستور کار قرار دادند , اهل فرقه باید از دنیا قطع میشدند آنها باید رهبری رجوی را خداگونه میپذیرفتند و بخاطرش دست به هر جنایتی میزدند و هر جنایت رهبر را هم صحیح و صواب می انگاشتند, فرقه البته در اورسورواز فرانسه تاسیس شد و جنایتهایش در اروپا و ایران شکل گرفت اما برای رشد یک فرقه کامل و جامع اروپا مانع محسوب میشد , فضای بورژوایی و تبادل آزاد اندیشه و نظر و رسانه مهمترین موانع اروپا به حساب میامد ,برخی از همان چیزهایی که آنها را از ایران فراری داده بود . اورسورواز تحت کنترل شدید قرار گرفت ویک جامعه بسته ایجاد شد؛ محلی مناسب برای مغزشویی ایجاد شد, در فیلم آن سالها میبینیم که باقر نامی در اورسورواز بخاطرمراسم ازدواج مسعود با زن دوستش همین مریم از خود بیخود شده و غش میکند و فریاد میزند که سراسر نور میبینم و خواننده آواز میخواند که خوشا خوشا عشق که از قدومش قبیله ما زبند رسته و ادامه میدهد که از آنهمه خون زبند نرستیم خوشا خوشا…………….اما هنوز این محل برای زندانی کردن ناراضیان و شکنجه و کنترل فیزیکی بر افراد چندان مطلوب نبود.حرکت به عراق به منظور تکمیل تام و تمام فرقه انجام شد, اگر حرکت سازمان را در سالهای حیاتش به پاگذاشتن به درون باتلاق تشبیه کنیم تا اینجا شاید سازمان تا قوزک پا در باتلاق فرورفته بود و میتوانست پا پس کشد , این مثال برای سازمان ثابت ماند و از این به بعد نیز تا همان قوزک پا در باتلاق بود با این تفاوت که بعد از شیرجه و حرکت و استقرار در خاک عراق حالا سازمان از سر وارد باتلاق شده بود .

دهه هشتاد سازمان در عین فرقه سازی وتکمیل بنای یک فرقه شخصی مختص رهبری سازمان , نقش یک بنگاه خدماتی برای صدام را هم ایفا میکرد , بنگاه شرارت و جنایت و ترور و خشونت , آنها در این سالها نه تنها علیه ایران و ایرانی که علیه مخالفان و حتی اعضای منتقد هم مرتکب جنایت شدند و چنان خود را وابسته کرده و زندگی انگلی پیشه کردند که دیگر برایشان حیات مستقل امکان پذیر نبود , آنها بعد از سقوط صدام بندناف قطع شده خود را به دست گرفته و برشکم های شیوخ منطقه و اسرائیل و امریکا میسائیدند, دیدار شخصی از سازمان به اسم نادر با شخصی از پژاک به اسم روژان و یک نماینده از موساد در آلمان در سالهای اخیر بخوبی تشنگی و بی تابی سازمان برای اتصال بندنافش را به هرکس و هرجا نشان میدهد.خودشان هم میدانند اشرف از دست رفته اما از بین رفتن نیروها و مضمحل شدن سازمان , از بین رفتن سیاست ارتش آزادیبخش و امکان افشاگری اعضای جداشده و برملاشدن جنایتها در اشرف و بسیار موارد پنهان دیگر آنها را وادشته که تا میتوانند در راه فروپاشی اشرف اخلال کرده و حرکت آن را کند کنند , شاید به امید جنگی شروع جنگی دیگر در منطقه یا آمدن ایاد علاوی و ظهور صدامی دیگر در عراق و یا یک قتل عام و پایانی خوش به زعم رهبری سازمان . اما این تاخیرها نه تنها تا الان کمکی نکرده بلکه که عواقب وخیم تری هم برای سازمان به بار آورده است , حالا سازمان باید پاسخگو باشد , حالادیگرحنای مظوم نمایی اش رنگی نداردو حالا باید منتظر دستگیری و محاکمه مسئولین جنایتکار باشد.حالا نافرمانی و فروپاشی فرقه از درون آزارش میدهد.

دهه نود شاید سازمان که دیگر بساطش از ایران و جوارخاک ایران برچیده شده یک آلت دست برای عملیات کور ترور خواهد بود. دستگاه ترور و خشونت در ایران ویک فرقه بسته و کم جمعیت در اروپا والبته بطورحتم نیاز خواهد داشت به یک جارو جنجال و فیل هوا کردن مانند آنچه در سرفصلهای فرورفتن در باتلاق انجام میداد, هواکردن فیلهایی مثل تاسیس شورای ملی مقاومت , تاسیس ارتش آزادیبخش , ازدواج مسعود و مریم , همردیفی مریم رجوی و انقلاب ایدئولوژیک ,عاشورای مجاهدین و پروازتاریخساز و پیمان باصدام و……همه این سرفصلها جزخون و اختناق و خشونت و واپس گرایی البته حاصلی برای ایران و ایرانی و حتی اعضای مجاهدین نداشته است .

امروز دو برهه زمانی پیش روی ماست و دومرحله که میتواند بدون حضور و فعالیت ما فاجعه بار رخ دهد. همه جداشده ها و منتقدین فرقه و همه فعالان حقوق بشری باید برای دو مرحله آماده باشند : اول گذر مجاهدین از عراق و پایان کارو فعالیت و فرقه آنها درجوارخاک میهن و دوم روند شکل گیری حالت بعدی این فرقه و دگردیسی آن که باید دید نتیجه اش چه موجودی خواهد بود , برای نجات اعضای دربند , برای روشن کردن چشم خانواده ها ی این گروگانها و برای خدمت به وطن ومردم باید در تسریع روند اول کوشید کاری که میتوانیم و نیز باید مانع از دگردیسی فرقه رجوی بعد از خروج از عراق شوییم کاری که باید توانش را کسب کنیم.

پاسخ به

مجاهدین خلق بار اول نیست که کلا فضای حیات و خط سیاسی و حتی عقاید خود را رندانه و زیرکانه عوض کرده اند آنها خانه های تیمی را کنار گذاشتند و به فرانسه رفتند و همزمان در کردستان و با حزب دمکرات هم مقر شدند , همچنین مناطق کردی ایران را به قصد خاک عراق و قرارگاه اشرف ترک کردند از خط و فاز سیاسی به فاز نظامی از ترور و انفجار شهری یه ارتش آزادیبخش و حمله به مرزداران و میخواهم بگویم که در عوض کردن خط مهارت و تجربه دارند هر بار هم به کسی توضیح نداده اند و حتی نگفته اند که خط قبلی اشتباه بوده یا به نتیجه نرسیده ؛ آنها هر بار وانمود کرده اند که این تغییر روشها نه اجبار زمانه و از سر واماندگی و از دست دادن حمایت اجتماعی که از تکامل روش قبلی به روش حاضر رسیده اند , در مرود فرانسه و مقر اورسورواز هم بد نیست خاطره ای را نقل کنم , برادربهنام همین سید المحدثین که میشناسید درآن زمانها که من در اشرف بودم برای ماموریتی به فرانسه آمد و بعد از سالی دوباره به اشرف برگشت آن موقع با هم در یک محل کار میکردیم و چند بار در نشست ها به او گیر دادند که انگار هنوز حال و هوای فرانسه در سرش است , روزی که در اتاق کارش نشسته بود و داشت تلفن داخلی را وصل میکرد با خنده گفت فرق فرانسه و اشرف برای من همین تفاوت اتصال تلفنهاست وگرنه من در فرانسه هم تمام یکسال را در یک اتاق بودم و اینجا هم اتاق همان شکل است . فرقه هایی هم بوده اند که در اروپا شکل گرفته و مقرشان در غرب متمدن بوده منظورم این است که سازمان میتواند فرقه سازی و فرقه بازی اش را ادامه دهد . من پشگویی نمیکنم که چه خواهد شد اما با شناختی که از روش سازمان دارم میتوانم شرایط مختلف را حدس بزنم .

- اگر تعداد زیادی کشته شوند و کمتر پایشان به خارج عراق برسد سازمان روی خون کشته ها سوار خواهد شد و جشن پیروزی خون برقرار میکند و پرچم خونخواهی و نفرت را در اروپا علم میکند که همان گوجه زدنها و با کمک از مابهتران توطئه و ترور در ایران خواهد بود کما اینکه اطلاع واثق دارم که نماینده سازمان هم اکنون با نماینده پژاک و طرف اسرائیلی در آلمان ملاقات داشته اند .

- اگر تعداد بیشتری سرخورده و مایوس و جداشوند بقول سازمان بریده و کمتر پایشان به خارج و غرب برسد باز سازمان از توطئه و نفوذ و خیانت پرچمی خواهد افراشت و ضمن جشن پیروزی نفرات از توطئه گذشته باز وارد همان خط بالا خواهد شد با این تفاوت که این نفرات را زیر فشار روحی میگذارد و مقصر جلوه میدهد تا بخاطر پاک شدن گناهشان دست به هر اقدامی بزنند.

- اگر تعداد بیشتری پایشان به خارج باز شود و فریبهای سازمان که از آنها خواسته با سازمان باشند تا مسائلشان در اروپا حل شود و پشتشان به کوه امکانات سازمان گرم باشد کارگر شد که سازمان این افراد را به سلاح خشم و نفرت و دشمنی مسلح خواهد کرد تا بلای جان مخالفان سازمان باشند و هم اینکه خط اول را دوباره پیگیری کند و در هر صورت سازمان ضعیف تر از اشرف در زمان صدام البته خواهد توانست برج و باروی خودش را برافرازد و تنها یک راه است که فکر میکنم بی آیندگی سازمان را نهایی خواهد کرد , راهی که چهره واقعی سازمان بدون پوشش مخالفتش با جمهوری اسلامی و بدون شعر وشعارها بیرون بیفتد و آنهم نه به خاطر افشاگری ده یا صد و یا حتی هزار نفر اشرفی از روابط و مناسبات داخل سازمان که بخاطر محاکمه سران و مسئولین سازمان در عراق توسط یک دادگاه بیطرف.

بله این محاکمه و فقط این محاکمه است که اگر رخ دهد شاید قشری از سازمان که مخالف توتالیتاریسم رجوی و این مناسبات فرقه است بتواند به حیات خودبعنوان یک اپوزسیون با پذیرش همه اشتباهات و خطاها و جنایت ها ادامه دهد و بقیه و منجمله مسئولین و سران فعلی سرافکنده خلق و تاریخ خواهند شد

 

همچنین .......

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

حقوق بشر باضافه ملاحضات سیاسی و ایضأ ایدئولوژیک از جان رجوی چه میخواهیم؟

 

 

بهزاد علیشاهی، کانون وبلاگ نویسان مستقل ایرانی، دوازدهم ژانویه 2012
http://www.cibloggers.com/?p=9068

 

نوشتار بنیاد خانواده سحر در باب فعالیت های حقوق بشری را خواندم, بعنوان یک جداشده که بیش از بیست سال از زندگی ام را در اشرف گذرانده ام ضمن تأیید همه فاکت های این نوشتار ؛ دلم میخواهد نظرات شخصی خودم را در این باب ارائه کنم ؛ من سالهاست که نسبت به سازمان مجاهدین خلق کینه ای به دل ندارم ,شاید از هنگام خروج که فهمیدم سازمان چطور ما را اسیر احساس و کینه و مخلوطی از سیاست و عرفان هپروتی کرده بود.اما ورای این, همیشه تلاشم و هدفم و آرزویم روزی است که مسعود رجوی و مریم رجوی و مسئولین جنایتکار سازمان را در مقابل میز محاکمه ببینم ؛درجایی که برخلاف طینت و روش سالیان آنها پاسخگوی مردم باشند جایی که حقایق نهفته اشرف و سازمان روشن شود و جایی که ریشه این روش با روشن شدن آن برای همیشه در سرزمین ما بخشکد.

من در ده دوازده سال اول اقامتم در اشرف باور کنید از خیلی از جنایتهای سازمان که کنار گوشم رخ میداد بیخبر بودم ,و بعد از باخبر شدن من خیلی ها بودند که هنوز در بیخبری به سر میبردند و میبرند , من پنج ماه مستمر توسط سازمان شکنجه شدم ,کتک خوردم در توالت از سقف بصورت مچاله آویزان شدم درحالی که شکنجه گران یک به یک در نوبت پست و نگهبانی شان روی سر و صورت من ادار میکردند و غذایم را کف همان توالت میریختند , بعد از آن ماجرا با هم محفلی های صمیمی ام که در سازمان بودند و آنها هم مخالف شیوه و روش سازمان بودند وقتی این ماجرا را میگفتم باور نمیکردند و میگفتند که سازمان دیگر این مسائل را رعایت میکند . برای همین معتقدم که وقتی جداشده ها از درون سازمان حرف میزنند نه تنها غلو نیست بلکه گوشه ای از تمام ماجرایی است که در سازمان گذشته یکی دست برگوش فیل ساییده و یکی پای فیل را لمس کرده و حقیقت تمام جنایت هنوز ناگفته و ناشنیده باقی است.

من معتقدم که همانطور که شما به آن نامه ای که به دستتان رسیده اشاره کردید سازمان رندانه میخواهد با دلایل سیاسی و ایدئولوژی جنایتهایش را توجیه کند ,همانطور که کریم قصیم گاه و بیگاه نعره میکشد و میگوید مگر پارتیزانهای جنگ جهانی که علیه فاشیست میجنگیدند و بمب هم میگذاشتند و احیانا پلها و تاسیسات کشور خودشان را خراب هم میکردند تروریست و ضدملی بودند؟ آنها برای توجیه جنایتهایشان قرآن میخوانند و از لنین و مارکس هم نقل قول میکنند.

قبول دارم که کار حقوق بشری یک انگیزه خوب و یک نور امید برای اسیران و نیز یک فشار برای تغییر روش و سرخم کردن سازمان است , اما میپندارم که این کار حقوق بشری خاص با کمک به کودکان بی سرپرست و یا سیل زدگان و بیماران خاص متفاوت است ,اینجا گاه قربانی کمک ها را پس میزند , اینجا گاه برخی ناظرین بجای اینکه بگویند خدا خیرتان بدهد گاه سکوت میکنند و گاه فکر میکنند نیاز به این کارها نیست , اینجا کسی و اراده ای و سیاستی و ایدئولوژی خاص سازمان مجاهدین خلق مقابل هر فعالیت حقوق بشری ایستاده است , سازمان با شانتاژ با تبلیغ با پول و با دیپلماسی و …. میخواهد مانع هر فعالیت حقوق بشری شود و شده , درنتیجه باید هر فعالیتی همراه باشد با افشای سیاست و ایدئولوژی فریبکارانه و باطل سازمان تا موثر افتد.

باید گفت و نشان داد و فهماند که سازمان مجاهدین اپوزسیون نیست , مسلمان نیست , ایرانی نیست ,برحق نیست ,مبارز نیست ,روشنفکر نیست ,فمینیست نیست ودمکرات و اهل منطق و آزادیخواه هم نیست.

اینکه گفته اید معمولا جداشده سخت لب به سخن باز میکنند را قبول دارم و درک میکنم کما اینکه چند روز پیش وقتی با دوستان جداشده در باره روابط ناسالمی که به دلیل انقلاب به اصطلاح ایدئولوژیک بین مردان در اشرف حاکم شده ,بنا به ملاحظات و برای حفظ شأن کسانی که اگر خد ا بخواهد در حال آزاد شدن هستند ,همه متفق القول بودند که در این باره سکوت کنند ؛اما همه این شرایط را نه یک نقض حقوق بشر معمولی بل نقض حقوق بشری که بر یک سیاست و ایدئولوژی استوار است ایجاد کرده و برای هرفعالیت حقوق بشری باید آنها را هم در معرض دید قرار داد و با آنها هم به مبارزه پرداخت.

یک دیکتاتور متفاوت با یک حادثه طبیعی عمل میکند ,دیکتاتور مانع هر فعالیت حقوق بشری میشود کما اینکه خودتان هم اشاره کرده اید , اما این مانع را دیکتاتور با یک ابزاری ایجاد میکند , دیکتاتور لیبی ابزارش سلاح بود و سرکوب و ایدئولوژی مسخره اش و تا وقتی که با سلاح که ابزار آن دیکتاتور بود به مقابله با آن بپرداختند هیچ فعالیت حقوق بشری امکان به ثمر رسیدن نداشت , مبارزین و مخالفین قذافی کتاب سبزش را به تمسخر گرفتند و زیر پا انداختند و در مقابل خشونتش, سلاح به دست گرفتند چرا که ماهیتش برای ایجاد خفقان نظامی بود با مایه های ایدئولوژی و سیاست.

رجوی یک فرقه ایجاد کرده کاش در همان ده دوازه سال اول سکونتم در اشرف کسی پیدا میشد و چند سیلی محکم به من میزد و مرا برای چند روز از حصارهای فرقه دور میکرد تا زودتر میفهمیدم که کجا گیر افتاده ام و الان ممنونش بودم که مانع شد تا ده دوازده سال دیگر از عمرم را تلف نکنم , ده دوازده سالی که هر سال فرقه منسجم تر و گیر و بند به دست و پای ما بیشتر شد.

کاش فرانسه بعد از دستگیری مریم رجوی از خودسوزی و شانتاژ مجاهدین نمیترسید و او را به محاکمه ای علنی میکشاند تا چند ده نفر دیگر از اروپا راهی اشرف نمیشدند و الان گیر مجاهدین نبودند که تلاش حقوق بشری برایشان لازم باشد . کاش آنموقع میدانستم و در اروپا بودم و برای محاکمه مریم رجوی جلوی دادگاه یا هر جای دیگر تحصن میکردم ؛ فکر میکنید آن کار اگر میشد ماهیت سیاسی داشت یا حقوق بشری؟

تلاش برای دستگیری ,محاکمه و مجازات یک متجاوز و قاتل زنجیره ای در جامعه قطعا یک تلاش حقوق بشری است و نجات قربانیان آتی.

و کلام آخر اینکه ترسم این است که سخن از حقوق بشر بی ملاحظات سیاسی و ایدئولوژی آنطور که در برخی مخالفان خارجه نشین سازمان دیده ام نتیجه اش ترحم باشد بر پلنگ تیز دندان و ستمکاری بر گوسفندان ؛ همانطور که اینجا با ژست حقوق بشری گاه بی آنکه بدانند چه گذشته اقدامات دولت عراق علیه مجاهدین را محکوم میکنند.

 

 

همچنین .......

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مسعود و مریم رجوی در جنایت و کشتن مردم بی گناه روی پول پوت را سفید کردند

 

 

مجید روحی، وبلاگ روحی، دهم ژانویه 2012
http://www.rohi13.blogfa.com/  

 

پل پوت ، رهبر خمر های سرخ است، شاید یکی از پلیدترین انسان هایی باشد که دنیا تا کنون به چشم خویش دیده است. در طی حکومت او در کامبوج بیش از دو میلیون نفر از جمعیت هشت میلیون نفری کامبوج کشته شدند. او معتقد بود که در کامبوج تنها نیاز به دو میلیون نفر دارد تا در مزارع کار کنند او شعار معروفی داشت که می گفت نگه داشتن تو هیچ نفعی برای من ندارد و کشتن تو هم هیچ هزینه ای ندارد مسعود رجوی دست پل پوت و گروه خمرهای سرخ را در کشتن از پشت بسته و روی پل پوت و گروه خمرهای سرخ را سفید کردن تلفیق کمونیسم و عقیده محلی : پل پوت؛ این جنایتکار روانی ، عقیده محلی بودایسم را با کمونیسم درهم آمیخت و یک ایدولوژی جدید به وجود آورد که بنیان فکری خمرهای سرخ را تشکیل می داد. بر اساس این عقیده هر جنایتی برای آنها آزاد بود

مسعود و مریم رجوی و دیگر متفکرین فرقه رجوی نیز کمونیسم و اسلام (عقیده محلی ) را به هم آمیخته اند و انقلاب ایدئولوژی احمقانه خود را بنا نهادندرهبری فرقه در انقلاب ایدئولوژیک خود جهت

دگردیسی از یک سازمان انقلابی به یک فرقه بسته و خطرناک

هدف و تارگت اصلی اش را جهت نابودی، علایق افراد و نیروهایش میدید و آن را با تمام قوا و با پیچیدگی خاص خود مورد حمله و هجوم قرار داد. چون در این دگردیسی قراربود مسعود رجوی از شکل و فرم یک رهبری سیاسی خارج شود و تبدیل به رهبری مافوق عقیدتی، سوپر نچرال، و بدون جانشین شود مسعود رجوی که باید توسط نیروهایش پرستیده شود

اولین دستورالعمل، طلاق اجباری زنان و شوهران در فرقه بود. بر اساس این دستورالعمل کلیه نیروهای فرقه باید از همسر خود چشم می پوشیدند و رسما طلاق می گرفتند . حتی مسعود و مریم رجوی به همین هم بسنده نکردند و طبق دستورالعملهای بعدی از نیروهای مجرد درون فرقه هم خواستند که زنان و مردانی را که در اذهان خود دارند و به آنها علایقی وجود دارد را در اذهان خود طلاق دهند و باید همه افراد فرقه با نوشتن گزارشات اثباتی و بسیار پیچیده این پدیده را نه تنها به خود بلکه به مسئولین فرقه و رهبری عقیدتی فرقه اثبات می کردند که زن و شوهر خود را هم در عمل وهم در اذهان طلاق داده اند

مانع بعدی بچه های کوچک و دوست داشتنی این خانواده ها بودند که مانع از جایگزین کردن عشق و عاطفه مردان و زنان به رهبری مافوق عقیدتی فرقه میشد. چون طبق بینش فرقه ای مسعود و مریم رجوی ،تا زمانیکه مادر بچه اش را در آغوش خود دارد و او را عاشقانه دوست دارد، تا زمانیکه عاطفه پدر و مادری نثارآن بچه دوست داشتنی میشود و عواطف پاک و گرم بچه با پدر و مادرش وجود دارد دیگر امکان پرستش مسعود و مریم رجوی به عنوان راهبران مافوق عقیدتی در درون فرقه حاصل نخواهد شد پس بهترین راه حل دک کردن و جدا کردن بچه های این خانواده ها و فرستادن آنها به خارج از عراق بود و این پروژه و طرح نیز با پیچیدگی و زیرکی تمام انجام گرفت انهدام خانواده ها و جداکردن بچه های کوچک از مادران و پدران خود

دستورالعمل بعدی در دگردیسی از سازمان به فرقه، انهدام هر گونه علایق به پدر و مادر و برادر وخواهر و... در دستور کار قرار گرفت. حالا همه نیروها باید با عبور از این مرحله خط بطلانی بر عواطف انسانی خود نسبت به پدر و مادر و خانواده خود میکشیدند

شعار این مرحله "عاطفه به پدر و مادر و... نداریم و نمی توانیم داشته باشیم

در فرقه مزبور در محیطی بسته و منزوی از دنیا و ممنوعیت استفاده از هر وسیله ارتباط جمعی و نشستهای طولانی آنهم نه روزها بلکه ماهها و مجبور کردن نیروها به نوشتن گزارشات اثباتی و عبور دادن بحثهای ارائه داده شده از طرف مسعود و مریم رجوی و ایجاد فضای رعب و وحشت از تحویل نیروهای ناراضی به امنیت مخوف صدام حسین و استرداد به ایران و اعدام و...

مرحله بعدی عمليات قله آرماني مرحله‌اي است كه هر كدام از زنان عضو فرقه رجوی براي برقراري پيوند با مريم و مسعود رجوي ناچار به انجام آن هستند فرقه رجوی تاكنون طي عمليات موسوم به "قله آرماني" حداقل 150 نفر از زنان عضو خود را عقيم كرده است. اين عمليات به عمليات نفيسه بادامچي يكي از پزشكان فرقه رجوی و به شكل خارج كردن رحم زنان فرقه رجوی اجرا مي‌شود

هجوم بی وقفه از کشور عراق به داخل ایران در زمان جنگ ایران و عراق و دستگیر کردن و شکنجه نمودن سربازان ایرانی و تحویل آنها به صدام حسین

شرکت در شکنجه اسرای جنگی ایران و عراق و گرفتن اطلاعات برای صدام حسین

همدستی با صدام حسین و شرکت در قتل وعام اکراد و شیعه های عراقی

فرستادن نفرات ناراضی به زندان ابوغریب قسمت امانتی های فرقه رجوی

دستور ترورهای کور در شهرهای مختلف ایران که منجر به کشته شدن دوازده هزار شهروند ایرانی شده است

دستور خود سوزی اعضاء برای نجات مریم قجر رجوی از زندان فرانسه

تلاش برای در بند نگهداشتن افراد در کمپ عراق، مقاومت و سرکشی در برابر حکومت قانونی ، عدم تبعیت از قوانین آن کشور، تهدید مجدد به کشتار و خودسوزی جمعی

دستور شکنجه کردن نفرات در زندانهای مختلف فرقه رجوی و سر به نیست کردن نفرات ناراضی در سالهای 73 و 76 و 80

توهین و اهانت و مارک زدن به خانواده های اعضا اسیر در اشرف

مغزشوی و دزدیدن و اوردن نفرات زیر هجده سال به داخل ارتش فرقه رجوی

مرحله بعدی رابطه جنسی مسعود رجوی با زنان مطلقه و بی گناه خود در اشرف

خیانت به کشور خود برای رسیدن به قدرت

در سال 1970 زمانی که ویتنام به کامبوج حمله کرد، پل پوت (که کامبوجی بود)؛ به کشور خود خیانت کرد و به کمک ویتنام رفت ! دقیقا همان کاری که مسعود رجوی و فرقه اش در زمان حمله صدام حسین انجام دادند و به کشور و مردم ایران خیانت کردند

مسعود و مریم رجوی برای به قدرت رسیدن در صف وطن فروشی ؛ جاسوسی؛ مزدوری ؛ در صف خائنان به خداو خلق ؛ در صف شکنجه گران فرقه؛ خود فروشان سیاسی ؛ در صف شارلاتان باز هایی مثل مسعود و مریم رجوی ؛ پا بوس امریکا و انگلیس و اسرائیل ؛ سرویسهای جا سوسی ؛ در پی ارباب یابی و در صف حرمسراداران نه ایستاده ایم

هر دو گروه ، از کشتن انسان ها هراسی ندارند و نداشتند

گروه خمرهای سرخ، به شکلی جنون آمیز نه تنها مخالفین خود را می کشتند بلکه از کشتن افراد بی گناه نیز ابایی نداشتند

صدها هزار از مردم کامبوج که تحت نام ذخیره‌ها، طبقه بندی می‌شدند در مزارع مرگ با دست خودشان قبرهای دسته جمعی شان را می‌کندند و سپس سربازان پل پوت آنها را با اشیاء فلزی، پتک و چکش می‌زدند تا بمیرند و یا گاهی نیز همان طور زنده زنده بر روی آنها خاک می ریختند

البته مسعود رجوی و فرقه اش قدرتی نیافتند ولی بیشتر ازخمر های سرخ ادمهای زیادی را کشتن در زمانی که بعد از آتش بس و قبول قطع نامه ،آنها به ایران حمله کردند، از کشتار مردم عادی نیز دریغ نکردند. اصولا قرار بود در عملیات فروغ جاویدان، به مدت چهل و هشت ساعت، اعضای فرقه رجوی هر کسی را می خواهند را بکشند تا زمانی که مسعود رجوی عفو عمومی بدهد

مسعود و مریم رجوی و فرقه اش با ترور و کشتار در زمان جنگ، بهانه برخورد خشن تر با مخالفین را به خمینی دجال و دار و دسته جنایتکار او دادند و عملا کار را بر آزادی خواهان ایران ، صد مرتبه سخت تر کردند

با اقدامات تروریستی که به دستور مسعود و مریم رجوی به فرقه اش داده بودن جنبش آزادی خواهی و همینطور اپوزسیون آزادی خواه ایرانی را بد نام کرده اند و جمهوری اسلامی با سو استفاده از فرصت ، خود را قربانی تروریسم می داند

زیاد در این مورد نمی نویسم چون اینها ارزش نوشتن ندارند تنها یک موضوع ذهنم را آشفته کرد، کسانی که می گویند به خاطر انسان دوستی(!) اخبار فرقه رجوی را باید پوشش داد و منتشر کرد، در دهه ۶۰ که این کفتارهای وطن فروش، نظامیان ایرانی را سر می بریدند کجا بودند؟

وقتی این همه بچه یتیم شدند کجا بودند؟ وقتی فرقه رجوی به خاطر بلند پروازی مسعود و مریم رجوی آتش بروی هم وطن باز می کردند کجا بودند؟

وقتی مسعود رجوی با صدام قاتل ایرانیان معامله میکرد کجا بودند؟ وقتی همین سال گذشته، مسعود و مریم رجوی، به بهانه حمایت از معترضان بیانیه صادر میکردند و معترضان ایرانی را بدنام می کردند کجا بودند؟

فرقه رجوی هر وقت از آرمان های خودخواهانه و شیطانی مسعود و مریم رجوی برگشتند، آغوش همه بروی آنها باز بوده و هست… اما کی برگشتند؟

کسانی که در کمپ اشرف ماندند، دو حالت دارند، یا به زور در آنجا زندانی شدند، که وظیفه ست که نجات پیدا کنند، چراکه دیگر در گروه فرقه رجوی نیستند، اما کسانی که هنوز به آرمان های احمقانه و جنایتکارانه فرقه رجوی پایبند و معتقد هستند، چطور می توان برایشان دل سوزاند

فرقه رجوی به دستور مسعود و مریم رجوی که در ایران برای مردم بی سلاح عادی بمب گذاری میکردند، امروز از جامعه جهانی مریم رجوی میخواهد در مقابل جابجای ساکنین کمپ اسارتگاه اشرف واکنش نشان دهند و مریم رجوی انها را دور میزند

من از اعدام و کشتار و جنگ و خون ریزی بیزارم، ولی به نظرم، اگر در دنیا موجودی لایق مردن باشد، آن موجودها مسعود و مریم رجوی هستند که در سال ۱۳۹۰، هنوز از راه خطایی که رفته برنگشته و عذر خواهی نمیکنند

مگر مسعود و مریم رجوی و همپالگی هایشان انسان هستند که غربیها و احزابهای انسان دوست ایرانی از آنها حمایت کنند؟

غریبها و احزابهای مخالف ایرانی “انسان دوست” هستن ولی ” جنایتکار دوست” نیستند

 

همچنین .......

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بهانه تراشیهای رجوی برای جلو گیری از بستن اسارتگاه اشرف!

 

 

محمد رزاقی، فریاد آزادی، نهم ژانویه 2012
http://www.faryade-azadi.com/2Haupt/Bahaneh%20Tarashi%20Rajavi.HTM

 

چند روزی هست که سران فرقه مافیایی رجوی بطور خاص مریم قجر از اوور پاریس در اطلاعیه های رنگارنگ به بهانه های مختلف از عدم ترک کمپ عراق جدید (اشرف) سابق به مواردی استناد می کند که هیچ کدام از این خواسته ها دلیل بر نرفتن به کمپ لیبرتی نمی تواند باشد. خواسته هایی که مضحک و در عین حال شیادانه هستند.

سران فرقه برای فرار به جلو آنقدر تلاش می کنند که از فرط فشار به هزیان گویی هم افتاده اند و در اطلاعیه خود خواسته اند مهند سان فرقه برای ارزیابی به بازدید کمپ لیبرتی برده شوند البته مریم قجر این بار به کاهدان زده و فکر می کند که می تواند شکنجه گرها را به اسم مهندس یا تحلیلگر و دکتر... قالب کند.

مریم قجر در این اطلاعیه گفته اند که به درخواست ایشان 400 نفر آماده رفتن به کمپ لیبرتی هستند!

این گفته مریم قجر حرفهای ما را کاملآ به اثبات رساند که در ان آسارتگاه هیچ کس اراده تصمیم گیری برای خود را ندارد و این سران فرقه هستند که برای ساعت به ساعت زندگی اسیران چنگال خودشان تصمیم می گیرند و هیچ کس حق ابراز عقیده آزاد را ندارد واعضاء چون برده هایی هستند در دستان سران فرقه که هر طوری خواستند برای آنها تصمیم می گیرند.

مریم قجر اعلام کرده 400 نفر آماده هستند با اموال منقول و غیر منقولشان با خودروهای خودشان به کمپ لیبرتی بروند!

گویا خانم مریم قجر یادشان رفته در نشستیهایی که با شوهر فراریشان برگزار می کردند می گفتند اعضاء فقط یک حق دارند آن هم حق مردن برای رهبر عقیدتی هست! حالا از کی این اعضاء حق داشتن اموال منقول و غیر منقول را پیدا کرده اند؟

البته اگر منظور مریم قجر اموالی که از ارباب سابقشان صدام برای دست مزد مزدوری و وطنفروشی گرفته اند باید گفت آنها متعلق به مردم عراق است که شما با اسناد جعلی به اسم خودتان کرده اید. سند هایی که یک شب در اشرف برای اموال و خودروها درست کردید درست مثل همه کارهایتان کلاهبرداری و شیادی هست که سالیان سال مشغول آن هستید. در ضمن خانم مریم قجر باید بگوید که این 400 نفر با کدام گواهینامه می خواهند با جیپ و کامیون و تریلی در جاده های عراق رانندگی بکنند؟ با همان گواهینامه های صادره دولت موقت شما؟

اگر دلتان به آنها خوش باید بگویم که با آن گواهینامه هایی که شما برای افراد صادر کرده اید در خارج از اردوگاه اشرف نمی توان گاری دستی یا فرغون راند چه رسد به خودرو!

یکی از خواسته های دیگرشان این بوده که خانواده ها نتوانند در کمپ لیبرتی با بلند گو فرزندان خود را صدا کنند این خواسته موقعی می تواند منطقی باشد که سران فرقه به خانواده ها این اجازه را بدهند که بتوانند با فرزندان خودشان ملاقات بدون کنترل سران فرقه را داشته باشند.

اگر قصد رجوی این بوده که از دست خانواده ها به کمپ لیبرتی برود این یکی را اشتباه کرده خانواده های اسیران اعضاء با ماهیت و درون مایه رجوی کاملآ آشنا شده اند و سران فرقه باید بدانند که بعد از اسارتگاه اشرف نوبت اسارتگاه اوور است که خانواده ها در مقابلش به تحصن بنشینند و خواستار آزادی اسیرانشان از اردوگاه اوور شوند.

اما در ورای همه این مسائل رجوی برای جلو گیری از فروپاشی ساختار فرقه گرایانه اش به هر ترفند و مکرو حیله و بهانه دست زده و خواهد زد که به نظر من قبول ظاهری رفتن به کمپ لیبرتی ازطرف سران فرقه هم 2 علت داشت:

یکم: برای جلو گیری از فرار اعضاء از اسارتگاه اشرف و دادن وعده رفتن به اروپا و امریکا به اعضای ناامید تا شاید چند صباحی بیشتر بتوانند اعضاء را در اسارت نگه دارند. مثل زمان صدام که رجوی هر روز تابلو جنگ دوباره ایران و عراق را در تابلو رسم می کرد هر بار از شاخه ای به شاخه دیگر می پرید تا زمان بخرد و اعضاء را در اسارتگاه برای اهداف پلید خودش نگه دارد و اینبار با وعده رفتن به بیرون از عراق اینکار را ادامه می دهد.

دوم اینکه رجوی اینبار دید که تصمیم دولت عراق جدی هست و هیچ گونه راه فراری برایش نیست به همین خاطر به ظاهر جابجایی را قبول کردند تا به خیال خودشان توپ را به زمین عراق و سازمانهای بین المللی بیندازند و با این بهانه گیریها، هم ارگانهای بین المللی را با دولت عراق وارد تضاد بکنند هم اینکه خودشان را بی تقصیر نشان بدهند و بگویند که ما آماده رفتن هستیم اما... تا اینکه زمینه های درگیری اعضاء با دولت عراق را فراهم کنند و بعد ادعا کنند که مقصر دولت و ارتش عراق بوده و دقیقآ رجوی به دنبال این سناریو هست تا هر طور شده به هر بهانه ای درگیری را بوجود بیاورد.

به همین منظور پیشاپیش به همه دست اندرکاران این پرونده باید هشدار داد که فریب رجوی و لابی های این فرقه را نخورند و از سران این فرقه بخواهند که دست از فریب و نیرنگ بردارند و اجازه بدهند که اعضای اسیر در چنگالشان که عمر و زندگیشان در این سالیان گذشته تباه شده برای آینده خودشان تصمیم بگیرند و با جان این افراد برای ادامه حیات ننگین خودشان اینقدر بازی نکنند.

سران فرقه باید بدانند که آنها را از حکم خدا و تاریخ و طبیعت فراری نیست و هر چقدر هم نیرنگ و فریبب کاری بکنند در نهایت محکوم به فنا هستند.

 

 

همچنین .......

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

نامه گروهی از اعضای پیشین مجاهدین به دیوان عالی عدالت اروپا

 

 

فریاد آزادی، هفتم ژانویه 2012
http://www.faryade-azadi.com/2Haupt/Divan%20Edalat%20Europa.HTM

 

لینک به متن انگلیسی
http://iran-interlink.org/?mod=view&id=11407

 

جمعی از اعضای پیشین مجاهدین طی نامه ای به دیوان عالی عدالت اروپا، ضمن بیان شرح مبسوطی از وضعیت فرقۀ رجوی و اقداماتی که رهبری این فرقه طی سه دهه به انجام رسانیده و طی آن انبوهی نقض حقوق بشر و نقض قوانین بین المللی را مرتکب شده است، از قضات این دیوان درخواست نمودند تا بررسی و پژوهش بیشتری حول این فرقۀ و سران آن داشته باشند و اعلام نمودند در صورت نیاز آمادگی هرگونه همکاری با آنان جهت شناخت هویت درونی این فرقه و شهادت در مورد تمامی اقدامات ضد انسانی و نقض کنندۀ حقوق بشر توسط سران فرقه را خواهند داشت. ترجمۀ این نامه به همراه متن اصلی آن در زیر آمده است:

قضات محترم دیوان عدالت اروپا

با احترام

ما جمعی از اعضای پیشین سازمان مجاهدین خلق می باشیم که سالهای طولانی در قرارگاه اشرف و سایر قرارگاههای این سازمان در عراق حضور داشته ایم و طی این سالیان شاهد حوادث بسیار ناگواری چه به لحاظ حقوق بشری و چه به لحاظ انسانی و عاطفی و تشکیلاتی و سایر موارد بوده ایم. کمتر از دوهفته پیش به تاریخ 21 دسامبر 2011، شما فرجام خواهی دولت فرانسه از حکم 4 دسامبر 2008 اتحادیۀ اروپا مبنی بر لغو برچسب تروریستی علیه سازمان مجاهدین را رد کرده و بر خروج این تشکل از لیست تروریستی تأکید نمودید و آنرا فاقد اعتبار خواندید. در صدور این حکم، نقش خانم شارپستون به عنوان دادستان این پرونده غیر قابل چشم پوشی بوده است.

البته ما بخوبی می دانیم که تمامی مسائل حقوق بشری و انسانی و حقوقی در هرکجای جهان آلوده به سیاستهای مالی و اقتصادی و پولی شده است و هر گونه اصول انسانی براحتی به خاطر منافع سیاسی و اقتصادی زیر پا گذاشته می شود و تنها چیزی که بی ارزش شده است، ارزشهای انسانی و حقوق بشری است...

ما همچنین می دانیم که شروع و پایان نامگزاری لیست تروریستی نیز هرگز جدا از سیاستهای آلوده به پول و معاملات اقتصادی و سیاسی نبوده و نیست. و اگر همه چیز بر مبنای حق سیاستگذاری می شد، نیازی نبود برای گذاشتن این سازمان در لیست تروریستی اروپا و آمریکا اینهمه سال فاصلۀ زمانی وجود داشته باشد چون عملکردهای این سازمان در 30 سال گذشته بر کسی پوشیده نبوده است.

قضات محترم

شما با سازمانی مواجه بوده اید که طی چندین سال اول شروع مبارزۀ مسلحانه صدها ترور خیابانی به اسم «اعدام انقلابی» انجام داده است و بیش از صدها نفر را به بهانۀ همکاری با ارگانهای مختلف جمهوری اسلامی با بمب و یا با مسلسل در خیابانها و مساجد ترور نموده است.

شما با سازمانی مواجه بوده اید که از سال 1981 تا چند سال بعد از جنگ کویت دهها بمبگذاری در ساختمانهای دولتی و در لوله های نفتی و دیگر نقاط انجام داده است و طی آن بسیاری را به قتل رسانده است.

شما با سازمانی طرف بوده اید که طی چند سال پیش از سقوط صدام حسین، صدها عملیات خمپاره ای و موشکی در خیابانهای تهران و دیگر شهرهای ایران به انجام رسانیده و ساختمانهایی را هدف قرار داده که در آن فقط افراد نظامی نبوده اند بلکه زنان و کودکان هم تردد داشته اند.

شما با سازمانی طرف بوده اید که در ترور چند مستشار نظامی آمریکایی دست داشته و در گروگانگیری سفارت آمریکا در تهران نیز نقش ایفا نموده و کلیپ هایی از آن در یوتوب موجود است.

شما با سازمانی مواجه بوده اید که رهبری آن علناً در نشست رسمی خود اعلام نموده که افراد جداشده از فرقه اش را در صورت شکست خوردن، در خیابانهای اروپا ترور خواهد نمود...

قضات محترم

شما در مقام قضاوت قرار دارید و چشمهای بسیاری به شما نگاه می کند. آیا اگر حتا یکی از این نوع اقدامات جنگی-تروریستی در شهرهای اروپا اتفاق می افتاد، شما ساکت می نشستید؟ آیا آنرا به عنوان یک عمل تروریستی محکوم نمی کردید؟

آیا رهبر همین سازمان یعنی خانم مریم رجوی فرمان خودسوزی در قلب اروپا را برای اعضای خود اعلام نکرد و طی آن دهها نفر خود را برای آزادی او به آتش نکشیدند؟ آیا خبر دارید که در همان زمان در قرارگاه اشرف نیز برای انجام خودسوزی عضوگیری می کردند؟ آیا این اقدامات یک خطر تروریستی برای آیندۀ اروپا نیست؟

قضات محترم

هر کدام از ما یک یا چندین تن از اعضای خانواده و یا اقوام خود را در این سی سال از دست داده ایم و خود نیز بخش عمدۀ عمر خود را در سازمان مجاهدین علیه جمهوری اسلامی صرف نموده ایم... ما می دانیم که سیاستهای خونبار مسعود رجوی در سی سال گذشته دقیقاً به زیان مبارزات مسالمت آمیز و دمکراسی خواهانه مردم ایران تمام شده است. اما اینرا هم بخوبی فهمیده ایم که هر انسانی هرچقدر هم جنایت انجام داده باشد نمی تواند با خواست و ارادۀ یک فرد دیگر در کوچه و خیابان بدون محاکمه ترور شود و این عمل «اعدام انقلابی» نام بگیرد و گفته شود که این یک «محاکمۀ خیابانی» بوده است. شما به عنوان کسانی که در امور قضایی و حقوقی متخصص هستید بخوبی و بیش از همۀ ما می دانید که چنین اعمالی نقض آشکار قوانین حقوق بشری است. هیچ کسی بدون محاکمه و بدون اثبات جرم نمی تواند مجازات شود. اما رهبران مجاهدین به چنین میثاق بین المللی پایبند نیستند و در هیچ کجا از اعمال گذشته خود ابراز پشیمانی نکرده اند.

شما قضات محترم می دانید که ما خود اعضای این فرقه بوده ایم و به ناچار چنین اعمالی را (بخصوص در دوران جنگ سرد که دوران مبارزات مسلحانه بود) به عنوان یک عمل مشروع و قانونی می دانستیم چون اشرافی به مسائل حقوق بشری و قانونی و حقوقی نداشتیم و افکار ما همان چیزی بود که رهبران فرقه به ما می گفتند، اما شما در دنیای آزاد و دمکراتیک می دانستید که چنین اعمالی مشروعیت قانونی و حقوقی ندارد، و امروز از شما انتظار می رود که بسیار بهتر به گذشته بنگرید.

آیا شما می دانید که سرهنگ صیاد شیرازی بدستور مسعود رجوی جلوی چشمان فرزند خردسالش در خیابان ترور شد؟ آیا چنین موضوعی در حکم نهایی شما لحاظ شده است؟ چه کسی این سرهنگ را با هرجنایتی که مرتکب شده باشد محاکمه کرد و دستور اعدام او را صادر نمود، و در کدام دادگاه؟ آیا شما می پذیرید یک جنایتکار جلوی چشمان هراسناک فرزندش ترور شود؟ این تنها یک نمونه است. بسیاری از ترورها در خیابان و در مسجد انجام گرفته است. ما راجع به جنایتهای انجام گرفته شده توسط کسانی که ترور شده اند قضاوت نمی کنیم، ما به شکل انجام محاکمه و مجازاتها کار داریم که شاید روزی مورد تأیید خود ما نیز بوده باشد، به همین خاطر، آیا شما می دانید که در مسجدها زنان و کودکان نیز حضور داشته اند؟ برخی از این افراد به همراه تعدادی دیگر کشته شده اند، آیا آن افراد نیز مورد محاکمه قرار گرفته بودند؟

تعدادی از ما در جریان درگیریهای بعد از جنگ کویت در عراق حضور داشته ایم. بارها به سوی خانه های شهروندان عراقی در شهرهای طوزخورماتو و سلیمان بک و کفری شلیک شد و زنان و کودکان و دیگر افراد کهنسال در معرض آسیب قرار گرفتند و با گریه و زاری از مسئولین مجاهدین می خواستند به خانه هایشان شلیک نکنند. آیا چنین کارهایی از نظر شما ترور و جنایت محسوب نمی شود؟

قضات محترم

آیا رهبران این سازمان تغییر استراتژی داده اند؟ اگر چنین است، در کجا اینرا به طور رسمی اعلام نموده اند؟ آیا خلع سلاح اجباری آنان شاخص تغییر است؟ اگر چنین است در دوسال گذشته چرا به دستور مسعود رجوی صدها تن از اعضای مجاهدین در اشرف با چماق و تیرکمان و سپرهای چوبی به جنگ سربازان عراقی فرستاده شدند؟ چرا به دستور مسعود رجوی همین افراد به سوی پدران و مادران پیر ساکنان اشرف سنگ و آهن و آتش پرتاب می کنند؟

آیا شما قضات محترم شناخت کافی از رهبران این فرقۀ خطرناک مذهبی دارید؟ آیا تاکنون با صدها تن از اعضای جداشده از این فرقه به گفتگو نشسته اید تا از حقایق درون مناسبات مجاهدین مطلع شوید؟ آیا قضاوت شما واقعاً بدور از سیاستهای رایج زمانه که آلوده به معاملات اقتصادی-مالی است بوده است؟

ما می دانیم که دهها تن از سیاستمداران و نظامیان بازنشستۀ اروپایی و آمریکایی با گرفتن دستمزدهای کلان به حمایت از رهبران فرقۀ رجوی پرداخته اند و خود نیز در خبرگزاری های معتبر جهان از جمله بی بی سی و صدای آمریکا به این اعتراف کرده اند...

در این تردیدی نیست که سیاست آلوده به فساد است، امیدواریم که دادگاههای اروپا و بویژه «دیوان عدالت اروپا» همیشه از هر سیاستی بدور باشند، اما سوآلی که برای ما مطرح است اینکه بر چه مبنایی فرجام خواهی دولت فرانسه رد شده است؟

اگر رهبران این فرقه از دید شما تروریست نبوده اند، پس اینهمه اقدامات تروریستی طی 30 سال گذشته را چه نام می نهید؟ و اگر از نظر شما رهبری این فرقۀ تغییر مشی داده است، با چه شاخصی اینرا تأیید می کنید؟ آیا رجوی حاضر است در مطبوعات و رسانه ها صراحتاً از اقدامات تروریستی قبلی خود ابراز پشیمانی کند و رسماً بگوید که اشتباه کرده است؟ اگر چنین سخنی را حاضر نیستند بر زبان بیاورند، پس با چه شاخصی می توان اطمینان داشت که بعد از گذار از این دوران حساس و خطرناک و مستقر شدن دوبارۀ مسعود رجوی (و بخشی از سران مجاهدین که رهبری تمامی اقدامات تروریستی را برعهده داشته اند) در خاک اروپا، دوباره همان اقدامات تروریستی و تهدیدآمیز را در اروپا علیه مخالفان و منتقدین خودآغاز نکنند؟

قضات محترم دیوان عدالت اروپا

ما اعضای پیشین این فرقۀ مخوف مذهبی، هرکدام شاهد بسیاری از اعمال تروریستی و یا جنایتکارانه که توسط مسعود و مریم رجوی طراحی و فرماندهی می شده است بوده ایم و می توانیم به عنوان شاهد در هر دادگاهی که شما بخواهید شرکت کنیم و گواهی بدهیم. بسیاری از این جنایتها علیه اعضای منتقد فرقه صورت گرفته است و از چشم جهانیان بدور مانده است. دهها نفر در درون قرارگاههای مجاهدین در خاک عراق زیر شکنجه و یا با اقدام به خودکشی و خودسوزی جان باخته اند و صدها نفر نیز به جرم مخالفت با انقلاب ایدئولوژیک درونی مجاهدین به زندان افتاده و یا نهایتاً به استخبارات عراق تحویل داده شده اند و به زندان ابوغریب رفته اند. بسیاری از این افراد به عنوان اسیر جنگی با جمهور اسلامی تبادل شده اند. تمام خودکشی ها بخاطر فشارهای ضدانسانی و ضدحقوق بشری بوده که رهبری سازمان علیه افراد خود اعمال می نموده است.

پس، چگونه می توان راحت از همه چیز گذشت و بدون تحقیق و صرفاً بخاطر ادعای دروغین چند تن از سران همین سازمان حکم صادر کرد؟ آیا قربانیان اصلی این جنایتهای تروریستی و ضدانسانی در هیچ کجای این حکم و قضاوت شما نمی گنجیده اند؟ آیا عدالت حکم نمی کرد که با تعدادی از قربانیان فرقه هم به گفتگو بنشینید و نظرات آنها را هم جویا شوید؟ آیا اطلاع داشتید که در طی همین سال جاری که شما مشغول رایزنی بودید، دهها تن از اعضای همین سازمان از اشرف فرار کرده و به سازمان ملل پناه آورده اند که در بین آنان زنانی از شورای رهبری مجاهدین نیز حضور دارند؟ آیا اینها که بهترین و جدیدترین شاهدان مسائل داخلی اشرف هستند مستحق گفتگو با شما برای تأثیرگذاری در تصمیم نهایی شما نبودند؟

ما مشتاق هستیم ببینیم «عدالت» تا چه اندازه در «دیوان عالی عدالت و دیگر دادگاههای اروپا» حرف اول را می زند؟ امیدوار هستیم با چنین حکمهایی که تنها به سود رهبران این فرقۀ خطرناک است و دست آنان را در جذب جوانان اروپایی باز می کند (و هیچ مشکلی از ساکنان اشرف که قربانیان همان سیاستهای تروریستی و ضدبشری سران سازمان هستند حل نخواهد کرد)، آیندۀ اروپا دستخوش فرقه گرایی جوانان و اقدامات خطرناک تروریستی که پیامد ظهور فرقه های مذهبی است، نشود.

درهر صورت، ما جداشدگان از این فرقۀ خطرناک مذهبی آمادۀ هرگونه همکاری با شما برای شناخت هرچه بیشتر اینگونه فرقه های خطرناک هستیم چرا که نمی خواهیم جوانان اروپا نیز مثل ما گرفتار فرقه هایی شوند که به راحتی می توانند دست به مغزشویی افراد زده و آنان را وادار به خودسوزی و عمل انتحاری نمایند. خوشبختانه دختران و پسران آگاه ایرانی در سالهای اخیر به خوبی نشان داده اند که چنین فرقه هایی را شناخته و هرگز در دام آنان نخواهند افتاد، و برای همین رجوی روی جوانان اروپایی حساب زیادی باز نموده است.

با احترام

جمعی از اعضای پیشین سازمان مجاهدین خلق. ساکن اروپا

محمد رزاقی
جعفر ابراهیمی
حامد صرافپور
بتول سلطانی
محمد کرمی
حسن پیرانسر
بهزاد علیشاهی
مجید روحی
نادر نادری
علی اکبر راستگو
محسن عباسلو
علیرضا میرعسکری
بتول ملکی
محمد حسین سبحانی
نسرین ابراهیمی
علیرضا نصراللهی
غفور فتاحیان
محمود سپاهی
سعید ناصری
همایون کهزادی
مهدی خوشحال
میلاد آریایی
روح الله تاجبخش
مهدی سجودی
کریم غلامی
علی جهانی
مسعود خدابنده
مهرداد ساغرچی
آن سینگلتون
علی قشقاوی
امیر موثقی
هادی شمس حائری
ادوارد ترمادو
عباس صادقی

 

 سایت ایران قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است

مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد