_________ استفاده از مطالب اين سايت با ذکر منبع بلامانع است _________
" کانون ایران قلم"
|
تبارشناسی خشونت مجاهدین در انفجار 7 تیر و 17 ژوئن 01.07.2009 بهار ایرانی منبع: Mojahedin.ws
تلاقی و همزمانی دو رویداد نسبتا تاریخی یکی
انفجار دفتر مرکزی یک حزب در داخل ایران که به
مثله و خاکستر شدن بیش از یکصد تن، و دیگر خودسوزی
های 17 ژوئن که مرگ فجیع حداقل دو تن و مصدومیت
ابدی شماری دیگر را در بر داشت و عاملیت سازمان
مجاهدین در این دو عملیات، بار دیگر و در آستانه
این دو رویداد ضرورت طرح چندین باره بحث فرقه ها و
خشونت را مورد تاکید قرار داده است. تکرار چنین
بحث هایی از منظرهای مختلف حائز اهمیت است. از این
منظر که این رفتارهای خشونت آمیز از اشکال بسیار
بدوی و کور و وحشیانه اغاز و به اشکال پیچیده و
غافلگیرکننده تعمیم و تبدیل شده است، از این منظر
که این رفتارها بواقع به عنوان تنها و محوری ترین
اهرم پیشبرنده اهداف سازمانی و بصورت یک استراتژی
کماکان جوهره و شریان حیاتی این سازمان را تشکیل
می دهد، از این منظر که این رفتارها کماکان و در
ادامه می تواند جنبه های ناباورانه تر و
غافلگیرکننده تر و خشونت بارتری را به فعل در
بیاورد.
از این منظر که بالاخره برای جلوگیری از این شیوه های وحشیانه و قرون وسطایی چه راهکارهایی باید در پیش گرفت. و از این منظر که این سازمان بعضا از سوی پاره ای افراد حقیقی و حقوقی در غرب خوش بینانه و ساده انگارانه مورد حمایت و پشتیبانی هستند. از این منظر که چه زمان می توان عمیقا نسبت به تغییر نگرش و مشی چنین تشکیلاتی در عمل متقاعد شد. و از این منظر که ... !! این دو واقعه (انفجار 7 تیر و خودسوزی های 17 ژوئن) اگر چه در عالم واقع رقم خورده و هزینه های انسانی فراوانی به بار آورده باشد، اما می توان هر دو این اتفاقات را از منظر نشانه شناسی خشونت و قابلیت پروسه ای که می تواند تا ناکجاآباد ادامه داشته باشد، مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. آنچه از صورت مسئله این دو اتفاق می توان برداشت و استخراج کرد، بدویت این خشونت ها است که از اعمال بر غیر خودی (در انفجار 7 تیر) شروع و تا تعمیم آن به درون و خودی ها (خودسوزی های 17 ژوئن) ادامه یافته است. البته حد فاصل این دو اتفاق که قریب به سه دهه را شامل می شود، حوادث دیگری و با درجاتی از اهمیت رخ داده است که در این مختصر مجال واکاوی و بازخوانی انها نیست. اما وصل کردن این دو اتفاق به یکدیگر پیام ها و نشانه هایی از وحدت نگرش به مقوله خشونت را از یک تفکر و با آثار و تبعات بظاهر مختلف و متناقض اما ماهیتی یکسان از رویکرد خشونت محورانه به ما نشان خواهد داد. تصور و فرض اینکه سازمان مجاهدین بتواند پس از انفجار 7 تیر کیفیت و ابعاد غافلگیرکننده تری از رفتارهای خشونت بار را تکرار و بروز بدهد ، شاید برای بسیاری و حتی خود ما مشکل بود. اما انفجار دفتر نخست وزیری و با آن کیفیت که به متلاشی شدن کامل قربانیان این انفجار منجر شد، نشان داد که خشونت سوای آن جنبه های فراگیر و مذموم شده اش، تا چه اندازه هنوز ناشناخته و می تواند جنبه های ناپیدای دیگری از کاراکتر عامل و عامرین خشونت را به نمایش بگذارد. اتفاقات سه دهه گذشته نشان داد این پروسه کماکان بر پایه غافلگیری و ناشناختگی براه خود ادامه خواهد داد. خودسوزی هایی 17 ژوئن به مثابه یک نقطه تغییر کیفی خبر از تغییر هدف قربانیان خشونت از بیرون به درون را داد. و بوضوح نشان داد خشونت محوری و بخصوص در بستر ایدئولوژیک خود اساسا قائل به خودی و غیر خودی نیست. آنچه برای خشونت محوران موضوعیت دارد، پیشبرد اهداف خود با بکارگیری از اهرم خشونت است. این خشونت قربانیان خود را از حوزه غیر خودی ها می گیرد و به ضرورت و پیچیده گی ها به دورن می برد و قربانیان خود را از میان خودی ها انتخاب می کند. اینکه منشاء این خشونت ها به تمامی می تواند ایدئولوژیک محور بودن سازمان باشد یا عامل تعیین کننده تر دیگری در این رابطه دخیل باشد، پیشتر بخشی از اعضای منشعب سازمان بر این فرض که سازمان مسیر تبدیل و استحاله به سمت یک فرقه خطرناک را طی می کند مورد تاکید قرار داده بود. شاید حتی واقعه 7 تیر چندان که باید و شاید موید و نشانه چنین دگردیسی نبود. تنها به زمان بیشتری برای اثبات این گمانه زنی ها نیاز بود. امروز اما با دریافت های تئوریک و آکادمیک موجود در زمینه شناخت انواع فرقه و انطباق پذیری رفتاری مجاهدین با این مشخصه ها به سهولت می توان بر صحت چنین گمانه زنی مهر تائید زد. اینکه آیا صرف واقعه ای همچون 7 تیر می توانست از اولین نشانه های این دگردیسی باشد یا خیر، به شهادت آنچه در موضوع ماهیت فرقه ها و خشونت محوری آنها در دو جنبه خشونت اعمالی بر بیرون و بر دورن مورد تاکید قرار گرفته می توان هر دو جنبه را در طی سه دهه اخیر به وضوح یادآوری و مورد تاکید قرار داد. اگر انفجار 7 تیر را به مثابه نشانه و سرفصل خشونت اعمالی بیرونی تلقی کنیم، خودسوزی های 17 ژوئن را می توان نمونه بارزی از خشونت اعمالی بر درون و اعضای خود قلمداد کرد. مضاعف بر اینکه اعمال خشونت بر اعضای جداشده سازمان نیز مصداق وجهی دیگر از خودآزاری و اعمال خشونت بر درونی ها نیز محسوب شود. سینگر در رابطه با موضوع خشونت محوری در فرقه ها بوضوح بر این دو جنبه به مثابه نشانه آشکار فرقه گرایی تاکید و می نویسد: "فرقه ها به درجات زیادی ضایع کننده و مخرب هستند. بعضی صرفا با اعضای خود بد رفتاری می نمایند؛ در حالیکه برخی دیگر خشونت خود را متوجه بیرونی ها می کنند. البته برخی هم در هر دو جهت عمل می نمایند."(1) به این ترتیب سازمان مجاهدین را می توان در رده فرقه هایی شناسه و طبقه بندی کرد که وجوه کامل و تامی از خشونت را در برخورد با بیرونی ها و درونی ها در دستور کار خود قرار داده است. و چه بسا در مقاطعی این خشونت بیشتر از اینکه متوجه بیرونی ها شده باشد مستقیما و بصورت یک راهکار مقابله ای با منتقدین سازمان یعنی خودی ها جداشده اعمال و تحمیل شده است. سینگر همچنین در بخش دیگری از این نشانه شناسی فرقه ها در خصوص ابعاد و شعاع دامنه این نوع خشونت گرایی های فرقه ای نیز می نویسد: "اعضای فرقه ها، تحت هدایت رهبرانشان، مدام به هتک حرمت می پردازند، اعضای نوجوان را تا حد مرگ کتک می زنند، تنبیهات مختلفی بر اعضای خود اعمال می نمایند، و حتی اعضای بریده خود را به قتل می رسانند."(2) امروز اما بوضوح با عملکردی که سازمان از خود نشان داده جنبه های غیر قابل پیش بینی و تصورناپذیری از خشونت گرایی را به ما نشان داده است. 7 تیر و 17 ژوئن در ماهیت امر جدای از آن جنبه های تاسف بار و خسارات انسانی و عاطفی که حاصل کرده از این حیث نیز کاملا قابل تعمق و مطالعه است. شناخت دامنه و ابعاد این خشونت محوری بیش از هر چیز نیازمند واکاوی و تعمق بر پروسه خشونت محوری در تاریخچه سازمان مجاهدین می کند. اینکه بتوانیم ریشه ها و ریسمان های وصل این اتفاقات به یکدیگر را دریافت و انگازه های واقع بینانه این سلسله اتفاقات را دریافت. منابع 1و 2 - فرقه ها در میان ما. نوشته مارگارت تالر سینگر. مطالبی در ارتباط: ــ " قلعه کهنه اشرف " در عراق و " قلعه مدرن اوروسورواز " در فرانسه ـ قسمت چهارم ـ برخاستن مرده از قبر در قلعه اوورسورواز ( سایت ایران قلم ) ــ نکشید این جوانان را!! ، داستان کوتاهی از رضا اسدی ( سایت پرواز ) ــ به اعتبار این جنبش ملی دستبرد نزنید! ( علی کشتگر ) ــ اوور کانون اتفاقات غیر منتظره ( بهار ایرانی ) ــ شگردهای رهبری فرقه در قلعه اووروسورواز برای گردهمایی 20 ژوئن در فرانسه ( علی جهانی ) ــ چرا مجاهدین در قبال به جریان افتادن پرونده 17 ژوئن سکوت کرده اند؟!! ( بهار ایرانی ) ــ همنوازی به سبک ریگی، رجوی ( امید پویا ) ــ نامه به خانم آنا ماریا گومش نماینده پرتغال در پارلمان اروپا ( کانون رهایی ) ــ " قلعه کهنه اشرف " در عراق و " قلعه مدرن اوروسورواز " در فرانسه ـ قسمت سوم ، اتحاد گروه تروریستی جندالله و فرقه مجاهدین خلق ( ایران قلم ) ــ امواج یکی از شریان های حیاتی اوورسورواز در فرانسه ( بهار ایرانی ) ــ " قلعه کهنه اشرف " در عراق و " قلعه مدرن اوروسورواز " در فرانسه ـ قسمت دوم ( سایت ایران قلم ) ــ نظرگاه های رجوی و مجاهدین درباره دمکراسی و حکومت ( بهار ایرانی ) ــ نامه سپاس و قدردانی کانون ایران قلم از خانم آنا ماریا گومش عضو گروه سوسیالیست اروپا ( ایران قلم ) ــ نامه تعدادی از جداشدگان سازمان مجاهدین خلق در عراق به رئیس پارلمان اروپا ( بنیاد سحر ) ــ مجاهدین استخوان در گلوی آمریکا ( امید پویا ) ــ اهمیت ویژه گردهمایی 20 ژوئن 2009 در فرانسه برای رهبری فرقه مجاهدین ( سایت ایران قلم ) ــ اقامه دعوای بتول سلطانی عضو شورای رهبری مجاهدین در عراق ( بتول سلطانی ) ــ نامه کانون ایران قلم به رهبران احزاب اسپانیا ( ایران قلم ) ــ نامه کانون رهایی به نخست وزیر اسپانیا ( پیام رهایی ) ــ ملاقات های مادر رضوان در مجلس سوئد ( رابعه شاهرخی ) ــ نامه سرگشاده محمد سبحانی به آقای رودریگز نخست وزیر اسپانیا ( ایران قلم ) ــ دیالکتیک اندیشه و قهر، کادرسازی و کادرسوزی ( سعید شاهسوندی ) ــ مجاهدین خلق بخشي از سياست هاي خطير عراق ( آسوشیتدپرس ) ــ نماینده فرقه در پارلمان اروپا ( آن سینگلتون ) ــ طنز پیروزی نمایی فرقۀ رجوی! ( حامد صرافپور ) ــ توطئه مریم عضدانلو از اوورسورواز فرانسه علیه قربانیان از فرقه مجاهدین ( علی جهانی ) ــ در حاشیه گفتگو با یکی از نمایندگان پارلمان اروپا ( سعید محسنی ) ــ چه کسی به دژ اوورسورواز توجه می کند؟ ( ستار اورنگی ) ــ ملاقات نمایندگان کانون رهائی با سفیر عراق در دنهاخ هلند ( پیام رهایی ) ــ تناقضات مجاهدین ( ایران سبز ) ــ نامه به خانم میشل آلیوت ماری وزیر کشور دردولت فرانسه ( الف مینو سپهر ) ــ توطئه کثیف مجاهدین بر علیه جداشدگان ( آریا ایران ) ــ هیاهوی جدید فرقه رجوی ( محمد بازیارپور ) ــ بریف پارلمان بریتانیا: کمپ اشرف و کنوانسیون ژنو ( پارلمان بریتانیا ) ــ نامه آقای مسعود خدابنده به آقای نوری المالکی نخست وزیر عراق ( ایران اینترلینک ) ــ ملاقات نمايندگان انجمن ايران باستان ـ آينده درخشان با مقامات سفارت عراق در پاريس ( ایران باستان ـ آینده درخشان ) ــ چرا فاصله بین کوه مردان وزنان! اسیردراشرف تا بریدگی ومزدوری برای رژیم تنها نیم گام است ؟!! ( الف ـ مینو سپهر ) ــ مجموعه مطالب در محکومیت حمله خشونت طلبانه فرقه مجاهدین به اعضای جداشده ( ایران قلم ) ــ نامه سرگشاده خانم بتول سلطانی به نمایندگان پارلمان اروپا ( بنیاد سحر ) ــ نامه سرگشاده محمد حسین سبحانی به مریم رجوی در مورد تهاجم اوباشان خشونت طلب و تروریست فرقه مجاهدین به وی در شهر کلن آلمان ( محمد حسین سبحانی ) ــ گزارش تايم از اوضاع نابسامان فرقه مجاهدین در اردوگاه اشرف ( مجله تایم) ــ مجاهدین خلق از عراق به کجا خواهند رفت؟ ( اکونومیست ) ــ روز پاسخگویی رهبران فرقه مجاهدین نزدیک است ( علی جهانی فر ) ــ آیا اشرف شهر شرف است؟!! ( رضا اسدی ) ــ سربازان آمريکايي براي محافظت از رجوي در اردوگاه اشرف حضور دارند (مسعود خدابنده) ــ در باره فرقه مجاهد ( اسماعیل هوشیار ) ــ سرنوشت قلعه اشرف به کجا کشیده می شود؟ ( بتول ملکی ) ــ رویای دیروز و کابوس امروز مجاهد! ( حمید تقوایی ) ــ در باره ی هرزه درآيی های اخير مجاهدين ( محمد علی اصفهانی ) ــ عوامفریبی مجاهدین بخاطر جلب ترحم ( هادی شمس حائری ) ــ فاجعه اصلی برای فرانسه، با ورود رجوی به خاک این کشور رخ داده است!! ( بهار ایرانی ) ــ عراق تشدید محاصره اردوگاه اشرف را رد کرد ( بی بی سی ) ــ آخرین خبرها از اشرف ( بهزاد علیشاهی ) ــ مریم رجوی به فروپاشی تدریجی فرقه در قلعه اشرف اعتراف می کند ( یادداشت روز ـ ایران قلم ) ــ شل شدن میخ فرقه گرایی در عراق ( علی جهانی فر )
سایت ایران قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد |