|
فریب های بی و
حد و حصر سران سازمان (مجاهدین خلق، فرقه رجوی) برای
عدم تخلیه کامل کمپ اشرف
مریم سنجابی،
بغداد، ششم دسامبر 2012
http://iran-interlink.org
در چند روز
اخیر یک گزارش کار مختصر بی طرفانه و محترمانه از
پیشرفت کار پروسه جابجایی ساکنان اشرف به لیبرتی و ریل
انتقال آنها به کشورهای خارجی تهیه شده و به دبیر کل
سازمان ملل ارائه شده است .
در یکی از بندهای آن چنین آمده است:
"در حال حاضر
فقط 100 ساکن در کمپ عراق جديد باقی مانده اند. در
حالی که 3100نفر ساکن به صورت مسالمت آميز به کمپ
ليبرتی نزديک بغداد منتقل شده اند. دولت عراق تأکيد
دارد که اشرف را در روزهای آينده ببندد و خواستار آنست
که 100نفر آخر به کمپ ليبرتی جابه جا شوند. ... من و
همکارانم در هفته های اخير از هيچ تلاشی دريغ نکرديم
تا ديدارهای بين تاجران مختلف و دولت عراق را تسهيل
نماييم. اين تلاشها متأسفانه ناموفق بوده است و به بن
بستی تا هفته گذشته راه برد. دولت عراق اين بن بست را
به عنوان تلاشی از طرف ساکنان جهت تأخير جابه جايی
100نفر باقيمانده تلقی می کند."
این همه احترام
در یک اطلاعیه و این همه بی ادبی و فحش و ناسزا در
جواب های فرقه را بنگرید.
"کوبلر به شيوه
شناخته شده خود، از جانب حکومت عراق تهديد کرد: «دولت
عراق تأکيد دارد اشرف را در روزهای آينده ببندد». او
با کتمان حقايق.... ، تقصير بن بست در اين باره را به
گردن ساکنان انداخت. کوبلر در يک دروغ آشکار ديگر برای
کينه کشی از ساکنان ليبرتی... اين ادعای دروغ که در
21آبان برای مصرف در جلسه شورای امنيت از سوی کوبلر
عنوان شده. - «اين ادعا مطلقاً کذب، آميخته با اهداف و
غرضهای سياسی ... است"
به راستی چرا
این همه تلاش و کتمان حقایق برای عدم خروج نفرات
باقیمانده از کمپ اشرف سابق می شود
در ماه های
اخیر شاید دهها کنفرانس و جلسه در پاریس برگزار شده و
صدها اطلاییه و اعلامیه از طرف سران سازمان نیز منتشر
شده . و در همه تلاش های مشمئز کننده آنچه که بطور
دیوانه واری دنبال می شود. ماندن در عراق ، خالی نکردن
کامل کمپ اشرف و گرفتن نام پناهندگی برای محلی است که
خود سازمان و سران حقه باز آن بطور رسمی قبول کرده
بودند که این محل موقت و ترانزیت برای رفتن به کشورهای
خارجی می باشد.
در ده ها
اطلاعیه و کنفرانسی که اخیرا" از طرف فرقه نیز برپا
شده و یا منتشر می شود آیا تاکنون محض اطلاع به سخن و
یا فراخوان و یا تلاشی هرچند کوچک از طرف مریم رجوی
برخورده اید که درخواستی از کشورها شده باشد که برای
بردن نفرات از عراق ودادن پناهندگی به آنها اقدامی
صورت بگیرد.
آیا تا کنون در
تمامی انتشارات این فرقه به این موضوع برخورده اید که
بدنبال حتی یک ملاقات و یا یک تلاش کوچک برای گرفتن
پناهندگی و شروع ریل خروج اعضا از عراق به خارج
باشند.... هرگز وهرگز مگر امکان دارد روزی فرا رسد که
فرقه رجوی به حتی یک اصل انسانی و مردمی و یک قول
پایبند باشد
فرقه ای که در
قرن ارتباطات و به رسمیت شناختن حقوق انسانی در حالیکه
در کمپی در کنار اعضای کمیساریا و یونامی و صلیب سرخ
قرار دارد به وقیحانه ترین شکل حقوق افراد را خود را
نقض کرده و حتی اجازه یک بازدید دقیق و کامل و ... حتی
اجازه داشتن یک تماس آزاد و یا داشتن تلفن دستی را نیز
به نفراتش نمی دهد چگونه از آن می توان انتظار داشت که
به حقوق بین المللی و به معاهده هایی که خود امضا کرده
است پایبند باشد.
سران بی رحمی
که بعد سی سال حتی ازملاقات دوخواهر با همدیگر ممانعت
می کنند چگونه و با چه رویی دم از دمکراسی و آزادی
..... می زنند.
راستی به چه
دلیل کمپ لیبرتی را که تا چندی پیش بطور شیادانه ای پر
از مار و عقرب و بدون امکانات بهداشتی و آب .....
اعلام می نمودند حال می خواهند این کمپ بعنوان کمپ
پناهندگی شناخته شود...
در حالیکه
نفرات جدا شده با خنده و تمسخر ازآن روز ها صحبت می
کنند که در درون کمپ لیبرتی یک بچه مارچندسانتی را
گرفته و طوری از آن عکس گرفته بودند که به نظر مار
بزرگی برسد و شب ها ساعت ها و ساعت ها آب های منابع را
باز کرده و به درون درخته های کاشته شده روانه می
کردند و در صدد ساخت دریاچه مصنوعی بودند... فریاد می
زدند در لیبرتی با کمبود آب مواجه هستیم
داد وبیداد های
ساختگی برای اعلام کردن کمبودهای کمپ لیبرتی ، فراخوان
های متعدد برای بدست آوردن حمایت برای اعلام لیبرتی
بعنوان کمپ پناهندگی ، تلاش و کارشکنی مستمر برای عدم
تخلیه کمپ سابق اشرف، دادن روحیه و سرگرم نمودن نیروها
با کارهای سخت در درون لیبرتی همه و... همه نشان از
این دارد که رهبران سازمان و شخص رجوی آنقدر درمانده
شده اندکه در این وانفسابه گرای خود را نیز گم کرده
... و تنها کاری که به طور سخت و حیاتی بدنبال آن
هستند ماندن حتی یک روز بیشتر در عراق است . و به همین
خاطر به هرکار ناجوانمردانه ودغل و فریبی از خریدن
ماموران ضعیف عراقی و تطمیع کارکنان کمیساریا تا صرف
هزینه های کلان در کشورهای اروپایی( از پول های باد
آورده که از نفت عراق در دوران صدام بدست آوردند و حال
همان پول های دزدیده شده از مردم عراق را اموال خود می
نامند)... و سایر تلاش های مذبوحانه دیگری که می کنند
فقط بهانه ای برای چند روز بیشتر ماندن در عراق است.
در قسمتی دیگر
از این اطلاعیه کمیساریا اینگونه نوشته شده است
"مانيتورهای
سازمان ملل در کمپ ليبرتی حقوق بشر و شرايط انسانی
ساکنان را به طور روزمره مانيتور می کنند، با اين حال
ساکنان غالباً از دسترسی آنها به برخی نقاط ممانعت می
کنند. اين مانع انجام وظيفه آنها می شود.
... و از ساکنان می خواهم که به طور سازنده با دولت
عراق و سازمان ملل وارد شوند که کمپ عراق جديد بتواند
به طور مسالمت آميز بسته شود و تلاشها بتواند روی
انتقال ساکنان در کشور ثالث متمرکز شود."
و حال جواب
وقیحانه سازمان باصطلاع پرمدعای انقلاب گیری را
بنگرید:
"- مراجعه
مردان (تحت عنوان ناظران يا مأموران حفاظت ناظران) به
محل استراحت زنان. اين برای زنان مجاهد مسلمانی که در
ليبرتی هستند به هيچ وجه قابل قبول نيست و هيچ بهانه
يی نمی تواند اين را توجيه کند. نقض سنتهای فرهنگی و
مذهبی و اصول مسلم انسانی و حقوق بشر و حقوق ويژه
زنان، طبق قوانين و کنوانسيونهای بين المللی بسيار
نفرت انگيز است. - يک موضوع تکان دهنده ديگر در
شکايتهای ساکنان اين است که در برخی موارد ناظران شما،
افراد پليس عراق را با خود به برخی مکانهای استقرار و
استراحت می برند که به طور معمول خود پليس به آن
مکانها نمی رود. اين بسيار تحريک آميز و نگران کننده
است که افراد شما تسهيل کننده اقدامات سرکوبگرانه بعدی
پليس در ليبرتی گردند»."
دجالگری و اوج
دروغ و تزویر را در همین چند جمله می توان یافت... چرا
آنچه مشخص است:
اولا – یک سوم
افراد درون لیبرتی را زنان تشکیل می دهند که 70 درصد
آنان لایه مسئول سازمان به حساب می آیند.
دوما – تمامی
کمپ لیبرتی تشکیل شده از یکسری بنگال هایی است که قرار
بود محل اقامت و زندگی نفرات تا زمان خارج شدن از عراق
باشد. و بالطبع در داخل لیبرتی نبایستی قسمت های مجزای
دیگری وجود داشته باشد.
سوما . سران
کودن و بی و یاد هوش سازمان و شخص رجوی احتمالا فراموش
کرده اند که چگونه هفته ها و ماه ها همین زنان و
دختران را برای هفته ها و ماه ها به بیابان های اشرف
به همراه همین سربازان آمریکایی و یا سربازان عراقی در
دوران صدام برای تمرینات و مانور می فرستادند و یا
هفته ها و ماه ها همین زنان و دختران در بیابان ها و
در میان خاک ها زندگی می کردند راستی ان موقع قوانین
اسلامی شما به کجا رفته بود.
چهارم. در
فرهنگ شیادی و سی سال عقب افتاده این فرقه نفرت انگیز
است که همچنان فکر می کند که می تواند با حربه نام
بردن از اسلام و فرهنگ اسلامی ممانعت از جلوگیری از
بازدید رسمی افراد کمیساریا و دولت عراق از محل های
توطئه و اختفا در درون کمپ لیبرتی شوند
پنجم . راستی
آیا در فرهنگ اسلامی شما گفته شده است زنان حق صحبت با
مردان را ندارند . در فرهنگ اسلامی شما نوشته شده که
افراد و ناظران صلیب سرخ اجازه بازدید از محل زندگی"
زنان نظامی" را ندارند. پس حتما در آن فرهنگ اسلامی
شما نوشته شده است . زنان حق مادر شدن ندارند زنان حق
ازدواج ندارند . زنان باید در یک پستو قایم شوند . و
هر بلایی را هم می توان بر سز زنان اورد و آنها را
مخفیانه کشت و صدایش را هم در نیاورد... ( مهری موسوی–
مینو فتحعلی – زهرا فیض بخش – مرجان اکبریان و.....)
اگر کسی بایستی
شرم کند و تکان بخورد . با این کارهای تکان دهنده
شماست .
ششم . چگونه
است که بازدید محل هایی که توسط خود دولت عراق و
کمیسیاریا ساخته و تجهیز شده حال غیر اسلامی می شود.
چگونه بود که زمانی که در اشرف بودیم همین زنان اسلامی
! هر هفته به آسایشگاه های برادران ! رفته و بعنوان
بازدید از تمامی اتاق های آسایشگاه و حتی کمدهای
انفرادی افراد بازدید می کردند! چگونه است که آن زمان
هر هفته در کل اشرف مسئولین فرقه از کامپیوتر های شخصی
افراد گرفته تا محل استراحت و کار .... همه افراد را
بعنوان "امنیت" بازرسی و زیر رو می کردند" و کسی حتی
جرات یک اعتراض نداشت .... و حال اینگونه کارها غیر
اسلامی شده است.
ننگ شما باد که
الحق تاریخ ایرن بی جهت و بی دلیل نام منافق برشما
ننهاد.
همچنین
.......
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فراخوان برای
اعلام کمپ لیبرتی به کمپ پناهندگی فریب جدید فرقه رجوی
(مجاهدین خلق)
مریم سنجابی،
فریاد آزادی، هفدهم نوامبر 2012
http://www.faryade-azadi.com/2Haupt/farib%20jadid2.HTM
این روزها سران
فرقه رجوی تمام سعی و تلاش خود را درنامه نگاری و دادن
اطلاعیه براین گذاشته اند که با جار و جنجال های
تبلیغاتی لو رفته که یکی از شگردهای همیشگی فرافکنی
آنان می باشد. درخواست کنند که کمپ لیبرتی به کمپ
پناهندگی تبدیل شود. یعنی کمپ لیبرتی در کشور عراق !!
بعنوان کمپ پناهندگی! اعلام شود.
ناگفته پیداست که کمپ پناهندگی و کشور پناهنده پذیر
تعاریف خاص خود را داشته و بعید است که سران فرقه رجوی
از این موضوعات بی اطلاع باشند. و آنچه مشخص است
پناهنده به افرادی اطلاق می شود که بدلایل سیاسی و یا
اقتصادی از کشور خود مهاجرت کرده و به کشورهای ثروتمند
ومهاجرت پذیر می روند. کشورهای پناهنده پذیر نیز اصولا
در دنیای جدید اکثرا کشورهای اروپایی و ثروتمند می
باشند.
اینکه در کشورهای اسیایی و خاورمیانه اگر کشور پناهنده
پذیری هم پید شود به احتمال صدرصد نام کشور عراق در
آخرآن لیست خواهد بود. چرا که وضعیت اقتصادی و امنیتی
عراق بعد از ویرانی ها وضایعاتی که از جنگ امریکا
متحمل شده و موضوعات امنیتی آن که هنوز به ثبات نرسیده
برهمه گان روشن می باشد. و بطور معمول افراد حاضر به
ماندن در چنین کشوری نیستند.
از طرفی در بسیاری ازاخبار و اطلاعیه های سازمان به
این نوشتار برمی خوریم که حدود 200 نفراز اعضای این
سازمان در پیگرد قضایی سیستم عراق می باشند. و ازطرف
دیگر آه و ناله های مستمر از محدودیت های فروش اموال
وموضوعات اقتصادی .... نیز بصورت گسترده در سایت های
سازمان روزانه منعکس می شود.
حال پس این همه اصرار و در خواست و فراخوان و تلاش های
دیوانه وار برای اعلام کمپ لیبرتی بعنوان کمپ پناهندگی
برای چیست ؟
در یک کلام دولت عراق سال ها ست بصورت روشن مطرح نموده
که نمی خواهد یگ گروه فرقه ای و سیاسی در کشورش باقی
بماند . و روشن ورسمی این مو ضوع را بیان کرده است حال
فکر می کنید این همه اصرار و تلاش و دریوز گی و میلیون
ها دلار صرف هزینه های تبلیغاتی که در ماه های اخیر
تمامی فعالیت هایش را حول آن گرد آورده برای چیست ؟
دریک بررسی ساده براحتی هدف از این همه مغلطه کاری و
عوامفریبی جز ماندن در عراق به هر قیمت چیزدیگری نیست
. چرا که بارها و بارها گفته ایم درورای این همه پز
آزادی خواهی و انقلابی گری آن روی سکه این سازمان فرقه
ای جز ریاست کردن و به بند کشیدن اعضای مظلوم که آنها
را در بی خبری مطلق از دنیای بیرون قرار داده و برای
مطامع خویش استفاده کند چیز دیگری نیست.
تازه ترین افراد جدا شده از این سازمان بنا به اظهارات
خودشان از کوچکترین اخباردنیا بی خبر بوده و بشدت در
کمپ لیبرتی کنترل می شدند که اخباری برخلاف خواسته
سران فرقه به آنها نرسد و درکمپ لیبرتی به مانند
زندانیان نگهداری می شوند ....
اخیرا" برنامه روزانه افراد بشرح زیر می باشد.
از 5صبح بیدارباش و تا ساعاتی از بعد از ظهرمشغول کندن
زمین و جابجایی شن ها و ماسه ها در گرمای طاقت فرسا
برای درخت کاری و .... می باشند. و از بعد از ظهرتا شب
نیز مجبور به شرکت در جلسات ایدئولوژیک فرقه بصورت
اجباری هستند. با این توصیفات راستی آیا کمپ لیبرتی را
دولت عراق زندان کرده یا سران خیانتکار آن؟
بتازگی نیز مطلع شدیم که در درون همین کمپ کوچک لیبرتی
که به دورش دیوار و فنس می باشد درون آن توسط سازمان
به مراکز نظامی کمافی السابق تقسیم شده و با استفاده
از پارچه های گونی سنگری موجود در کمپ بدور هر چند
کانتینر که آن را مرکز می نامند پرده هایی از گونی
کشیده اند که افراد دیگر امکان دیدن اطراف خود وسایر
اعضای کمپ را نداشته باشند. و جز آسمان و چند کانتیر
موجود قادر نیستند از اطراف شان چیز دیگری مشاهده کنند
در همین محل کوچک دو سه کانتیر را نیز سرهم کرده و
تبدیل به سالن غذا خوری کرده اند تا افراد کمپ هر چه
بیشتر از هم جداسازی شوند و در ارتباط با همدیگر نیز
نباشند. و به این ترتیب قوانین داخل فرقه اجازه تردد
به آنان حتی در محدوده کمپ را نیز نمی دهد.
این است آزادی مدل فرقه رجوی ! و این است محتوای این
همه داد و بیداد و درخواست ماندن در عراق و تبدیل کمپ
لیبرتی به کمپ پناهندگی!
سواستفاده از یکسری مقامات و تلاش هایی از این قبیل
همچنان ادامه دارد :
فراخوان 1800تن از شيوخ عشاير عراق برای اعلام کمپ
ليبرتی به عنوان کمپ پناهندگی ...
طلال الزوبعی: ”بمنظور تعيين تکليف اين موضوع، و احقاق
حق آنان و رعايت جانب انصاف درحق ساکنان اين کمپ، می
بايست فوراً کمپ ليبرتی به عنوان يک کمپ پناهندگان
سياسی اعلام شود!!
فراخوان کمیته ایتالیایی ... فراخوان گروه هلندی ....
بيانيه های شورای ملی عشاير عراق، شورای شيوخ نينوا،
کانون همسبتگی دانشجويان، انجمن ملی روشنفکران، سازمان
دريچه های اميد، سازمان حقوق بشری شمس !
(بگذریم که صدور اطلاعیه از شورا و انجمن های خود
ساخته فرقه و متمایل کردن این افراد برای همکاری طبق
اطلاع و پیشینه مشخص سران فرقه، و افشاگری های آقای
حسین نژاد که اعلام کرد همه این انجمن ها در درون
سازمان و در قسمت روابط آن ابداع شده و مهر و سربرگ
اطلاعیه ها نیز زیر نظر این افراد در ستاد روابط فرقه
درست می شد. و تمامی اطلاعیه ها نیز بدست اعضای این
ستاد تهیه و ترجمه و منتشر می شود...) همه این کار ها
نیز بدون پرداخت پول و هزینه های میلیون دلاری برای
جلب نظر یک سری از افراد نیزامکان پذیرنیست.
اما تمامی این تلاش ها نشان از وحشت و هراس روز افزونی
دارد که در نگرانی از خارج شدن از کشور عراق، رجوی را
درمانده کرده که چه بایستی بکند؟
مگر می توان در کشورهای دیگر حدود سه چهار هزار انسان
بی گناه را در بی خبری از دنیای آزاد همچنان به بند
کشید و از بام تا شام برای آنها برنامه ریخته و آنها
را به بیگاری کشید. و مگر می شود پس از خروج از عراق
همچنان عربده کشی سرنگونی و سرنگون کردن راه انداخت و
مگر می شود در کشوری دیگر اینگونه براحتی سه چهار هزار
نفر را دیوار حفاظتی خویش قرار داده و اینگونه از جان
اعضا برای حفاظت خویش سو استفاده نمود...
به همین دلیل است که تمام مبارزه !و تلاش این سازمان
معطوف به ماندن در عراق از یک طرف و در نهان معطوف به
فریب دادن و مشغول کردن اعضا در کمپ می گذرد . حال
روزی با کندن چاه و چاله برای درخت کاری و روزی دیگر
برای جداکردن شن های درشت و کوچک از هم !! و روزی برای
ساخت دیوارهایی از گونی و....
بدون شک این روزها نیز خواهد گذشت و بازهم هر روز بیش
از پیش پی به ماهیت این فرقه هراس انگیز خواهیم برد.
مریم سنجابی
همچنین
.......
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فعالیتهای فرقۀ
رجوی (مجاهدین خلق) در اروپا و آمریکا
مریم سنجابی،
نیم نگاه، پاریس، بیست و یکم اکتبر 2012
http://www.nimnegah.org/farsi/?p=913
عضو سابق شورای رهبری مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت
در سالیان اخیر آنچه که شیوۀ فریبکارانه دیگری را در
فرقه رجوی مرسوم کرده بکارگیری و استخدام یک سریال
مقامات اسبق و سابق و یک سریال سناتور کشورهای خارجی
می باشد که از آنها برای تایید مطامع خود استفاده
ببرد…
براستی چرا و به چه دلیل سران فرقه در سال های اخیر به
این شیوۀ کار روی آورده و با صرف میلیون ها دلار پول
برای جذب و دعوت و هواداری این افراد از فرقه شان تلاش
گسترده می کنند؟
در پی یک بررسی کارشناسانۀ معمول، سازمان مجاهدین یک
فرقۀ مذهبی ایرانی است و به ادعای رهبری این فرقه،
مجاهدین تکامل یافتۀ ستارخان و میرزا کوچک خان و دکتر
مصدق می باشند! و اگر این تز مسعود رجوی درست باشد
بایستی این فرقه ریشه در تاریخ و فرهنگ ایران زمین
داشته باشد. طبعاً آنچه که جریان سیاسی و یا مذهبی را
دارای اعتبار می کند، همانا پایبندی به ارزش های اصیل
برخاسته از فرهنگ بومی پسندیدۀ خودش است. از طرف دیگر،
آنچه می تواند به چنین جریاناتی اعتبار مادی ببخشد،
حمایت و پشتیبانی اندیشمندان، دانشمندان، اساتید و
روشنفکران همان جامعه است نه بیگانگان؛ و طبعاً این
مهمترین عامل ارج و شأن یک چنین سازمان و حزبی است و
می تواند فرهنگ و ایدئولوژی آن جریان را معتبر سازد،
وگرنه هر جریانی در خودفروشی به بیگانه می تواند
براحتی نزد آنان اعتبار پیدا کند. البته اعتباری بی
پایه و تنها به عنوان یک وسیلۀ مصرفی!.
در نتیجه، هرچقدر یک جریان بتواند در بین گروه های
مختلف اجتماعی و فرهنگی و علمی و روشنفکر جامعۀ خودش
راه را باز و ایدئولوژی خود را تبلیغ و افکار خود را
در معرض نقد و بررسی قرار دهد… بهتر می تواند زلالیّت
خود را اثبات و ابهامات را رفع و کیفیت خود را ارتقاء
بخشد و گسترش پیدا کند، ضمن اینکه دیگران نیز بهتر می
توانند در مورد آن به شناخت برسند و قضاوت کنند…
متاسفانه در طی بیست سال اخیر، ایدئولوژی سازمان
مجاهدین آنچنان در سیر سراشیبی اضمحلال قرار گرفت و به
سمت استبداد و ایزوله شدن کامل رفت، که برای یک دهه
(حتی برای هواداران خارج از تشکیلات خود)، جرأت بیان
این نکته را نداشت که بگوید تغییر آرمان و ایدئولوژی و
یا خط مشی داده است. تشکیلات رجوی پس از وارد شدن در
بحثی بنام «انقلاب ایدئولوژیک» که اساس طرح آن جهت
نهادینه کردن قوانین فرقه ای در مناسبات بود (ممنوعیت
داشتن خانواده و همسر و فرزند، ممنوعیت دیدار خانواده،
رایج کردن تفتیش عقاید، نهادینه کردن طلاق برای ورود
به سازمان، قطع رابطه با خانواده، مطلق کردن و تک پایه
کردن رهبری، عشق ورزیدن به رهبری و…) تا سالهای طولانی
جرأت مطرح کردن آن را در جامعه نداشت و برای چندین سال
این مسئله را به عنوان یک «راز ایدئولوژیکی» از مردم و
حتا بخش عمده ای از نیروهای خودش مخفی نگه می داشت.
نهایتاً هرچه این فرقه جلوتر رفت، از جامعۀ ایرانی و
از طیف روشنفکر و نسلهای بعدی جامعه فاصله گرفت و
تشکیلات اش بسته تر و ایزوله تر شد، بطوریکه در دو دهۀ
گذشته دربهای ورود داوطبانه به سازمان مجاهدین بسته شد
و بندرت افرادی پیدا شدند که بتوان گفت خودجوش و با
انگیزه های فردی به سازمان پیوسته اند… کلیت نیروهایی
هم که در دهسال اخیر به سازمان پیوستند، شامل فرزندان
و یا فامیل اعضای قدیمی سازمان بودند و ستادی موسوم به
«ستاد داخله» که برای همین موضوع در درون تشکیلات
ایجاد شده بود، آنان را طی مراحلی طولانی و پیچیده و
با تلاش زیاد جذب می کرد. که البته برخی از افراد بدون
آگاهی از ایدئولوژی فرقه به شکل ها و طرق مختلف نظیر
انگیزه های کاریابی، اعزام به اروپا و یا تبلیغ ماندن
در کمپ در کوتاه مدت جهت کمک به پناهندگی سیاسی آنها
و… به درون فرقه کشانده شده و سپس مانع خروج آنها می
شدند.
بدون شک و بطور طبیعی اگر مکتب و جریانی همگام با
فرهنگ و تاریخ خود پیش رود، نه ایزوله و درمانده و طرد
شده خواهد بود و نه بدون حمایت و پشتیبانی مردم و طیف
روشنفکر جامعۀ خود می ماند. اینگونه جریانات و مکاتب
هیچگاه به چنین سرنوشتی محکوم نخواهد شد که برای جذب
نیرو در داخل وطنشان افرادی را استخدام نمایند که
(بسان دوران برده داری) در ازای مبالغی پول، نفر جذب
نموده و با کلک به اشرف اعزام نمایند (در سالهای اخیر،
دلالانی در ایران استخدام نموده بودند که تجارت انسان
می کردند و مابه ازای کشاندن هر فرد به اشرف یک میلیون
تومان دریافت می نمودند…).
به همین خاطر است که در سالهای اخیر هیبت و هیمنۀ
سازمان مجاهدین در بین ایرانیان مقیم اروپا و آمریکا
نیز در هم شکسته شده و از تجمعات چند ده هزار نفری
پیشین که گاه هموطنان از جیب خود مایه می دادند تا
بتوانند در گردهمایی ها و مراسمهای مجاهدین شرکت کنند
خبری نیست و برعکس سران مجاهدین برای برپایی یک
گردهمایی کوچک ناگزیر از استخدام کارگر روزمزد می
باشند که با گرفتن ۳۰ تا ۴۰ یورو در روز، هم در تجمعات
مجاهدین شرکت می کنند و هم در میزکتابهای مجاهدین حاضر
می شوند و هم در تبلیغات ظاهری دیگر و نمایشهایی که
جلوی سازمان ملل و دیگر ارگانهای بین المللی برپا می
گردد.
با توضیحات بالا شاید کمی روشن شده باشد که چرا در این
سال ها سازمان مجاهدین به جای روی آوردن به مردم خود و
نشر و بسط اندیشه و ایدئولوژی واقعی خویش در بین
ایرانیان و جامعه ایرانی چه در داخل و چه در خارج… در
پی کسب حمایت مقامات خارجی برآمده است.
از آنجا که مسعود رجوی بیش از هرکس دیگری می داند که
ایدئولوژی اش دیگر بر هیچ پایه و مشروعیتی استوار
نیست، از علنی کردن افکار و عقایدش حتی برای اعضای رده
پایین سازمان نیز ابا داشته است (و بیش از دو سوم
اعضا، حتی از افکار و عقاید و روابط درونی رده های
بالای سازمان بی اطلاع هستند). بدین ترتیب برای وی نشر
اندیشه و ایدئولوژی خودساخته اش در بین هموطنان و
بویژه نسلهای جدید چه در داخل و چه در خارج ایران جایی
نداشته و بدنبال راه های غیر مشروع دیگر برآمده است.
این مسئله که چه عواملی باعث می شود تا رجوی به چنین
اقداماتی جهت گردآوری حامی در میان خارجیان روی
بیاورد، خود بحث مجزایی را می طلبد که در مقاله ای
دیگر به طور مفصل به آن خواهم پرداخت.
………
معرفی :
جدایی از سازمان مجاهدین خلق
مریم سنجابی عضو سابق سازمان مجاهدین بود. وی در سال
۱۳۹۰ ، از اردوگاه اشرف فرار و خود را تسلیم نیروهای
عراقی کرد.
اعترافات درباره سازمان مجاهدین خلق
مریم سنجابی در تاریخ ۳۰ فروردین ۱۳۹۰ در یک کنفرانس
مطبوعاتی با حضور خبرنگاران و عکاسان و کانالهای
تلویزیونی و همچنین شخصیت‌های سیاسی و حقوقی و
نمایندگان سازمان‌های بین المللی و حقوق بشری شرکت
کرده و ضمن اعلام جدایی خود از این سازمان به اختصار
به بیان مطالب خود از درون قرارگاه اشرف پرداخت. وی در
صحبت‌های خود ضمن انتقاد از شدید از نحوه رهبری سازمان
مجاهدین خلق و نقض حقوق بشر در قرارگاه اشرف، در بخشی
از گفته‌های خود آورده‌است:
” نزدیک به ۲۵سال است که اعضای پادگان اشرف از اولیه
ترین حقوق انسانی که در تمامی کشورهای جهان و مجامع
بین المللی برسمیت شناخته شده محروم هستند. علیرغم
تبلیغات شدید سازمان مجاهدین خلق برای آزادی و آزادی
خواهی و علیرغم اینکه آنها بشدت از حربه عدالت خواهی و
حقوق بشر در مجامع بین المللی سو استفاده میکنند، در
تشکیلات این سازمان همواره بصورت بسیار پیچیده و
همینطور بصورت علنی کلیه اعضا این سازمان تحت استثمار
شدید فکری و محرومیت از حقوق شان هستند. “
جدایی وی از سازمان و افشاگری‌های مریم سنجابی مورد
حمایت برخی دیگر از اعضای جدا شده از سازمان مجاهدین
خلق قرار گرفته‌است.
زندگی پس از جدایی از سازمان
مریم سنجابی در حال حاضر در پاریس زندگی میکند. وی به
فعالیتهای اجتماعی برای کمک به اعضای سازمان مجاهدین
خلق که قصد خروج از قرارگاه اشرف را دارند میپردازد.
همچنین
.......
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مریم سنجابی:
رجوی تا دیروز عربده می کشید که شما اضافه زنده اید
ولی امروز مدعی حقوق بشر شده
خبرگزاری فارس،
تهران، نهم اوت 2012
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910517000608
افشاگری جدید
عضو جدا شده شورای فرماندهی گروهک منافقین
خبرگزاری فارس:
عضو سابق شورای فرماندهی گروهک منافقین در نامهای به
افشای ابعاد جدیدی از مسائل پشت پرده و مشکلات داخلی
گروهک رجوی پرداخته و رفتار ظالمانه سرکردگان نفاق با
عناصر فریب خورده را بر ملا کرده است.
به گزارش
خبرگزاری فارس، مریم سنجابی، عضو سابق شورای مرکزی
گروهک تروریستی منافقین که به تازگی از این گروهک جدا
شده است در افشاگری‌های جدید خود، ابعاد جدیدی از
رفتار ظالمانه سرکرده این گروهک با عناصر فریب خورده
را منتشر کرد، در این نامه آمده است: سازمان مجاهدین
طی یک نامه تنظیم شده به تاریخ 4 مرداد 1391 با استناد
کردن به یک سری قوانین" گروه کار- بازداشت‌های
خودسرانه" خواسته است تا با به پا کردن گرد و خاک و
هیاهو تبلیغاتی باز هم از پاسخ دادن به خیانت‌هایی که
در طی این سال‌ها نسبت به اعضایش روا داشته طفره رفته
و در نهان همچنان به دسیسه و فریب و خرابکاری و بند
کشیدن آنها ادامه دهد.
بنگرید در یک بند از این نامه تنظیمی چنین نوشته شده
است: "شرایط لیبرتی مشابه یک مرکز بازداشت است چرا که
هیچ امکان حرکت آزادانه و ارتباط با دنیای بیرون وجود
ندارد این افراد (درلیبرتی) خود را در شرایطی یافتند
که آزادی فردی آنها از آنها سلب شده بود، خروج آزادانه
از کمپ وجود نداشت مگر اینکه موافقت رسمی و اسکورت
توسط نیروهای امنیتی انجام گیرد. آنها حق دیدار با
خانواده و یا مشاور حقوقی خود را ندارند."
در اولین پاسخ با تیتر درشت بایستی نوشت براستی شما از
بکار بردن چنین عبارات و این هوچی گری‌ها شرم
نمی‌کنید؟ و هم چنین طبق یک ضرب المثل فارسی نیز
بایستی گفت" ... تو سرت را بگذار و بمیر"!
البته شما نه "شرم"دارید و نه "می‌میرید" و سوگند
خورده‌اید تا آخر عمر خود را به فریب کاری و حقه بازی
و باز هم قربانی کردن اعضا بپردازید.
مریم سنجابی در بخش دیگری از افشاگری‌های خود آورده
است: وقتی که رجوی بیشرمانه در ایدئولوژی‌اش داد بر
می‌آورد، "خون تان و نفس تان مال من است" وقتی که مریم
رجوی می‌گوید" همه مجاهدین اگر کشته شوند باکی نیست –
فقط مسعود زنده بماندکافی است"، وقتی که مهوش سپهری در
جلسات رسمی‌اش عربده بکشد و بگوید: " شما‌ها اضافه
زنده‌اید و همه بایستی در 13 ساله گی شهید می‌شدید."
بسیار در حیرتم که چگونه گفته می‌شود "افراد در لیبرتی
خود را در شرایطی یافتند که آزادی فردی آنها از آنها
سلب شده بود"
عضو سابق شورای مرکزی گروهک منافقین آورده است: راستی
آقای رجوی آیا ما در سالهای متمادی که در اشرف بودیم
آزادی! هم داشتیم و می‌توانستیم از اشرف بیرون برویم!
یا اینکه تنها اسیرانی بی‌پناه بودیم که اجازه حتی یک
ملاقات و حتی یک تلفن به خانواده چه رسد به دیدار یک
مقام قانونی را نداشتیم...و حکم مرگ ما در دستان تو
بود!
و باز وقتی رجوی به همه اعضا حکم می‌دهد که همه
خانواده‌های شما مال من است و حق ندارید حتی اسم آنها
را ببرید و به آنها فکر کنید...و بر مادران و پدران
پیری که سه سال است در جلوی درب اشرف برای دیدار
فرزندانشان لحظه شماری میکنند، حکم قتل می‌دهد و
می‌گوید ریختن خون همه آنها مباح است و بایستی همه را
گردن زد و در چاه ریخت!از خواندن این جمله که نوشته
است" آنها حق دیدار با خانواده و یا مشاور حقوقی خود
را ندارند"، فقط شوکه می‌شوم. و هنگامی که در جلسه
رسمی سال 1381 می‌گوید: تمامی جداشدگان سازمان را در
هر کجا که هستند بگیرید و بکشید، سلاح از من و کشتن از
شما نگران زندان هم نباشید چون زندان‌های اروپا مثل
هتل هستند"
و در سال گذشته مجدداً تکرار کرده است «هر کس ...از
اشرف برود یا فرار کند جزو بدترین خائن‌هاست و سزایش
اعدام و کشته شدن است ... وصیت می‌کنم و وصیت می‌کنیم
که هر کجا بودیم یک روزی حساب اینها را برسیم».
حال این شخص بی رحم ... ناگهان نگران آزادی اعضایش شده
و پس از 26 سال به بند کشیدن اعضا در کمپ اشرف که
هیچکس اجازه خروج از کمپ‌ها را نداشت و حدود 23 سال هر
کس از اشرف خارج می‌شد خائن و مزدور شده و حکم قتل و
پیگیرد او صادر می‌شود.
در بخش دیگری از این نامه نوشته شده است: نفرات مسلح
نیروی پلیس عراق در نقاط بازرسی در داخل کمپ مستقر
هستند. ایستگاه‌های پلیس در درب شمالی و درب جنوبی و
درب شمال شرقی قرار دارد. گشت‌های پلیس وارد محوطه
استراحت ساکنان می‌شود، مشابه آنچه که نگهبانان زندان
در سلول زندانی انجام می‌دهند!
آنچه از این دروغ پردازی نیز مشخص است ... کلافگی آنها
از حضور نیروی پلیس در کمپ می‌باشد که نمی‌توانند مثل
گذشته دیکتاتوری خود را بر ساکنین روا دارند.
اگر چه که به شهادت اخبار مستند و نفرات جدا شده: با
تلاش دولت عراق و سازمان‌های بین‌المللی برای هر دو
نفر در کمپ لیبرتی کانتیرهای مجهز دو خوابه با وسایل
مناسب شامل تخت خواب، کمد پاتختی و کمد در نظر گرفته
شده بود ولی رجوی و سران غاصب سازمان که حتی تحمل
اندکی راحتی و آسایش اعضا را نیز ندارند، ظالمانه محل
استراحت نفرات را به کمتر از نصف در نظر گرفته شده،
تقلیل داده و محل‌های استراحت دو نفره را برای کنترل
پلیسی تشکیلات به آسایشگاه‌های یگانی 6 الی7 نفره
تبدیل کردند و کانتیرهای آزاد شده را برای سران سازمان
به اتاق کار تبدیل کردند تا مجدداً جلسات حسابرسی
مواخذه روزانه و تحقیر و ناسزا (عملیات جاری) در آن
ترتیب دهند و بازهم بهترین محل‌ها را به سران بالا
اختصاص دادند.
سنجابی در ادامه افزوده است: آری حقوق مورد نظر سازمان
مجاهدین و رجوی یعنی اینکه: کسی با به بیگاری کشیدن و
زندانی کردن اعضایش کاری نداشته و دخالت نکند. کسی در
ماندن غیرقانونی در عراق و دسیسه و کش دادن این موضوع
دخالت نکند. کسی در به صلابه کشیدن اعضا و دستکاری و
پایمال کردن حقوق انسان‌ها از قبیل حق خروج از سازمان،
حق ارتباط با دنیای خارج، حق دیدار خانواده و.. کار ی
نداشته باشد. و آنها را مثل گذشته به حال خود بگذارند
که هر وقت صدای مخالفی را شنیدند سرش را زیر آب کنند
(مهری موسوی، مینو فتحعلی، قربانعلی ترابی،پرویز
احمدی) یا آنقدر به وی فشار آورند و در کمپ زندانی‌اش
کنند که خود تصمیم به خودکشی بگیرد( خدام گل محمدی،
فائزه اکبریان، سیمین فیض بخش، کریم پدرام، نسرین
احمدی، فرمان شفابین و...) و حکم به خودکشی دهند (حکم
اعضای شورای رهبری که اگر قصد خروج از سازمان دارند
بایستی خود کشی کنند و یا اینکه هیچگاه زنده در بیرون
مناسبات سازمان نباشند و زنده دستگیر نشوند.) و حکم به
عملیات انتحاری و خود سوزی دهند (صدیقه مجاوری،
نداحسنی،محمد ایمانی، نادرثانی، حمید عرفا و 22نفردیگر
که در سال 1382 بخاطر مریم رجوی محکوم به خودسوزی
شدند. و رجوی می‌گفت این کمترین کار است و شهرزاد صدر
در مصاحبه رسمی و بین المللی خود گفت ما همه خودکشی و
خودسوزی می‌کنیم تا مریم رجوی آزاد شود..) تا حکم به
اعتصاب غذا تا سرحد مرگ بدهند و تا حکم به حمله و جنگ
بدون سلاح داده شود و تا حکم به پرتاب کردن خود در زیر
هاموی داده شود و هر پدرسوختگی دیگر که به عقل جن هم
نرسد ولی به مغز معیوب مسعود رجوی خطور کند و بر اعضای
بیچاره با نام "امام زمان" حکم کند.
در پایان نامه افشاگرانه مریم سنجابی آمده است: آری
این همه فرافکنی و این همه عربده‌کشی و تلاش
شبانه‌روزی و داد و فغان برای این است که به حیطه ما
وارد نشوید و بگذارید هر غلطی که تا حال می‌کردیم را
ادامه بدهیم و در این بین بقول رجوی " 360که هیچ
470نفر هم کشته شوند برای حفظ اشرف ارزش دارد" آخرش او
و مریم رجوی که زنده می‌مانند!! و می‌توانند باز هم با
دلارهای موجود کاخ‌های دیگر و کمپ‌های اسرای دیگر به
پا کنند.
و بالاخره باید گفت که قربانی کردن اعضا و حق پوشی تا
کی؟پستی و دغلکاری، ظلم و جفاکاری تاکی؟
در فروردین ماه سال گذشته سه‌تن از فرماندهان گروهک
منافقین به نامهای مریم سنجابی، عبداللطیف شاهرودی و
برات کیخانی به همراه 10 تن دیگر از اعضای این گروهک،
از اردوگاه اشرف فرار کرده و خود را تسلیم نیروهای
امنیتی عراق کردند.
پس از آن مریم سنجانی طی کنفرانسی مطبوعاتی به
افشاگری‌هایی علیه گروهک منافقین پرداخت و در صحبت‌های
خود ضمن انتقاد از شدید از نحوه رهبری گروهک نفاق و
نقض حقوق بشر در قرارگاه اشرف، جدایی خود از این
مجموعه اعلام کرد و این افشاگری‌ها همچنان ادامه دارد.
-----------------
سایت ایران قلم از انتشار
مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است
مسئولیت
مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد
|