«نقشه راه» سازمان ملل، آخرین هشدار و فرصت به مجاهدین خلق (فرقه رجوی)

سیدحجت سیداسماعیلی، عضو پیشین شورای مرکزی و ستاد اطلاعات مجاهدین، ایران دیدبان، سی ام ژوئیه 2012
http://irandidban.com/fa/ViewPoint-«نقشه%20راه»%20
سازمان%20ملل،%20آخرین%20هشدار%20و%20فرصت%20به%20مجاهدین/18063

پس از امتناع سران مجاهدین از انتقال باقی مانده ساکنان قرارگاه اشرف به لیبرتی ، و طراحی سناریوی سخیف درخواست عزل آقای مارتین کوبلر از دبیر کل ملل متحد در تاریخ سی تیر 91 (بیستم ژوئیه 2012 ) و بی تفاوتی مسئولین ملل متحد به یاوه گویی های مجاهدین ، عدی الخدران فرماندار شهرستان خالص عراق و عضو کمیته تخلیه پادگان اشرف روز سه شنبه سوم مرداد 91 نسبت به بروز یک خشم مردمی در صورت به تأخیر افتادن اخراج مجاهدین از پادگان اشرف هشدار داد. وی گفت: سازمان مجاهدین خلق نسبت به توافقنامه صورت گرفته با سازمان ملل برای اخراج عناصر خود از پادگان اشرف متعهد نیست و همین مسأله باعث به تعویق افتادن اخراج آنها پس از پایان ماه مبارک رمضان شده است.

در جدیدترین تحول اما دفتر سازمان ملل در عراق روز 24 جولای 2012 برابر با سوم مرداد 91 اعلام کرد برای حل و فصل مناقشه میان گروه مجاهدین خلق ایران و دولت عراق یک «نقشه راه» تهیه کرده و به طرفین مناقشه تحویل داده‌ است.

نقشه ی راهبردی چنان طراحی شده است که نگرانی های هر دو طرف یعنی دولت عراق و ساکنان اشرف را در نظر می گیرد. نماینده ی سازمان ملل در عراق در گزارش خبری اعلام کرد که نقشه ی راهبردی پیشنهادی سازمان ملل اقدامات آماده سازی و " رویکرد گام به گام برای انتقال" را معین می کند که مسائلی چون ذخیره ی آب و برق و دیگر نیازهای انسانی را در بر می گیرد.

مطابق این تصمیم، روز چهارشنبه پنجم مرداد ماه 91 نیز ویکتوریا نولند، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا بلافاصله در بیانیه ای که خبر آن از رادیو فردا نیز پخش شد، اعلام کرد ایالات متحده از نقشه راه پیشنهادی برای حل مساله اردوگاه اشرف در عراق حمایت می کند .

بیانیه سخنگوی وزارت خارجه آمریکا می گوید: «دولت عراق قدم های سازنده در این راه برداشته است. وزارت خارجه ضمن تقدیر از اقدامات دولت عراق گفته است این همکاری باید دو طرفه باشد تا روند صلح آمیز آن ادامه یابد.

بیانیه وزارت خارجه آمریکا مجددا به مسئولین و رهبران مجاهدین تاکید کرد این فرصت خوبی است که این گروه نشان دهد «برنامه های خشونت آمیز گذشته را دنبال نمی کند»

ولی علیرغم تمامی تلاش های انساندوستانه طرف های ذیربط ، رهبران مجاهدین با رد «نقشه راه» سازمان ملل متحد برای تخلیه اردوگاه اشرف، آن را «تلاشی آشکار برای مجبور ساختن ساکنان اشرف برای دست کشیدن از نیازهای انسانی خود» توصیف نموده و بار دیگر سعی کردند به بهانه های واهی همچنان از انتقال باقی مانده ساکنان اشرف به لیبرتی سرباز زده و تلاش های ملل متحد را به شکست بکشانند.

و در این وانفسا اما، مشمئز کننده تر از همه همسویی رهبری ورشکسته مجاهدین با مشتی مزدور وابسته به بیگانه و تروریست در کشور سوریه است که برای کشته شدگانشان در اور سورواز پاریس مراسم ختم برگزار میکنند. لابد شقاوت پیشگی و سندگلی آنان در کشتن زنان و مردان و کودکان بی گناه در سوریه چشم رهبری مجاهدین را نیز گرفته است تا با خواندن آنان به نام "قیام کنندگان شجاع و سرفراز در سوریه" هم چشم و چراغی مجدد به آمریکا باشد و هم بخواهند خودفروختگی و خیانت پیشگی مجاهدین را نیز طی سی سال گذشته در انظار ایرانیان کمرنگ جلوه دهند . ولی باید به رهبری نادان مجاهدین گفت: مرده خوری و متوسل شدن به مزدور ترین و پست ترین انسانها در خاک سوریه که صرفا در مقابل دریافت پول و حفظ منافع اربابانشان آدم می کشند هرگز از درد بی درمان شما مسئله ای حل نخواهد کرد.

و حال باید گفت در مقابل تمامی اقدامات دولت عراق و ملل متحد و وزارت خارجه آمریکا که صرفا با اهداف شدیدا انساندوستانه صورت میگرد ، آیا فرصت دیگری برای مجاهدین برای بهانه گیری و فریبکاری باقی مانده است ؟ و آیا نباید نقشه راه سازمان ملل متحد را که حمایت کامل آمریکا را نیز در بر دارد بعنوان آخرین هشدار به مجاهدین تلقی کرد و سوال آخر اینکه دولت و مردم عراق تا کجا میتواند بخاطر حل مسالمت آمیز مسئله ساکنان قرارگاه اشرف حاکمیت ملی خود را نقض کرده و سعه صدر نشان دهند ؟

حرف آخر اینکه شاید 100 روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، و سه مانده به تصمیم وزارت خارجه ایلات متحد بر مبنای مهلت چهارماهه دادگاه استیناف برای خارج کردن مجاهدین از لیست گروههای تروریستی، مجاهدین را همچنان در توهم گشوده شدن راهی برای خروج از بن بست مرگبارشان به تنها گزینه، یعنی تلف کردن وقت و به تاخیر انداختن انتقال باقیمانده ساکنان به لیبرتی همچنان بعنوان آخرین راه حل سوق میدهد.

همچنین .......

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مجاهدین خلق (فرقه رجوی) و رفتارهای ناهمگون و متناقض؟ !

بحران آفرینی نیاز ذاتی مجاهدین

سیدحجت سیداسماعیلی، عضو پیشین شورای مرکزی و ستاد اطلاعات مجاهدین، ایران دیدبان، بیست و هشتم ژوئیه 2012
http://irandidban.com/fa/ViewPoint-بحران%20آفرینی%20نیاز%20ذاتی%20مجاهدین/18052

مجاهدین که تا به امروز با فریبکاری و سفسطه در موضوعات مورد مناقشه با دولت عراق، انتقال باقیمانده ساکنان قرارگاه اشرف به لیبرتی را به تاخیر انداخته اند بار دیگر سبب خشم مقامات ملل متحد، دولت عراق و مسئولین وزارت خارجه آمریکا شدند.

پررویی و گستاخی بی حد و حصر و دروغگویی و فریبکاری محض رهبران مجاهدین در مقابل برخوردهای انساندوستانه و سعه صدر مقامات دست اندرکار باعث شده است که انتقال باقیمانده ساکنان قرارگاه اشرف به لیبرتی تا این لحظه همچنان لاینحل باقی بماند.

مجاهدین که همچنان با بهانه قراردادن موضوعات صنفی و استقراری در لیبرتی و فروش اموال و دارائی هایشان در اشرف در مسیر وقت کشی و ایجاد تاخیر در انتقال باقی مانده ساکنان قرارگاه اشرف به لیبرتی گام بر میدارند این دور هم با این هدف تلاش کردند با طرح موضوعات تکراری روند تخلیه قرارگاه اشرف را با تاخیر مواجه سازند. طبق هماهنگی های انجام شده بین دولت عراق و ملل متحد، کمیته تخلیه قرارگاه اشرف مقدمات مرحله ششم انتقال باقی مانده ساکنان به لیبرتی با انتقال بخش قابل توجهی از اموال آنان به لیبرتی را آغاز نمود. در همین رابطه روز یکشنبه 25 تیر 91 دولت عراق اقدام به انتقال ۲۸ خودرو ، دستگاه های خنک‌کننده، یخچال‌ها و اثاثیه ساکنان به لیبرتی نمود و در روز 27 تیر نیز تعداد 19 دستگاه اتوبوس برای انتقال بخشی از ساکنان اشرف به لیبرتی وارد قرارگاه اشرف شد و قرار بود روز 28 تیر ماه گروه ششم را به لیبرتی جابجا کند ولی با بهانه گیری های مجدد مجاهدین انتقال گروه ششم متوقف گردید.

بلافاصله آقای بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد طی اطلاعیه یی که در میان اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز توزیع شد بر اهمیت همکاری ساکنان دو اردوگاه اشرف و لیبرتی با مقامات عراقی تاکید کرد تا فرآیند جابجایی بدون درنگ بیشتر انجام شود ولی عملا بی نتیجه بود.

متعاقب عمل زشت مجاهدین که هزینه آن تنها از جیب ساکنان باقیمانده در قرارگاه اشرف پرداخت میشود، آقای مارتین کوبلر در تاریخ 29 تیر 91 برابر با 19 ژوئیه 2012 با حضور در جلسه شورای امنیت ملل متحد با موضوع عراق و اشرف اعلام کرد: " . . . ساکنان اراده واقعی در پروسه یی که توسط یونامی تسهیل می شود، ندارند. (ولی) من از دولت عراق به خاطر انعطافش در این زمینه تشکر می کنم و از مقامات عراقی تقاضا می کنم تا هم چنان به پروسه حل این مسأله به طور صلح آمیز ادامه دهند . . . "

مجاهدین که از سخنان واقع گرایانه آقای کوبلر در اجلاس شورای امنیت به خشم آمده بودند، فرصت را مغتنم شمرده و طی اطلاعیه ای در سی تیر 91 ضمن نسبت دادن توهین آمیز ترین جملات به ایشان اعلام کردند : " اظهارات مارتین کوبلر در شورای امنیت علیه ساکنان اشرف، راهگشای سومین کشتار است". بدین ترتیب مجاهدین زمینه مناسبی یافتند تا ضمن بهانه جویی، بار دیگر در روند انتقال باقیمانده ساکنان از اشرف به لیبرتی سنگ اندازی کنند.

در رابطه با بهانه جویی های مجاهدین ، خبرنگار تلویزیون فارسی بی بی سی روز جمعه 30/04/1391 از محل کنفرانس مطبوعاتی آقای دنیل فیرید در واشینگتن که تازه از عراق برگشته بود گزارش نمود: " آقای فیرید گفت طبق بازرسی که از اردوگاه (لیبرتی) داشته اگر چه تمام این ارودگاه را بازرسی نکرده اما اونجاهائیکه بازرسی کرده و دیده بنظرش طبق شکایات سازمان مجاهدین خیلی در واقع پایه ای نداره . گفت شیرهای آب را باز کرده آب در لوله ها جریان داشت . برق بوده ، ژنراتورها وجود داشتند. حتی عکس هایی را نشان داد از باغچه های سبزی که به گفته او از قول ساکنان آنجا بهش گفته بودند که از آب های بازیافتی آبیاری میشوند . . . ".

خبرنگار اعزامی تلویزیون بی بی سی در پاسخ این سوال که پس چرا مجاهدین همچنان از انتقال باقی مانده ساکنان اشرف به لیبرتی سرباز میزنند ؟ گفت: " . . . یک موضوع دیگر که محل اختلاف است وضعیت معلولین است . سازمان مجاهدین میگوید معلولین در حریه وضعیت خوبی ندارند و تا آنموقع که شرایط مهیا نشه ما آن عده را از اردوگاه اشرف نخواهیم آورد . دولت عراق میگوید برای آوردن معلولین و سایل آنها ما حاضریم همکاری کنیم منتهی باید بازرسی کنیم و سازمان مجاهدین پیش شرط میگذاره برای بازرسی و در واقع دعوا الان بخش عمده ای سر وضعیت معلولین است و چه شرایطی و چه پیش شرطهایی درش وجود دارد".

روز بعد دولت عراق این درخواست مجاهدین را نیز عملی کرد تا این بهانه را نیز از دست آنان بگیرد بنحویکه خود مجاهدین در تاریخ 30 تیر 91 تحت عنوان " ۳۰تیر ۹۱ (۲۰ ژوئیه ۲۰۱۲) - سرآمد نهمین ضرب الاجل در اشرف" اطلاعیه ای صادر و در آن اعلام نمود " . . . سرانجام حکومت عراق، با تأخیر بسیار انتقال خودروهای ویژه مجروحان و بیمارانی را که از ناحیه کمر به پایین دچار فلج شده اند قبول کرد. روز گذشته، در همین خصوص 3 خودرو با پلکانهای متحرک و ئیدرولیک از اشرف پس از یک بازرسی طولانی و جزء به جزء که در ایستگاه پلیس اشرف با حضور ناظران ملل متحد صورت گرفت، به لیبرتی منتقل گردید . . . "

ولی عملا بازهم از انتقال گروه ششم خبری نشد و مجاهدین بار دیگر به بهانه دیگری متوصل شدند. بنحویکه در اول مرداد، شورای ملی مقاومت مجاهدین طی اطلاعیه ای ضمن حمله و هجوم به آقای مارتین کوبلر مجددا موضوع دارائی های خود در قرارگاه اشرف و فروش آنها را پیش کشیده و اعلام کرده اند : " . . . ادامه انتقال ساکنان به لیبرتی تنها پس از اجرای خواستهای دهگانه آنان (که در اطلاعیه 17 تیر این شورا آمده است) به ویژه حل و فصل مسأله داراییهایشان صورت خواهد گرفت " .

بدین ترتیب مجاهدین بار دیگر به تمامی تلاش های انساندوستانه ملل متحد و دیگر مقامات مسئول در دولت عراق و وزارت خارجه آمریکا دهن کجی کرده و به پشتوانه حامیان سیاسی شان در آمریکا آنرا به شکست کشاندند.
با توجه به آنچه که گفته شد بنظر میرسد ترفند وقت‌کشی و تاخیر در انتقال ساکنان اشرف به لیبرتی به بهانه های مختلف که خط اصلی مجاهدین است برای مسئولین آمریکائی بویژه وزارت خارجه آمریکا هم که از نزدیک با مجاهدین کار میکنند تا حدود زیادی لو رفته است. البته هنوز آنها هم تحلیل درستی از علت و چرائی این همه فریبکاری مجاهدین ندارند و انبوه سوال در این رابطه برایشان مطرح است.
به نحوی که در این خصوص در مقاله ایکه از سایت وزارت خارجه آمریکا در مجله آمریکائی فارین پالیسی در تاریخ 18 ژوئیه 2012 برابر با 28 تیر 91 درج شده آمده است : "مقامات وزارت خارجه اکنون معتقدند که مجاهدین وقت کشی میکنند. مقامات دولت معتقدند که مجاهدین توصیه های بد و حمایتهای غیرمفیدی از حامیان آمریکایی خود می گیرند.

این مجله به نقل از مقامات وزارت خارجه آمریکا میگوید: "به نظر می رسد سازمان مجاهدین معتقد است تا آنجا که می تواند باید مستحکم بایستد و آنها در این دیدگاه توسط تعدادی از حامیان آمریکایی شان تشویق می شوند".

سفیر دن فیرید، مقام وزارت خارجه، که مسئول کمک در جابه جایی از کمپ اشرف است و روز سه شنبه (27 تیر 91)، در حالی که به تازگی از عراق برگشته بود، یک کنفرانس تلفنی با کارکنان کنگره برگزار کرد.

یکی از کارکنان که بر روی خط بود گفت که فیرید به خاطر تلاشهای کنگره به منظور مداخله در انتقال اعضای مجاهدین به کمپ لیبرتی خشمگین است.

فیرید افزود: "از دیدگاه من، تلاشهای موجود در کنگره در حمایت از مجاهدین برای امتناع از ترک اشرف، کاملاً غیرمسؤلانه است. این یک نوع میانجی گری از بدترین نوع آن است زیرا به طور کامل زیرآب سیاست آمریکا را می زند. رزلهتینن و شرمن واقعاً علاقمند نیستند که بن بست را حل کنند. آنها برای اهداف سیاسی خودنمایی و برای مجاهدین خوش خدمتی می کنند"".
فارین پالیسی در جای دیگری بنقل از مقامات وزارت خارجه آمریکا میگوید: "برخی از درخواستها، معتبر هستند اما شرایط کمپ لیبرتی را وخیم و وحشتناک توصیف کردن، درست نیست. این مقام گفت، " آیا واقعاً خودروهای افزوده، از موارد بنیادین حقوق بشر است؟ ".
ضمن اینکه تلویزیون بی بی سی فارسی نیز روز جمعه 30/04/1391 اعلام کرد : ". . . دنیل فیرید فرستاده ویژه وزارت خارجه آمریکا در موضوع اردوگاه اشرف که دو روز پیش از عراق بازگشت گفته است دولت عراق حتی از انتظارات واشینگتن نیز فراتر رفته، اما سازمان مجاهدین بجای پاسخ متقابل، عملا این کار را به سُخره گرفته است.

البته که کارشکنی های مجاهدین تا زمانیکه آنها به اهداف آشکار و پنهان خود نرسیده اند ادامه خواهد داشت و نقطه پایانی بر آن متصور نیست.

چرا که مطابق آنچه که فوقا گفته شد در حال حاضر هرچند توپ در زمین مجاهدین است و مجاهدین باید حُسن نیت خود را نشان دهند ولی مجاهدین بخاطر اینکه بار دیگر وضعیت را پیچیده کرده و مدت زمان دیگری طرف حسابهای خود را حول آن مشغول کنند دست به ترفند جدیدی زدند. مجاهدین در تاریخ سی تیر 91 برابر با 20 ژوئیه 2012 از زبان حامیان استیجاری شان یعنی آلخو ویدال کوادراس - نایب رئیس پارلمان اروپا و رئیس تشکیلات خود ساخته ای بنام "کمیته بین المللی در جستجوی عدالت" در تلاش برای بدنام کردن آقای مارتین کوبلر ضمن اعلام اینکه " . . . کارکرد هفت ماهه آقای کوبلر و به خصوص گزارش او به شورای امنیت نشان می دهد که او نه بخشی از راه حل اشرف، بلکه بخشی از مشکل است" ، از دبیرکل ملل متحد خواسته اند تا نماینده دیگری را بجای آقای مارتین کوبلر "برای رسیدگی به مسأله اشرف و لیبرتی و ارزیابی مشکلات و خواستهای ساکنان" تعیین نماید.

نتیجه اینکه رفتارهای هیستریک و فریبکارانه مجاهدین که البته یک دهن کجی آشکار به تمامی قوانین بین المللی است و در راستای سیاست وقت کشی برای توقف و یا تاخیر در تخلیه قرارگاه اشرف و از ضروری‌ترین الزامات پیشبرد اهداف پنهان و آشکار مجاهدین بحساب می آید، هنوز به نتیجه مطلوب خود که خواست رهبران مجاهدین است نرسیده است.

عدم پذیرش مجاهدین در کشورهای ثالث، ابقای نام سازمان در لیست گروههای تروریستی آمریکا ، همچنین به شکست کشیده شدن تلاش مجاهدین برای ساقط کردن دولت آقای مالکی که با حمایت های مالی وسیع از احزاب مخالف در عراق صورت میگرفت ، از جمله دلایلی است که باعث گردیده است رهبری سازمان، ضمن گروگانگیری مجاهدین در قرارگاه اشرف، تشکیلات مجاهدین را همچنان به سمت بحران آفرینی سوق دهد.

همچنین .......

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

معمای تخلیه قرارگاه اشرف

سیدحجت سیداسماعیلی، عضو شورای مرکزی و ستاد اطلاعات مجاهدین، ایران دیدبان، بیست و یکم ژوئیه 2012
http://irandidban.com/fa/ViewPoint
-معمای%20تخلیه%20قرارگاه%20اشرف/18039

بعد از اتمام حجت دو مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا در کنفرانس خبری هفتم ژوئیه 2012 - هفدهم تیر 91 مبنی بر اینکه " صبر دولت عراق برای تخلیه اردوگاه اشرف رو به پایان است و مجاهدین باید بدون هیچ گونه قید و شرطی قرارگاه اشرف را تخلیه کنند . . . " و "خطرناک و غیر مسئولانه " خواندن برخورد مجاهدین با موضوع تخلیه قرارگاه اشرف بار دیگر مسئولین وزارت خارجه آمریکا به مجاهدین یادآوری کردند که " . . . تخلیه اشرف در تصمیم گیری وزارت خارجه آمریکا درخصوص حذف یا ابقاء نام سازمان مجاهدین خلق در فهرست آمریکا از گروه های تروریستی نقش مهمی دارد".

مجاهدین در اولین واکنش خود که سراسیمه دست به دامن حامیان استیجاری شان در پارلمان اروپا شدند و بار دیگر تلاش کردند با سفسطه و فریبکاری تمامی تلاش های بین المللی برای تخلیه مسالمت آمیز قرارگاه اشرف را به بن بست بکشانند.

بنظر میرسد موضعگیری اخیر مقامات وزارت خارجه آمریکا که حاکی از اشراف کامل آنها به فریبکاری مجاهدین در توقف و یا ایجاد تاخیر در انتقال باقیمانده ساکنان اشرف به لیبرتی است بد جوری جز مجاهدین را درآورده است.

جیم هیگینز، عضو هیأت رئیسه پارلمان اروپا در جلسه باصطلاح "دوستان ایران آزاد" در مقر پارلمان اروپا در تاریخ 25/04/1391 اعلام کرد: " . . . اولین مسأله نخست وزیر عراق مالکی است. او دستورات خود را از تهران دریافت می کند . .

مسأله دوم نقش منفی مارتین کوبلر، نماینده سازمان ملل متحد در عراق است. وی نقشی بی طرف اتخاذ نکرده است و در عوض نقش وکیل مدافع دولت عراق را بازی می کند.

مسأله سوم در رابطه با ایالات متحده و وزارت امور خارجه آمریکاست . . . تا حداکثر فشار را بر مجاهدین وارد کنند . . . به جای تعیین ضرب الاجل برای مقاومت ایران، باید برای دولت عراق ضرب الاجل بگذارند تا به توافقات خود در توافقنامه امضا شده عمل کند".

آلخو ویدال کوادراس، نایب رئیس پارلمان اروپا از اسپانیا نیز گفت: " . . . آنها جابه جایی ساکنان اشرف را به لیبرتی را به عنوان یک پیش شرط برای دیگر حرکتهای سیاسی که در واقع نباید به هم مرتبط باشند، اعلام کرده اند . . . در اول ژوئن دادگاه استیناف آمریکا فرمان داد و حکم کرد که وزیر خارجه کلینتون باید در مورد حذف نام سازمان مجاهدین از لیست تصمیم بگیرد و دادگاه گفت که اگر که او اینکار را نکند، دادگاه خود این کار را انجام خواهد داد و آنها را از لیست خارج می کند . . . "

اطلاعیه مورخه 25/04/1391 مجاهدین علیرغم تمامی هشدار ها یک گردنکشی آشکار در مقابل خواست جامعه بین المللی برای تخلیه مسالمت آمیز قرارگاه اشرف است و بنظر میرسد سواستفاده مجاهدین از انعطاف دولت عراق در عدول از ضرب الاجعل های تعیین شده قبلی که به درخواست سازمان ملل متحد و وساطت آمریکا صورت میگیرد امر را بر رهبران مجاهدین مشتبه کرده است.

مجاهدین در این اطلاعیه اعلام کردند " . . . گروه ششم تنها پس از تأمین حداقل های انسان دوستانه حرکت می کند" ؟ !

هرچند خواسته های مجاهدین در دو اطلاعیه قبلی صرفا شکل صنفی و استقرای پیدا کرده است ولی بازهم به طرز ماهرانه ای تلاش میشود تا با پیچیده کردن وضعیت و طرح خواسته های غیر منطقی و غیر واقعی تخلیه قرارگاه اشرف از باقیمانده ساکنان را متوقف و یا با تاخیر جدی مواجه سازنند.

اینجا بار دیگر این سوال مهم پیش می آید که واقعا چرا مجاهدین علیرغم اینکه می دانند دیر یا زود باید اشرف را تخلیه کنند بازهم مقاومت بخرج میدهند. آیا واقعا مشکل، موضوعات صنفی و استقرای در لیبرتی و فروش اموال مجاهدین در قرارگاه اشرف است ؟ و یا در پس پرده مشکل جدی تری در اشرف وجود دارد که تنها باید خواص از آن اطلاع داشته باشند.

بنابراین بعد از تمامی سنگ اندازی ها مجاهدین و درست کردن یک کلاف سردرگم ، این سوال پیش می آید که قرارگاه اشرف چه چیز با ارزشی را در خود جای داده است که این همه مجاهدین از تخلیه کامل آن ترس و واهمه دارند و به انبوه فریبکاری متوسل میشوند ؟ !

بنظر میرسد تلاش مجاهدین برای ساقط کردن آقای مالکی با ایجاد اختلاف بین دولت با سایر گروههای عراقی که البته با پرداخت رشوه های کلان صورت میگیرد و خروج از لیست گروههای تروریستی آمریکا قبل از تخلیه قرارگاه اشرف ایده آل ترین عواملِ زمینه ساز در حل معضل مجاهدین در قرارگاه اشرف است که آنهم تنها با داشتن وقت کافی ممکن است محقق شود . به همین دلیل تاخیر در تخلیه قرارگاه اشرف دقیقا در راستای تحقق ایندو هدف طراحی و پیش برده میشود.

همچنین .......

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

عقب نشینی خفت بار مجاهدین از شروط اعلام شده

سیدحجت سیداسماعیلی، عضو پیشین شورای مرکزی و ستاد اطلاعات مجاهدین، دوازدهم ژوئیه 2012

بنظر میرسد اجماع فعلی در دولت عراق، سازمان ملل متحد و آمریکا در خصوص تخلیه قرارگاه اشرف، مجاهدین را در شرایط بدی قرار داده است، هرچند مجاهدین در تلاشند که آنرا ناکارآمد نشان دهند.

بار دیگر مقامات وزارت خارجه آمریکا در هفتم ژوئیه 2012 در کنفرانسی خبری به سازمان مجاهدین خلق هشدار دادند که صبر دولت عراق برای تخلیه اردوگاه اشرف رو به پایان است و مجاهدین باید بدون هیچ گونه قید و شرطی قرارگاه اشرف را تخلیه کنند.

دنیل بنجامین هماهنگ کننده مقابله با تروریسم در وزارت خارجه آمریکا گفت اگر رهبران سازمان مجاهدین خلق گمان می کنند با وقت کشی می توانند در این میان پیروز شوند شیوه ای خطرناک و غیرمسئولانه را برگزیده اند. وی گفت تخلیه اشرف در تصمیم گیری وزارت خانه اش درخصوص حذف یا ابقاء سازمان مجاهدین خلق در فهرست آمریکا از گروه های تروریستی نقش مهمی دارد.

مجاهدین که در جریان موضوع تخلیه قرارگاه اشرف تلاش کرده اند سیاستی را به پیش ببرند که هم از آخور بخورند و هم از تبره ، حال به روزي افتاده اند كه نه از آخور خبري است و نه از تبره. يعني نه از آنچنان امتيازاتي كه در ليبرتي ميخواستند خبري است و نه خروج از ليست گروههاي تروريستي در دسترس است.

اطلاعيه مورخه 17/04/1391 شوراي ملي مقاومت با ده مادهِ رهبران مجاهدين نیز یک غلط کردم گویی آشکار در مقابل وزارت امور خارجه آمریکاست. هرچند تلاش شده با مضحک خواندن بحث ضرب الاجل 20 ژوئيه، و یا اینکه "به لحاظ قانونی و طبق حکم دادگاه، مرتبط ساختن نقل مکان از اشرف و در گرو گذاشتن لغو نامگذاری تروريستی با تخليه اشرف موضوعيت ندارد" همچنان تاثیرگذاری مجاهدین در روند تحولات تخلیه اشرف را نشان دهند.

پر واضح است که مجاهدین با تعییر 6 ماده قبلی و افزایش آن به ده ماده فعلی و البته با حذف دو شرط اساسی 4 و 6 از شروط مندرج در اطلاعیه مورخه23/03/1391 خود یعنی ؛ به رسمیت شناخته شدن موقعیت قانونی لیبرتی به‌عنوان یک کمپ پناهندگی و اینکه ایالات متحده در اسرع وقت کمپ اشرف را مورد بازرسی قرارخواهد داد، یک عقب نشینی خفت بار در مقابل آمریکا انجام داده است. ضمن اینکه باید گفت افزایش تعداد خواسته ها توسط رهبران مجاهدین نیز صرفا از زاویه تاثیرات روانی و در راستای لاپوشانی این عقب نشینی در درون تشکیلات مجاهدین است.

بدیهی است موضع گیری های هوشمندانه مسئولین وزارت خارجه آمریکا در مورد مجاهدین، حاصل دهسال کار نزدیک و اشراف کامل آنها با فريبكاري های مجاهدين بعنوان یک خصلت فرقه اي، است.

به همين دليل هم با مشروط كردن تخليه اشرف به خروج از ليست گروههاي تروريستي راه هرگونه فرار و اما اگری را به مجاهدين بسته اند.

از سوی دیگر در محتوا نیز خواسته های مجاهدین چه در قالب 6 ماده و یا ده ماده فعلی به شكل پيچيده اي حفظ همان غل و زنجيرهاي اسارت به پاي گروگانهاي اسير در بند تشكيلات فرقه اي مجاهدين و اینبار در لیبرتی است، هرچند تمامی این خواسته ها ظاهري انساني هم داشته باشد.

چرا که اگر قرار است ساكنان ليبرتي و اشرف بعنوان پناهنده به كشورهاي ثالث منتقل شوند و اگر قرار است آنها بعد از سالها اسارت در تشكيلات فرقه اي رجوي آزاد شوند و سرنوشت خود را انتخاب کنند، واقعا چه نيازي به اين همه تجهيزات مختلف از جمله ليفتراك ، كاميون ، انواع خودرو، دستگاه زيراكس و هزاران وسیله دیگر که هیچ مسئله ای از آنها در لیبرتی و در کادر پناهندگی حل نمی کند هست ؟ !

بنابراین اینها وسايلي هستند که در راستای مسئوليت سازي تشكيلاتي در لیبرتی کاربرد دارد تا اعضای سازمان در لیبرتی هم بعنوان اشرف دیگر در بند تشكيلات فرقه اي مجاهدين نگه داشته شوند.

ولي در ورای همه کارشکنی های مجاهدین، آنچه كه در این میان مايه نگراني بيشتر جامعه جهانی است وضعيت باقیمانده ساكنان در قرارگاه اشرف است كه همچنان بعنوان گروگان و گوشت دم توپ در دستان رهبران فرقه مجاهدين گرفتار آمده اند.

از طرف دیگر اوج دنائت و بي شرمي رهبران مجاهدين نیز در اين است که اغلب کسانی كه از نظر تشكيلات "حلقه ضعيف " ناميده ميشوند و يا سطح تشکیلاتی پائینی داشته و بدلیل کهولت سن مريض و بيمارند و حتی تعدادی از مسئولین رده بالاتر که دارای اطلاعات محرمانه از انبوه خیانت کاریهای رجوی هستند در آخرین سریهای انتقال در قرارگاه اشرف نگه داشته شده اند. چرا که رهبران مجاهدین بخوبی میدانند در صورتیکه به ليبرتي منتقل شوند و امتیازاتی که آنها برای حضور در لیبرتی خواهان آن هستند (بخوانید حصارهای تشکیلاتی) ، محقق نشود شاید شرایطی فراهم شود که خیلی ها خواهان رفتن به ایران شوند و یا کسانی هم باشند از مسئولین که بخواهند از تشکیلات جدا شده و وطن فروشی های رجوی را افشا کنند.

بدین ترتیب باقي مانده ساكنان در قرارگاه اشرف بهترين اهرم و وسيله براي گرفتن امتيازات هرچه بيشتر در ليبرتي محسوب شده و بعبارت دقیق تر برای رهبران مجاهدین استفاده دوگانه هم دارند. چرا كه اگر بهر دليلي هركدام از آنها كشته شوند، مجاهدين، هم از دست آنها خلاص ميشوند و هم ميتوانند ضمن شهيد سازي، مظلوم نمايي کرده و در راستای اهداف بغایت فرقه ای خود بازهم در روند تخلیه قرارگاه اشرف اخلال ایجاد کرده و آنرا به تاخیر بیندازند.

ولی علیرغم تمامی فریبکاریهای مجاهدین، باید گفت تا اینجای قضیه رهبران مجاهدین همچنان بازنده اصلی بازی خطرناکی که تنها از جان انسانهای بی گناه در قرارگاه اشرف هزینه میشود هستند و عقب نشینی خفت بار از اصلی ترین شروط تخلیه قرارگاه اشرف خود گواه دیگری بر شکست نمایش مسخره و چند ملیتی ویلپنت پاریس هم هست.

سیدحجت سیداسماعیلی – 20/04/1391
عضو پیشین شورای مرکزی و ستاد اطلاعات مجاهدین

همچنین .......

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

در آستانه بسته شدن قرارگاه اشرف

سیدحجت سیداسماعیلی، عضو پیشین شورای رهبری و ستاد اطلاعات مجاهدین، ایران دیدبان، چهارم ژوئیه 2012
http://irandidban.com/fa/ViewPoint-در%20آستانه%20بسته%20شدن%20قرارگاه%20اشرف/17994

پس از نمایش مسخره و بزک شده ویلپنت پاریس که با هدف جلب توجه مجدد دولت مردان آمریکایی به مجاهدین ترتیب یافته بود، مجاهدین بار دیگر تلاش های خود را در راستای توقف روند انتقال ساکنان اشرف با هدف امتیاز گیری در لیبرتی بعنوان تنها راه حل ممکن متمرکز کردند و این در حالی است که رهبران مجاهدین همچنان در شوک وارده از هشدارهای جدی وزارت خارجه آمریکا مبنی بر تخلیه قرارگاه اشرف بدون هیچگونه پیش شرط بسر میبرند.

مجاهدین در جدیدترین اقدام خود و اینبار تحت عنوان « 71 پارلمانتر عراقی به توقف جابجایی و یا اعلام لیبرتی به عنوان کمپ ملل متحد فراخوان میدهند» و با انعکاس آن در روزنامه واشینگتن تایمز تلاش کردند در واپسین روزهای بسته شدن قرارگاه اشرف بار دیگر شانس خود را بیازماید.

پیشتر از این نیز مجاهدین سعی کرده بودند تحت عنوان «قطعنامه ۴۰۰ کلیسای مسیحیان متدیست در آمریکا» به رئیس جمهور اوباما و وزیر خارجه هیلاری کلینتون «ضرورت اقدام فوری و انجام تعهدات آمریکا طبق قرارداد امضا شده با تک تک ساکنان اشرف برای حفاظت تا فرجام نهایی» را یادآوری کنند.

در اطلاعیه 71 پارلمانتر عراقی که مجاهدین تلاش کرده اند پیشاپیش خود را از لیست گروههای تروریستی آمریکا خارج شده بحساب آورند ؟ ! و اعلام کنند که «مهم ترین بهانه سرکوب و حمله به ساکنان اشرف که نامگذاری تروریستی در آمریکا بود از بین رفته و دیگر هیچ دستاویزی برای خشونت علیه ساکنان وجود ندارد»، ضمن مقدمه چینی های کلیشه ای ، خسته کننده و البته بی ربط ، بار دیگر خواسته اصلی شان را مبنی بر اینکه « . . . ملل متحد یا باید این پروژه را خاتمه یافته اعلام کند و یا با پذیرش مسئولیت کمپ لیبرتی و اعلام آن به عنوان یکی از کمپ های ملل متحد ساکنان را از رنج کنونی خلاص کند . . . » بیان کرده اند.

پر واضح است که این خواسته و خواسته های مشابه آن که زمینه تاخیر در خروج از قرارگاه اشرف را فراهم میکند ، دقیقا نشات گرفته از امید بستن به گزینه هایی همچون سقوط دولت آقای مالکی و خروج از لیست گروههای تروریستی آمریکا که با حکم اخیر دادگاه استیناف در واشنگتن قوت بیشتری هم به خود گرفته است، میباشد. هرچند برخی مقامات وزارت خارجه آمریکا همزمان با صدور بیانیه 18 ژوئن 2012 ضمن اعلام اینکه: تحلیل های اینچنینی کاملا نادرست است و مجاهدین نباید روی آن حساب باز کنند ، مانع تراشی های جدید رهبری سازمان مجاهدین خلق را خطرناک خواندند و یادآوری کردند که دولت عراق این بار بر ضرب العجل اول ماه رمضان پافشاری می کند.

بنابراین مجاهدین چه بخواهند و چه نخواهند بیانیه 18 ژوئن 2012 وزارت خارجه آمریکا نقطه عطفی در عزم دولت عراق ، سازمان ملل متحد و بویژه آمریکا برای بستن قرارگاه اشرف در خاک عراق و پایان دادن به انبوه بهانه گیریهای مجاهدین است . ضمن اینکه در تاریخ 04/14/1391 شش روز بعد از بیانیه وزارت خارجه آمریکا و یک روز بعد از نمایش ویلپنت پاریس آقای "مارتین کوبلر" نماینده سازمان ملل در عراق بر ضرورت تخلیه کامل اردوگاه اشرف مجددا تاکید نمود. همچنین در تاریخ 08/14/1391 کمیته عراقی مسئول پایان دادن به حضور مجاهدین در خاک عراق نیز اعلام کرد: « 1200 نفر باقیمانده در اردوگاه اشرف طی چند روز آتی در دو مرحله این اردوگاه را ترک می کنند تا این اردوگاه به طور کامل بسته شود» دلایلی بر تصمیم قطعی برای بستن قرارگاه اشرف محسوب میشوند.

بدین ترتیب بعد از سی سال که در آستانه بسته شدن قرارگاه اشرف قرار داریم مجاهدین با شرکت تمام عیار در یکی از پرفضیحت ترین رسوایی های تاریخ معاصر ایران و با به جان خریدن ننگ و داغ ابدی وطن فروشی و خیانت به مردم ایران در همکاری با مخوف ترین دیکتاتور منطقه یعنی صدام حسین و توسری خوردن از دست همان آمریکائیانی که انبوه خدمت اطلاعاتی و حتی عملیاتی به نفع آنها در پرونده شان دارند ــ باید هم چوب و هم پیاز را یک جا نوش جان کنند.

و در این میان خوشا به حال کسانی که صف خود را از صف این مزدوران وطن فروش و بیگانه پرست و اپوزیسیون خود فروخته جدا کرده و به عهد و پیمانشان با مردم همچنان استوار باقی مانده اند.

 سایت ایران قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است

مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد